|
ارتباط بین کودکان ناشنوا و مادران شنوای آنها نقش زبان، اشاره و صداسازی‌ها
|
فرانک سخدری*   |
|
|
|
چکیده: (9122 مشاهده) |
| در پژوهش طولی حاضر، 20 کودک ناشنوا و 20 کودک شنوا در مقاطع سنی 22 ماهگی و 2 سالگی در طول بازی آزاد با مادرانشان مورد مشاهده قرار گرفتند. کودکان ناشنوا در مقایسه با کودکان شنوا دارای تأخیر شدیدی در زبان بودند بهطوری که ناشنوایان 3 ساله کمتر از کودکان شنوای 22 ماهه از زبان (گفتار یا اشاره) استفاده میکردند. مهمترین کانال ارتباطی کودکان ناشنوا صداسازی غیرزبانی بود و استفاده از اشاره از سن 22 ماهگی به سمت 3 سالگی افزایش مییافت. با وجود اینکه مادران کودکان ناشنوا نسبت به مادران کودکان شنوا از ارتباط بینایی بیشتری استفاده میکردند اما بیشترین ارتباط آنها از طریق گفتار بود، علاوه بر این کودکان ناشنوا توجه زیادی از طریق بینایی برای دریافت ارتباط مادرانشان نشان نمیدادند، بنابراین کودکان ناشنوا نسبت به افراد شنوا ارتباط بسیار کمتری داشتند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: کودکان ناشنوا، حالت چهره، رشد زبان |
|
|
متن کامل [PDF 491 kb]
(2471 دریافت)
|
نوع مطالعه: ترجمه شده |
پذیرش: 1392/8/1 | انتشار: 1396/9/28
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
