درمان بیمارانی که از بیماری منییر Meniere's Disease)) رنج می‏برند هنوز در هاله‏ای از ابهام بر جای مانده است. حتی می‏توان گفت برنامۀ درمانی موفقی که بسیاری از متخصصین گوش و حلق و بینی مدعی آن هستند، در واقع رژیم گیج کننده‏ای بیش نیست. وجود انواع و اقسام درمان‏های پیشنهادی در این زمینه دلالت بر آن دارد که حصول نتیجۀ درمانی مطمئن در این جمعیت آزرده، کاری بس دشوار است.در سال 1977 نیکولاس توروک (Nicholas Torok) 834 مقاله را که طی مدت 25 سال دربارۀ درمان بیماری منییر به رشتۀ تحریر درآمده بود، مرور نموده و به جمع‏بندی نتایج درمانی مشابه با هم‏-‏بدون توجه به آنچه که در رژیم درمانی منظور شده بود‏-‏پرداخت. میزان بهبود 60 تا 80 درصد موارد بود. چنین تصور می‏شد که 20 تا 30 درصد بیماران بهبود یافته‏اند و در 10 تا 25 درصد موارد بهبودی مشاهده نگردید. او در جمع‏بندی خود بدین نتیجه رسید که: «در حالی‏‎که درمان بیمار حائز اهمیت زیادی است اما ماهیت خاص درمان رابطه‏ای اندک با کسب نتیجۀ درمان دارد». او ضمن نتیجه‏گیری از فقدان رابطه‏ای منطقی در بسیاری از درمان‏های پیشنهادی، از این عقیده که بیماران مبتلا از آثار غیراختصاصی یا دارونمای درمان تأثیر پذیرفته‏اند جانبداری نمود.