1- گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران 2- گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، ایران 3- گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، ایران 4- مرکز طبی کودکان، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران
چکیده: (16582 مشاهده)
زمینه و هدف: گفتار نشانهای نوعی روش ارتباطی برای افراد کمشنوا است که دسترسی به گفتار طبیعی را برای این افراد با استفادۀ حداکثری از لبخوانی امکانپذیر میکند. هدف پژوهش حاضر ارزیابی تأثیر استفاده از گفتار نشانهای فارسی بر امتیاز تمایز گفتار کودکان کمشنوا است. روش بررسی: در این بررسی شانزده کودک 9 تا 12 سالۀ مبتلا به کمشنوایی عمیق در دو گروه 8 نفره مورد و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. گروه مورد در یک دورۀ 5 ماهه و هر روز بهمدت 60-45 دقیقه تحت آموزش فشردۀ گفتارِ نشانهای قرار گرفتند. آزمون امتیاز تمایز گفتار در پیشآزمون، پسآزمون و آزمون پیگیری برای گروههای شاهد و مورد استفاده شد. بین پسآزمون و پیگیری فاصلۀ زمانی 2 تا 3 هفتهای وجود داشت. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها از طرح اندازهگیریهای مکرر استفاده شد. یافتهها: تفاوت معنیداری بین پیشآزمون (بدون گفتار نشانهای)، پسآزمون و پیگیری (با گفتار نشانهای) گروه مورد مشاهده شد(p=0/001). گروه مورد تقریباً امتیاز کامل کسب کردند اما تفاوت معنیداری بین امتیازهای تمایز گفتار در گروه شاهد دیده نشد(p>0/05). نتیجهگیری: پژوهش حاضر نشان میدهد گفتارِ نشانهایِ فارسی ابزاری اثربخش در بهبود امتیاز تمایز گفتار در میان کودکان کمشنوا است.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
