زمینه و هدف: بیلیروبین بالای بدو تولد، یکی از مهمترین عوامل آسیبرسان به دستگاه شنوایی است که در صورت عدم درمان مناسب میتواند به آسیب مغزی منجر گردد. در مطالعه حاضر، وضعیت شنوایی گروهی از کودکان با سابقۀ زردی شدید نوزادی با استفاده از آزمایشهای الکتروآکوستیک و الکتروفیزیولوژیک شنوایی بررسی شد. روش بررسی: این مطالعه روی 45 کودک با میانگین سنی 81/14±1/16 ماه و درجهی زردی mg/dl 17 و بالاتر صورت گرفت و آزمایشهای گسیلهای صوتی گذرای گوش، رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی برای آنها انجام شد. یافتهها: متوسط درجۀ زردی در کودکان mg/dl 95/8±37/29 بود که در 2/22 درصد موارد کمتر از mg/dl 20، در 4/24 درصد بین mg/dl 20 تا 30 و در 0/48 درصد موارد بالاتر از mg/dl 30 بود. 7/26 درصد کودکان بدون درمان، 4/44 درصد فتوتراپی و در 9/28 درصد آنها تعویض خون انجام شده بود. کمبود اکسیژن در 9/48 درصد موارد و تولد زودرس در 6/26 درصد کودکان مشاهده شد. گسیلهای صوتی گذرای گوش در 1/71 درصد کودکان ثبت گردید و نتایج رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی تنها در 1/11 درصد کودکان طبیعی بود. مشخصات نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در 7/57 درصد کودکان مشاهده شد. نتیجهگیری: انجام آزمایشهای شنوایی حساس به منطقۀ آسیب در زردی، برای آگاهی از تأثیرات عملکردی و شدت اختلال، ضروری است. با توجه به فراوانی بالای نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در نوزادان با بیلیروبین بالا، برای شناسایی آنها لازم است وضعیت شنوایی حداقل با دو آزمایش گسیلهای صوتی گوش و پاسخ شنوایی ساقه مغز مورد بررسی قرار گیرد.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
