1- گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 2- گروه آناتومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 3- گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (8803 مشاهده)
زمینه و هدف: عضلات شرکتکننده در تولید صدا از مهمترین اعضای دستاندرکار در تکلم هستند. ثبت الکترومیوگرافی فعالیت‌های عضلات با استفاده از الکترودهای سوزنی مشکل است و نیاز به آرامش بیمار و مهارت فرد معاینهکننده دارد. هدف از این تحقیق رسیدن به راهی جدید برای ارزیابی فعالیت عضلات با استفاده از الکترودهای سطحی است. روش بررسی: در این پژوهش 34 زن و 34 مرد هنجار شرکت کردند. افراد بهصورت نشسته روی صندلی قرار میگرفتند. الکترودهای ثبات بر روی عضلات ناحیۀ قدام گلو، شامل تیروییدی هرمی و انگشتری تیروییدی، در دو سمت چپ و راست قرار داده میشدند. تولید همخوانهای سایشی واکدار /z/ و /ž/ و بیواک /s/ و /š/ بهمدت 10 ثانیه و استراحت بینابینی 10 ثانیهای به تعداد 5 تکرار انجام میگرفت. اطلاعات بهدست آمده در حوزۀ زمان و فرکانس مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافتهها: در ثبت الکترومیوگرافی عضلات مسئول تولید همخوانهای سایشی واکدار، میزان فعالیت و میانه طیف فرکانس بهطور معنیداری در مردان بیشتر از زنان بود(p<0/05)، ولی این مقادیر در هر دو گروه، در همخوانهای سایشی واکدار بیشتر از حالت استراحت بود(p<0/001). نتیجهگیری: ثبت سطحی از عضلات تیروییدی هرمی و انگشتری تیروییدی در زنان بسیار سختتر از مردان است. این امر میتواند بهدلیل تفاوتهای آناتومیکی نظیر اندازۀ طول و عرض گردن در زنان باشد. واژگان کلیدی: الکترومیوگرافی سطحی، عضلۀ تیروییدی هرمی، عضلۀ انگشتری تیروییدی
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
