1- گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران 2- گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران
چکیده: (9717 مشاهده)
زمینه و هدف: گوش کردن، سخن گفتن، خواندن و نوشتن مهارتهایی زبانی هستند که بین آنها ارتباط کامل وجود دارد. گوش دادن اولین مهارت زبانی است که فرد در جریان رشد خود فرا میگیرد. اگر این مهارت تحت تأثیر آسیب شنوایی قرار گیرد، لطمات اساسی بر مهارتهای زبانی وارد خواهد آمد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر افت شنوایی بر سواد خواندن دانشآموزان آسیبدیدۀ شنوایی در مقایسه با دانشآموزان با شنوایی هنجار در مدارس عادی بود. روش بررسی: پژوهش مقطعی حاضر با استفاده از ابزار آزمون دفترچههای استاندارد شدۀ بینالمللی PIRLS 2001 انجام گرفت. 119 دانشآموز در پایههای چهارم ابتدایی، سوم راهنمایی و سوم دبیرستان مبتلا به کمشنوایی متوسط و شدید از مدارس استثنایی، و همچنین 46 دانشآموز با شنوایی هنجار از پایۀ چهارم ابتدایی مدارس عادی در این پژوهش بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از t مستقل استفاده شد. یافتهها: در سطح سواد خواندن و در عملکرد درک متون ادبی، بین کلیۀ دانشآموزان آسیبدیدۀ شنوایی در مقایسه با دانشآموزان شنوایی هنجار تفاوت معنیدار دیده شد(p<0/05) و در درک متون اطلاعاتی، بهجز دانشآموزان پایۀ سوم دبیرستان دچار کمشنوایی متوسط، سایر دانشآموزان تفاوت معنیداری در مقایسه با دانشآموزان عادی نشان دادند(p=0/03). نتیجهگیری: افت شنوایی بر سطح سواد خواندن تأثیر منفی میگذارد. لازم است ارتقاءبخشی سطح سواد خواندن و تقویت باقیماندۀ شنوایی، در طراحی و برنامهریزیهای آموزشی در مدارس استثنایی برای دانشآموزان آسیبدیدۀ شنوایی، بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
