سرگیجۀ دارویی نمودار آسیب آن دسته از داروهایی است که آثار سمی آن‏ها متوجه دستگاه دهلیزی می‏باشد. آمینوگلیکوزیدها بیش از هر آنتی‏بیوتیک دیگری متهم به ایجاد مسمومیت گوش داخلی می‏باشند. تمام آمینوگلیکوزیدها تمایل به تخریب گوش داخلی با درجاتی از شدت و ضعف دارند. پاره‏ای از آن‏ها مسمومیت حلزونی (Cochleotoxicity) بیشتری می‏دهند و پاره‏ای دیگر مسمومیت دهلیزی (Vestibulotoxicity) شدیدتری برجا می‏گذارند. شدت مسمومیت حلزونی با تعداد ریشه‏های آمین آزاد (NH₂) آمینوگلیکوزید متناسب است در حالی که آمینوگلیکوزیدهایی که دارای ریشه‏های متیلن (NHCH₃) می‏باشند روی قسمت دهلیزی کارگر می‏افتند.در میان آمینوگلیکوزیدها استرپتومایسین-جنتامایسین و توبرامایسین عمدتاً مسمومیت دهلیزی را سبب می‏شوند هر چند با افزایش مقدار مصرف، آثار سمی‏شان به‏سوی دستگاه حلزونی نیز گرایش پیدا می‏کند. در عوض نئومایسین وکانامایسین مسمومیت حلزونی را سبب می‏شوند و آثار سمی دهلیزی در آن‏ها نادر است.