1- گروه شنوایی شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 2- گروه گوش، گلو و بینی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران 3- بخش شنوایی شناسی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران 4- گروه شنوایی شناسی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران 5- گروه آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (14044 مشاهده)
زمینه و هدف: پتانسیلهای عضلانی برانگیخته دهلیزی از ساکول و عصب دهلیزی تحتانی منشأ میگیرند. از آنجاییکه بیماری منیر عملکرد ساکول را تحت تأثیر قرار میدهد، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه میزان درصد وقوع و زمان نهفتگی موج p13 و n23 در سه گروه مبتلابان به منیر باعلامت و بیعلامت و هنجار انجام شده است. روش بررسی: این تحقیق روی ۴۲ نفر شامل 19 بیمار مبتلا به منیر باعلامت، 11 بیمار مبتلا به منیر بیعلامت و 12 فرد هنجار با میانگین سنی 48/40 سال انجام شد و امواج با ارائه محرک تنبرست 500 هرتز با شدت 120 دسیبل peSPLثبت شدند. سپس درصد وقوع و زمان نهفتگی امواج در سه گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافتهها: میزان درصد وقوع امواج بهطور معنیداری در مبتلایان به منیر باعلامت (6/52%) نسبت به مبتلایان به منیر بیعلامت (9/90%) و افراد هنجار (100%) کمتر بود(p<0/05). اختلافی بین مبتلایان به منیر بیعلامت و افراد هنجار مشاهده نشد. میانگین زمان نهفتگی امواج در بین سه گروه مورد بررسی اختلاف معنیداری نداشت(p>0/05). نتیجهگیری: احتمالاً تأثیر روشهای درمانی اعمال شده در مبتلایان به منیر سبب بازگشت مجدد عملکرد طبیعی ساکول شده و پتانسیلهای دهلیزی حذف شده در مبتلایان به منیر پس از درمان، دوباره مشاهده میشود. به نظر میرسد بهدلیل درگیری گوش داخلی و سالم ماندن عصب در بیماری منیر زمان نهفتگی تغییر نمیکند. با توجه به نتایج حاصله میتوان از این پتانسیلها برای ارزیابی بیماران مبتلا به منیر و پایش روند درمانی آنها بهره گرفت.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
