1- گروه گفتاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 2- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران
چکیده: (9852 مشاهده)
زمینه و هدف: ناآشنائی با سازوکار آواسازی صدمات جبرانناپذیری به حنجره وارد میکند. بد و نادرست استفاده کردن از صدا شایعترین علت اختلالات صوت است، از اینرو گاهی درمان جهت حذف یا اصلاح این رفتارها ارائه میشود. هدف این مطالعه بررسی شاخصهای ادراکی صوت قبل و بعد از برنامه بهداشت صوتی در مبتلایان به اختلال صوت است. روش بررسی: این مطالعه طولیـمداخلهای طی 6 هفته روی 8 بزرگسال مبتلا به اختلال صوت انجام شد. ابتدا ارزیابی ادراکی با نیمرخ جامع ارزیابی شنیداریـادراکی صوت انجام شد. سپس برنامه بهداشت صوتی ارائه و جلسات پیگیری در هفتههای دوم و چهارم برگزار شد. در جلسه آخر، ارزیابی ادراکی انجام و از شرکتکنندگان نظرخواهی شد. نتایج ارزیابی ادراکی قبل و بعد از درمان مقایسه گردید. یافتهها: میانگین امتیاز شاخصهای ادراکی بعد از برنامه بهداشت صوتی کاهش یافت که به معنای بهبود صوت است. اختلاف میانگین امتیاز شاخصهای ادراکی صوت، به استثنای تلاش و تقلا قبل و بعد از درمان، معنیدار بود(p≤0/0001). مقایسه امتیازها نشان داد که بلندی بیشترین و هماهنگی گفتار و تنفس کمترین تغییرات را داشته است. کلیه شرکتکنندگان کارایی درمان را تأیید کردند. نتیجهگیری: برنامه بهداشت صوتی کلیه شاخصهای ادراکی صوت را بهبود میبخشد، اما تأثیر آن بر شاخصهای مختلف یکسان نیست. ارزیابیهای بیمارمحور این یافته را تأیید میکند. بدینترتیب برنامه بهداشت صوتی لازمه یک برنامه درمانی کامل است، اما بهتنهایی همه مشکلات صوتی را برطرف نمیکند.
