1- گروه شنواییشناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 2- مرکز تحقیقات اعصاب کودکان، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران 3- گروه کاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 4- گروه مدیریت توانبخشی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران
چکیده: (11347 مشاهده)
زمینه و هدف: بروز بالای اختلالات گفتاری در کودکان مبتلا به فلج مغزی ممکن است با نقص در پردازش محرک شنوایی در ارتباط باشد. از این رو ضروری است تا با استفاده از آزمونهای الکتروفیزیولوژیک و رفتاری شنوایی، وجود هرگونه آسیب محیطی و مرکزی سیستم شنوایی مورد بررسی دقیق قرار گیرد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 15 کودک مبتلا به دایپلژی اسپاستیک با میانگین سنی 77/5 و انحراف معیار 26/2 سال و 15 کودک هنجار با میانگین سنی 33/5 و انحراف معیار 80/1 سال، تحت آزمونهای ادیومتری تن خالص، ایمیتانس و پاسخهای شنوایی ساقه مغز قرار گرفتند و نتایج دو گروه با یکدیگر مقایسه گردید. یافتهها: آستانههای شنوایی و وضعیت گوش میانی در افراد مورد مطالعه در محدودۀ هنجار قرار داشت. اما در غالب موارد، هنگام ثبت رفلکس دگرسویی، آستانهها افزایش نشان داد. مقایسه زمان نهفتگی مطلق و بینموجی پاسخهای شنوایی ساقه مغز در دو گروه مورد و شاهد، حاکی از افزایش معنیدار زمان نهفتگی امواج انتهایی، بهویژه موج V بود(p=0/04) که در نتیجه آن، فاصله بین موجی III-V(p=0/02) نیز افزایش چشمگیری نسبت به گروه شاهد نشان داد. نتیجهگیری: به نظر میرسد اختلالات عصبی بهخصوص در مسیر پلیـمشبکیـنخاعی و هستههای پلیـمشبکی و قسمتهای بالایی پل که مجاور با هستههای شنوایی نوار جانبی و برجستگی تحتانی قرار دارند موجب بههمریختگی همزمانی عصبی و افزایش زمان نهفتگی امواج انتهایی پاسخهای برانگیختۀ شنوایی میشود. همچنین نقص عملکرد در مراکز مولد امواج پاسخهای برانگیختۀ شنوایی در این کودکان نیز میتواند در این امر دخیل باشد.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
