1- گروه شنواییشناسی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران 2- گروه گوش و حلق و بینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران 3- گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
چکیده: (10517 مشاهده)
زمینه و هدف: جهتیابی براساس پردازش نشانههای زمانی و شدتی بین دو گوش حاصل میشود. مزایای این توانایی در انسان، درک گفتار در محیطهای شلوغ براساس تحلیل صحنۀ شنوایی و اثر کوکتل پارتی است. برای بررسی جهتیابی کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی و سایر اختلالات، ضروری است عملکرد کودکان هنجار بهطور کامل بررسی شود. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی جهتیابی و تکامل آن در کودکان هنجار انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه روی ۸۰ کودک هنجار دختر شامل ۴۲ نفر و پسر ۳۸ نفر در محدودۀ سنی ۸ تا ۱۱ سال انجام شد. عملکرد جهتیابی پس از اعمال تفاوت شدت بین دو گوش از ۱۰- تا ۱۰+ دسیبل و ایجاد تفاوت زمان بین دو گوش از ۸۸۰- تا ۸۸۰+ میکروثانیه با دو نویز بالاگذر و پایین گذر بررسی شد.
یافتهها: در آزمون تفاوت شدت بین دو گوش تابع جهتیابی تقریباً خطی بود، در حالیکه در آزمون تفاوت زمان بین دو گوش از تفاوت ۲۲۰- تا ۲۲۰+ میکروثانیه تابع خطی و از ۴۴۰- تا ۸۸۰- و ۴۴۰+ تا ۸۸۰+ میکروثانیه، بهطرف مجانب تمایل مییافت. خطای جهتیابی در آزمون اول در مقایسه با آزمون دوم کمتر بود(p<۰/۰۰۰۱) و اثر سن فقط در آزمون دوم مشاهده شد(p=۰/۰۰۱).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج، در آزمون تفاوت زمان بین دو گوش، جهتیابی کودکان ۱۱ سال بهتر از سایر کودکان بود و در آزمون تفاوت شدت بین دو گوش تأثیر سن وجود نداشت.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
