1- گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 2- بیمارستان بقیه الله، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران 3- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران
چکیده: (9677 مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه بررسی کیفیت زندگی بیماران از جمله مبتلایان به اختلال صوت با ابزارهای مبتنی بر بیمار متداول شده و در نظام سلامت، مرجع تصمیمگیریهای بالینی محسوب میشود. این پژوهش برای اولین بار و با هدف مقایسه ویژگیهای ادراکی صوت از نظر آسیبشناس گفتار و زبان و بزرگسالان مبتلا به اختلال صوت و دارای صوت بهنجار میپردازد. روش بررسی: سی بزرگسال مبتلا به اختلال صوت و سی بزرگسال دارای صوت بهنجار همگن از نظر سن، جنس و شرایط شغلی ارزیابی شدند. ویژگیهای ادراکی صوت از دیدگاه آسیبشناس گفتار و زبان بهوسیله نیمرخ جامع ارزیابی شنیداریـ ادراکی صوت و از دیدگاه فرد بزرگسال بهوسیله پرسشنامه شاخص معلولیت صوت بررسی و مقایسه گردید. تحلیل دادهها با آزمونهای منویتنی و ویلکاکسون انجام شد. یافتهها: اختلاف میانگین امتیاز کل و امتیاز هر یک از شاخصهای معلولیت صوت میان افراد مبتلا به اختلال صوت و صوت بهنجار معنیدار بود(p<0/01). مقایسه میانگین امتیاز کل و امتیاز شاخصهای شنیداریـ ادراکی صوت، غیر از شاخصهای زیر و بمی و سرعت، نیز بین دو گروه معنیدار بود(p<0/01). بررسی همبستگیها در مبتلایان به اختلال صوت، همبستگی ضعیفی (34/0 =r) بین امتیاز شاخص معلولیت صوت و شاخصهای شنیداریـ ادراکی نشان داد. نتیجهگیری: مبتلایان به اختلال صوت مشکل صوتی خود را متفاوت و شدیدتر از متخصص ارزیابی میکنند که بیانگر تأثیرات جسمی، روانی و اجتماعی اختلال بر بیمار میًباشد. این پژوهش تأیید میکند ارزیابی صوت توسط بیمار باید بخشی از ارزیابیهای متداول در اختلال صوت باشد.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
