Research Article

Effect of sound conditioning on click auditory brainstem response threshold shifts in guinea pigs

Azadeh Imani¹, Akram Pourbakht¹, Mehdi Akbari¹, Masoud Motalebi Kashani²

¹- Department of Audiology, School of Rehabilitation, Tehran University of Medical Sciences, Iran

²- Department of Occupational Health, Faculty of Health, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, Iran

Received: 29 November 2011, accepted: 10 June 2012

Abstract

Background and Aim: Sound conditioning is exposure to a non-traumatic, moderate level of sound which increases inner ear resistance against further severe noise. In this study, we aimed to survey the effect of sound conditioning on auditory brainstem response (ABR) threshold shifts using click stimulus, and the effect of the frequency of conditioning on hearing protection.

Methods: Fifteen guinea pigs were randomly divided into 3 groups. Two conditioned groups were exposed to 1 kHz, and 4 kHz octave band noise at 85 dB SPL, 6 hours per day for 5 days, respectively. On the sixth day, the animals were exposed to 4 kHz octave band noise at 105 dB SPL, for 4 hours. The control group was exposed to intense noise, 4 kHz at 105 Db SPL for 4 hours (without conditioning). After exposure, ABR thresholds using click were recorded an hour, and 7 days after noise exposure.

Results: The results of the ABR with click stimulus showed less thresold shifts in conditioned groups than control (p≤0.001). Comparison of the results of conditioned groups, showed less threshold shift by 4 kHz conditioning, however, this difference was not statistically significant (p>0.05).

Conclusion: Electrophysiological data of our study showed that sound conditioning has a protective effect against subsequent intensive noise exposure, and the frequency of conditioning does not have significant effect on ABR threshold shifts when using click stimulus.

Keywords: Sound conditioning, hearing protection, noise-induced hearing loss, guinea pigs

مقاله پژوهشی

بررسي اثر آمادهسازي صوتي بر تغييرات آستانۀ پاسخهای برانگیختۀ شنوایی با محرك كليك در خوكچه هندي

آزاده ایمانی¹، اکرم پوربخت¹، مهدی اکبری¹، مسعود مطلبی کاشانی²

¹ـ گروه شنواييشناسي، دانشكده توانبخشي، دانشگاه علوم پزشكي تهران، ایران

²ـ گروه بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران

چكيده

زمینه و هدف: آمادهسازي صوتي ارائه يك محرك بيخطر، با شدت متوسط است كه مقاومت گوش را در برابر صداي شديد بعدي افزايش ميدهد. ازاین رو در اين مطالعه ضمن بررسي تأثير آمادهسازي صوتي بر تغيير آستانه پاسخهاي برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرك كليك، به بررسي تأثير فركانس آمادهسازي بر حفاظت شنوايي در خوكچههاي هندي نيز پرداخته شد.

روش بررسی: پانزده خوکچه هندی بهصورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. گروههاي آمادهسازي 6 ساعت در روز بهمدت 5 روز، بهترتيب در معرض 1 و 4 كيلوهرتز نويز اكتاو باند با شدت 85 دسیبل SPL قرار گرفته و در روز ششم در معرض نويز شديد، 4 كيلوهرتز و 105 دسیبل  SPL، بهمدت چهار ساعت قرار گرفتند. گروه شاهد فقط در معرض نويز شديد، 4 كيلوهرتز و 105 دسیبل SPL، بهمدت چهار ساعت قرار گرفت. آستانهگيري با آزمون پاسخهای برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرك كليك، یک ساعت پس از پايان مواجهه با نويز شديد و سپس هفت روز بعد انجام شد.

یافتهها: پاسخهای برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز، تغييرات كمتر آستانۀ گروههاي آمادهسازي صوتي را نسبت به گروه شاهد نشان داد(001/0p≤). در مقايسۀ آستانههای كليك در دو گروه آمادهسازي صوتي 1 و 4 كيلوهرتز، تغییر آستانه در گروه آمادهسازی 4 کیلوهرتز کمتر بود اما این تفاوت از لحاظ آماري معنیدار نبود.

نتیجهگیری: نتايج الكتروفيزيولوژيك مطالعه حاضر تأكيد كرد كه آمادهسازي صوتي تأثیر حفاظتی در برابر نویز شدید ایجاد كرده و فرکانس آمادهسازی تأثیر معنیداری در تغییر آستانۀ پاسخهای برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز با محرک کلیک ندارد.

واژگان کلیدی: آمادهسازی صوتی، حفاظت شنوایی، کاهش شنوایی ناشی از نویز، خوكچه هندي

(دریافت مقاله: 8/9/90، پذیرش: 21/3/91)

مقدمه

امروزه آلودگی صوتی در کشورهای صنعتی و از جمله در کشور ما جزء معضلات اجتماعی محسوب میشود. طبق نظر سازمان سلامت و ايمني شغلي (Occupational Safety and Health Administration: OSHA) حدود 17 درصد کارگران بخشهای تولیدی در کارخانجات مختلف دچار اختلالاتی در سیستم شنوایی خود هستند و حدود 15 درصد افرادی که در صنایع گوناگون کار میکنند در معرض صداهای بالاتر از 80 دسیبلSPL  قرار دارند(1) .تأثیرات مخربی که نویز روی سیستم شنوایی ایجاد میکند بهطور خلاصه از دو جنبه قابل بررسی است: اختلالات متابولیکی که منجر به تولید گونههای فعال اکسیژن (Reactive Oxygen Spices: ROS) میشود، که خود عامل مهم مرگ سلولی محسوب میشوند، و اختلالات مکانیکی که باعث آسيب به سلولهاي مويي و ارگان كورتي ميشوند. این تغییرات در نهایت باعث تغییر موقت آستانه (Temporary Threshold Shift: TTS) و یا تغییر دائم آستانه (Permanent Threshold Shift: PTS) میشوند(2). علیرغم تلاشهای

بسیار متخصصان برای انجام برنامههای متعدد و كنترل فنی و مدیریتی با هدف کاهش نویز، در اکثر صنایع سطح نویز هنوز در حد دلخواه کاهش نیافته است. یکی از راهکارهایي که برای کاهش اثرات صدای ضربه زننده به کار می رود، روشی به نام آمادهسازی صوتی است. در این روش محرک آکوستیکی بیخطر، مداوم، کمشدت یا با شدت متوسط، قبل از برخورد صداي شديد ارائه میشود و مقاومت گوش را در برابر برخورد شدید با صداهای بعدی افزایش میدهد(3). Harris و همكاران (2006) نشان دادهاند که حساسیت گوش داخلی از طریق برخورد قبلی با یک محرک آکوستیک، در برابر نویز شديد کاهش مییابد و كمشنوایی ایجاد شده با نویز (Noise Induced Hearing Loss: NIHL) از طریق پدیدۀ آمادهسازی صوتی کاهش مییابد(4). همچنین، بهبود آستانههای کاهش یافته در گروههایی که مورد مواجهۀ همزمان با آمادهسازی صوتی و ضربه نویز بودهاند، نسبت به گروههای مورد مواجهه با ضربۀ تنها، سریعتر بوده است. این پدیده در پستانداران گوناگونی از جمله خوکچۀ هندی، خرگوش، گربه، موش، و حتی انسان به اثبات رسیده است. محرک آمادهسازی نباید باعث تغییر چشمگیر آستانۀ دائم یا موقت و یا آسیب به سلولهای مویی شود، تا بتواند حداکثر تأثیر حفاظتی را در جلوگیری از كمشنوایی و مرگ سلولهای مویی ایجاد کند(3). در مطالعه Zuo و همكاران (2008) شدت 100- 85 دسیبل SPL بهعنوان بهترین شدت برای آمادهسازی صوتی به اثبات رسیده و نویزهای با میانگین شدت بالاتر منجر به آسیب جدی به سیستم شنوایی شده است(5). Yamasoba و همكاران (1999) نشان دادند که سیستم حفاظتی درونی (Endogenouse) در حلزون مسئول حفاظت در برابر نویز شدید به دنبال اثر آمادهسازي صوتي است(6). Niu و Canlon (2002) در مطالعۀ خود مکانیسمهای مطرح شده دربارۀ اثر آمادهسازی را شامل آنتياکسیدانهای درونی، سیستمهای بافركنندۀ كلسيم، پروتئینهای شوك گرمايي ((Heat shock proteins: HSPs و فاکتورهای نوروتروفیک عنوان كردند(7). با توجه به این موارد، میتوان از پروتکل آمادهسازی صوتی بهعنوان عاملی در برنامۀ حفاظت شنوایی بهره برد. از آنجا که در ایران مانند سایر کشورها، سطح بالای نویز در کارخانجات و در محيطهاي صنعتی علیرغم تلاشهاي بسيار به زیر سطح خطا نرسیده است، بهنظر میآید که روش آمادهسازی صوتی برای کاهش اثرات ناشی از نویز مؤثر باشد. هدف اصلی ما از این مطالعه بررسی اثر آمادهسازی صوتی بر تغییر آستانههای پاسخهای ساقۀ مغز و نیز بررسی اثر فرکانس آمادهسازی صوتی بر حفاظت شنوایی بود. بر این اساس، از روش الکتروفیزیولوژی و ثبت آستانۀ پاسخهای برانگیختۀ شنیداری ساقۀ مغز (Auditory Brainstem Response: ABR) با محرک کلیک با دو پروتکل آمادهسازی با فرکانس مختلف استفاده شد.

روش بررسي

این مطالعه تجربی و از نوع مداخلهای بوده و جامعۀ مورد پژوهش تعداد 15 سر خوکچۀ هندی نر سفید با وزن 350-250 گرم و رفلکس Preyer's هنجار بود كه از انستیتو پاستور تهیه شد. تقسیم 15 خوکچه در سه گروه پنج تایی و بهصورت تصادفی به شرح زير انجام شد:

گروه شاهد که بهمدت چهار ساعت فقط در معرض نویز شديد با فركانس 4 کیلوهرتز و شدت 105 دسیبل SPL قرار گرفتند.

گروه آمادهسازي صوتی با فركانس 1 كيلوهرتز که ابتدا بهمدت پنج روز و هر روز شش ساعت در معرض آمادهسازی صوتی با فركانس 1 کیلوهرتز، شدت 85 دسیبل SPL، و سپس در روز ششم بهمدت چهار ساعت در معرض نویز شديد 4 کیلوهرتز ، شدت 105 دسیبل SPL قرار گرفتند.

گروه آمادهسازي صوتي با فرکانس 4 كيلوهرتز که ابتدا بهمدت پنج روز و هر روز شش ساعت در معرض آمادهسازی صوتی با فركانس 4 كيلوهرتز، شدت 85 دسیبل SPL، و سپس در روز ششم بهمدت چهار ساعت در معرض نویز شديد 4 كيلوهرتز، شدت 105 دسیبل SPL بودند.

مراحل اجرایی اين مطالعه مورد تأييد كميتۀ اخلاق دانشگاه علوم پزشكي تهران قرار گرفت.

در مرحلۀ اول (پيشآزمون) قبل از هر گونه آستانهگيري، حیوانات با محلول گزیلوکائین چهار میلیگرم در هر کیلوگرم و کتامین 40 میلیگرم در هر کیلوگرم بیهوش شدند. دستگاه ABR که در این پژوهش استفاده شد ECLIPS EP25، ساخت شرکت Intraacoustic كشور دانمارك بود. الکترودهای واژگونگر، ناواژگونگر و مشترک به شکل زیر پوستی بهترتیب در گوش آزمایشی، ورتکس و در گوش مقابل و الکترود زمین در پشت خوکچهها قرار داده شد. آستانهگيري ABR از گوش راست تمام حیوانات انجام شد. برای آستانهگيري محرک کلیک با ریت 4/27 محرک در هر ثانیه، قطبیت متناوب، فیلتر پایینگذر3000 هرتز و بالاگذر 100 هرتز استفاده شد و شدت از 80 دسیبل شروع شده و درگامهای 10 دسیبلی کاهش داده شد. با توجه به اين كه در خوكچۀ هندي موج III بارزترین است، کمترین شدتی که میتوانست یک موج III مشخص و تکرارپذیر ایجاد کرده و پنج دسیبل زیر آن موجی ایجاد نشود بهعنوان آستانه تعریف شد. خوکچهها پس از ارزیابی مقدماتی ABR در سه گروه نام برده بهطور مجزا وارد محفظۀ نویز شدند.

در مرحلۀ دوم (مواجهه با نویز) محرک در اتاقک ضد صوت با نور و تهویۀ کافی ارائه شد. در هنگام ارائۀ تحریک صوتی برای اطمینان از اجرای درست، هر حیوان بههمراه آب و غذای کافی بهطور مجزا در یک قفس قرار گرفت. برای مواجهۀ حیوانات با نویز، از مولد نویز در فرکانس و شدتهای مختلف، آمپلیفایر و بلندگو استفاده شد. صدا پس از تولید و تقویت در آمپلیفایر به بلندگو ارسال شد. بلندگو نیز در مرکز و در سقف اتاقک ضد صوت قرار داده شد تا ضمن ایجاد سطح فشار صوتی یکسان در فضای اتاقک، نقاط کور و یا سایه در محل استقرار حیوانات ایجاد نشود. به این ترتیب تمام حیوانات در معرض نویز یکسان قرار گرفتند. برای مشاهدۀ میزان نویز از نظر شدت و فرکانس داخل محفظه، از یک دستگاه صداسنج مجهز به تجزیهکنندۀ اکتاوی استفاده شد. میکروفن این دستگاه داخل محفظه قرار گرفت و میزان نویز قبل از آزمایش، پایش و كاليبره شد.

در مرحلۀ سوم (ارزيابي TTS) تمام گروههای حیوانات یک ساعت پس از مواجهه با نویز شديد مورد ارزیابی آستانه ABR با همان مشخصات ذکر شده قرار گرفتند. آستانههاي ABR بهدست آمده يك ساعت پس از مواجهه، از آستانههاي پيشآزمون بهمنظور ارزیابی TTS كاسته شد.

در مرحلۀ چهارم (ارزيابي PTS) یک هفته پس از پایان مواجهه، آستانههاي ABR در تمامی گروههای حیوانی گرفته شد و سپس برای  ارزیابی PTS و بررسی بهبود آستانههای تغییریافته، از آستانۀ پيشآزمون كاسته شد.

برای توصیف دادهها از میانگین و انحراف معیار استفاده شد و برای تحلیل فرضیهها، ابتدا هنجار بودن توزیع متغیرها با کولموگروفـاسمیرنوف بررسی شد. سپس براي مقایسۀ دادهها در يک گروه از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه با اندازهگیری مکرر و برای مقایسۀ دادهها در گروههاي مختلف از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توكي استفاده شد.

یافتهها

آستانههاي موج ABR III هر گروه در موقعيتهاي زماني مختلف مقايسه شد. با توجه به نتايج موجود در جدول 1، آستانهها یک ساعت پس از مواجهه در گروه شاهد، بهطور معنیداری از پیشآزمون(001/0p=) و یک هفته بعد بالاتر بود(002/0p=)؛ ولی تفاوت آماری معنیداری بین نتایج پیشآزمون و یک هفته بعد مشاهده نشد(208/0p=).

در گروه آمادهسازي صوتي با فرکانس 1 کیلوهرتز، آستانۀ موج ABR III یک ساعت پس از مواجهه بهطور معنیداری از پیشآزمون(001/0p=) و یک هفته بعد بالاتربود(001/0p=)؛ ولی تفاوت آماری معنیداری بین نتایج پیشآزمون و یک هفته بعد مشاهده نشد(621/0p=).

در گروه آمادهسازي با فرکانس 4 کیلوهرتز نیز، آستانۀ موج ABR III یک ساعت پس از مواجهه بهطور معنیداری از پیشآزمون(009/0p=) یک هفته بعد بالاتربود(021/0p=)، و تفاوت آماری معنیداری بین نتایج پیشآزمون و یک هفته بعد مشاهده نشد(999/0p=). این نتایج به این معنی است که آستانۀ

ABR در هر سه گروه یک ساعت پس از مواجهه با نویز افزايش یافته است، ولی پس از گذشت یک هفته به حالت اولیه بهبود یافته است.

تغييرات آستانه بين سه گروه حيوانات نیز مقايسه شد. طبق نتايج جدول 2، آستانۀ ABR سه گروه در پیشآزمون، تفاوت آماری معنیداری نداشت(05/0<p). یک ساعت پس از مواجهه، آستانههای گروه شاهد بهطور معنیداری بالاتر از گروههای آمادهسازي با فرکانسهای 1 کیلوهرتز(001/0p=) و 4 کیلوهرتز(001/0>p) بود، ولي آستانۀ امواج بین گروههای آمادهسازي 1 کیلوهرتز و 4 کیلوهرتز تفاوت آماری معنیداری نشان نداد(182/0p=). یک هفته بعد از مواجهه، آستانۀ ABR گروههاي آمادهسازي 1 کیلوهرتز و 4 کیلوهرتز تفاوت آماری معنیداری نداشت(671/0p=). همچنین، آستانۀ گروه شاهد و آمادهسازي 4 کیلوهرتز تفاوت آماری معنیداری نداشت(118/0p=)، ولی آستانۀ گروه شاهد بهطور معنیداری بالاتر از گروه آمادهسازي 1 کیلوهرتز(026/0p=) بود.

باتوجه به نتایج بالا، مواجهۀ همزمان با صوت آمادهسازی در فرکانس 1 و 4 کیلوهرتز و نویز شديد باعث افت کمتر آستانههای موقت ABR نسبت به حالت مواجهه با نویز شد. همانگونه که در نمودار 1 نیز مشاهده میشود، تغییر آستانۀ ABR در گروه آمادهسازی 4 کیلوهرتز، در مقایسه با گروه آمادهسازی 1 کیلوهرتز، کمتر بوده است، اما این تفاوت از نظر آماری قابل توجه نبود.

بحث

این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آمادهسازی صوتی در ایجاد مقاومت در برابر نویز شدید و تأثیر آن بر کاهش شنوایی ناشی از نویز انجام شد. پارامترهای اصلی آمادهسازی صوتی که در این مطالعه انتخاب شدند صوت خالص با فرکانسهای 4 و 1 کیلوهرتز با شدت 85 دسیبل SPL، شش ساعت در روز و به مدت پنج روز بود و سپس با يك دوره استراحت 16 ساعته، نويز شدیدی با فركانس 4 كيلوهرتز با شدت 105 دسيبل SPL ارائه شد. ارزيابي مجدد ABR در دو زمان یک ساعت و يك هفته بعد از مواجهه با نویز شدید بهمنظور بررسي TTS و PTS انجام شد. نتایج ارزیابی ABR با محرک کلیک نشان داد که هر دو پروتکل آمادهسازی صوتی منجر به حفاظت از کمشنوایی ناشی از نویز میشود.

در این مطالعه تغییرات آستانۀ قابل توجهی یک ساعت بعد از مواجهه با نویز شدید بهوجود آمد. از جمله تغییراتی که در کمشنوایی ناشی از نویز اتفاق میافتد، کاهش انرژی متابولیک سلولی است(2) که بر اثر تولید گونههای اکسیژن فعال یا ROS ایجاد میشود، که خود عامل اصلی آسیب و مرگ سلولی بهشمار میآیند(8). در مطالعۀ حاضر، مواجهه با نویز در گروه شاهد تغییر آستانۀ چشمگیری در ABR با محرک کلیک ایجاد کرد.

تغییر آستانههای ABR در این مطالعه نشاندهندۀ کاهش قابل توجه TTS، حدود 22- 16 دسیبل، در گروههای آمادهسازی نسبت به گروه شاهد بود. این نتایج با نتایج مطالعات Canlon و Fransson (1995) که کاهش 10 تا 20 دسیبلي تغییرات نسبت به گروه شاهد را نشان میدهد(9)، و Harris و همكاران (2006) که تغییر 20-5 دسیبل را نشان میدهد، و Yoshida و Liberman (2000) و Wang و Liberman در سال 2002 (4،10و11) مشابه است. بهنظر میآید که ترکیب آمادهسازی صوتی و ضربۀ نویز، باعث افزایش چشمگیر آنزیمهای آنتیاکسیدان در مقایسه با گروهی که فقط در معرض نویز بودند، میشود. آنتیاکسیدانهای درونی مثل گلوتاتیونها باعث حفاظت سلولی از طریق جداسازی و پاک کردن ROS ها میشوند(3). همانطور که در مطالعۀ Yoshida و Liberman (2000) نشان داده شده است، آمادهسازی منجر به افزایش میزان آنزیمهای آنتیاکسیدان حلزون میشود(10).

بیشترین میزان TTS معمولاً در روزهای اول برخورد ایجاد میشود و پس از یک دوره استراحت، در یک مکان تقریباً ساکت، آستانههای شنوایی به حساسیت هنجار برمیگردد(4). در مطالعۀ حاضر TTS خوکچههای هندی پس از گذشت هفت روز استراحت برطرف شده و حدوداً به آستانههای اولیۀ خود بازگشته است. اطلاعات آماری در این مطالعه نشاندهندۀ عدم تفاوت قابل توجه آستانۀ پیشآزمون و PTS در گروه شاهد است. همین اتفاق در گروههای آمادهسازی نیز مشاهده میشود. این نتیجه که بعد از یک هفته TTS در گروههای حیوانی بهبود پیدا کرده است، با نتایج سایر مطالعات از جمله Yoshida و Liberman (2000) و Canlon و Fransson (1998) که نشاندهندۀ تفاوت 15 دسیبلی و Subramanian و همكاران (1992) که نشاندهندۀ تفاوت 20-10 دسیبل در PTS گروههای آمادهسازی نسبت به گروه شاهد است (10،12و13) همخوانی ندارد. دلیل عدم همخوانی نتایج مطالعۀ حاضر با نتایج مطالعات قبلی را میتوان در انتخاب پارامترهای متفاوت مدتزمان ارائه، فرکانس و شدت ضربۀ نویز دانست. در این مطالعه، از تن خالص 4 كيلوهرتز با شدت 105 دسیبل SPL و مدتزمان ارائۀ چهار ساعت استفاده شد، در صورتی که در مطالعۀ Subramanian و همکاران (1992) نویز شدید با اکتاو باند نویز 4 كيلوهرتز و شدت 100 دسیبل به مدت 48 ساعت ارائه شده است(13). Niu و Canlon در سال 2002 میزان نویز شدید را اکتاو باند نویز 1 کیلوهرتز با شدت 105 دسیبل و72 ساعت در نظر گرفت. از آنجایی که زمان عاملی تأثیرگذار در PTS است، میتوان گفت که هر چه مدت زمان مواجهه با نویز کمتر باشد، احتمال آسیب جدی به سلولهای مویی و ایجاد PTS کمتر است(7). البته رابطۀ مدت زمان مواجهه با نویز و کاهش شنوایی دقیقاً بهصورت خطی نیست؛ یعنی با دو یا سه برابر شدن زمان مواجهه با نویز،  افت شنوایی هم دقیقاً دو یا سه برابر نمیشود(7).

در مطالعات گذشته، پروتکلهاي آمادهسازی متفاوتي به چشم میخورد. ارائۀ شش ساعت در روز آمادهسازی صوتی در تحقیق حاضر، براساس مطالعات Yoshida و Liberman (2000) روی شوک گرمایی کل بدن موش انتخاب شده بود(10). مطالعۀ آنها نشان داد اثرات حفاظتی افزایش دمای کل بدن بر ضربۀ صوتی از طریق افزایش میزان پروتئین شوك گرمايي، در مدت حداقل شش ساعت ارائه به حداکثر میرسد و بهطور سیستماتیک با افزایش مدت ارائه، کاهش مییابد. اين اطلاعات نشان میدهد که استرسورهای سیستمیک میتوانند اثرات حفاظتی روی گوش داشته باشند و بنابراین سازگار با این ایده است که پدیدۀ آمادهسازی صوتی باعث القای یک سری مسیرهای تولید استرس کلی ميشود(10). تلاش ما برای به حداکثر رساندن القای استرس در مطالعۀ حاضر با به حداکثر رساندن میزان فشار صدا از طریق آمادهسازی شش ساعته بود. شدت ارائۀ آمادهسازي صوتي براساس مطالعه Zuo و همكاران (2008) 85 دسيبل SPL انتخاب شد(5). آنها اثبات كردند كه بهترین شدت براي ارائۀ آمادهسازي صوتي 85-100 دسيبل SPL است و شدتهاي بالاتر از آن موجب آسيب سلولهاي مويي و كاهش شنوايي ميگردد(5)، كه مشابه نتایج مطالعۀ Subramanian و همكاران (1992) و Ahroom و Hamernik (1999) است(13و14).

نتایج مطالعۀ حاضر نشاندهندۀ عدم تفاوت اثر حفاظتی گروه آمادهسازی با فرکانس 1 کیلوهرتز وگروه 4 کیلوهرتز در برابر نویز شدید و تغییر آستانۀ ABR با محرک کلیک بود. این مسئله نشاندهندۀ این است که هر دو پروتکل استفاده شده در این مطالعه اثر حفاظت قابل توجهی داشتهاند. لازم به توضیح است که انتخاب محرک کلیک با توجه به امکانات موجود در زمان انجام مطالعه بوده است، اما با توجه به این که حداکثر تحریک صوت 1 کیلوهرتز به سمت مناطق رأسیتر حلزون و حداکثر تحریک صوت 4 کیلوهرتز به سمت مناطق قاعدهایتر است و محرک کلیک مناطق مربوط به یک و 4 کیلوهرتز را در برمیگیرد. بنابراین، برای انجام تحقیقات بیشتر در این باره که فرکانس آمادهسازی روی چه مناطق خاصی از حلزون اثر حفاظتی بیشتری دارد، توصیه میشود از اندازهگیری ABR با محرک تنبرست در فرکانسهای مختلف استفاده شود.

نتیجهگیری

از آنجا که در کشور افراد زیادی در محیطهای پر سر و صدا کار میکنند، احتمال خطر NIHL بسیار بالاست. به این دلیل، شناخت مکانیسم پدیدۀ آمادهسازی صوتی در برابر نویز شدید بسیار مهم است، زیرا که این روش نوعی استراتژی برای افزایش سیستم حفاظت درونی حلزون در برابر نویز شدید را فراهم میکند. یافتههای این مطالعه نشان داد که آمادهسازی صوتی، مقاومت لازم را در برابر نویز شدید ایجاد میکند و از NIHL جلوگیری میکند.

سپاسگزاری

این مقاله حاصل پایاننامهای تحت عنوان تأثیر آمادهسازی صوتی بر تغییر آستانۀ پاسخهای برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز در خوکچۀ هندی، در مقطع کارشناسی ارشد است که با حمایت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتیـدرمانی تهران در سال 91-1390 به شمارۀ 2543/260/د/91 مورخ 15/6/90 اجرا شده است.

تعریف واژهها

تولیدگونههای فعال اکسیژن: مولکولهاي غيرپايدار و بسيار واکنشپذيري هستند که يک اتم اکسيژن با يک الکترون جفت نشده دارند که به آنها قابليت تغيير آرايش الکتروني ميدهد.

سیستمهای بافركنندۀ كلسيم: سیستمهای درونسلولی که در کاهش کلسیم اضافی از طريق تركيب شدن و مهار كردن Ca²⁺ مؤثرند.

پروتیئنهای شوك گرمايي: نوعی پروتئین درونسلولی است که در طول تنشهای متابولیکی، از قبیل مواجهه با گرما، افزایش مییابد و به تعادل سایر پروتئینهای درون سلول کمک میکند.

فاکتورهای نوروتروفیک: يك نوع از نوروپپتيدها ( بهعنوان فاكتورهاي رشد عصب) كه رشد، تمايز و بقاي نورونهاي خاصي در سيستم عصبي محيطي و مركزي را تنظيم ميكنند.

رفلکس Preyer's: نوعی رفلکس استارتل (تكان خوردن لالۀ گوش حيوانات بهدنبال صدا) است.

REFERENCES

1. Duan M, Qiu J, Laurell G, Olofsson A, Counter SA, Borg E. Dose and time-dependent protection of the antioxidant N-L-acetylcysteine against impulse noise trauma. Hear Res. 2004;192(1-2):1-9.
2. Hu BH, Henderson D, Nicotera TM. Involvement of apoptosis in progression of cochlear lesion following exposure to intense noise. Hear Res. 2002;166(1-2):62-71.

3. Niu X, Canlon B. Protecting against noise truma by sound conditioning. J Sound Vib. 2002:250(1);115-8.

4. Harris KC, Bielefeld E, Hu BH, Henderson D. Increased resistance to free radical damage induced by low-level sound conditioning. Hear Res. 2006;213(1-2):118-29.

5. Zuo H, Cui B, She X, Wu M. Changes in Guinea pig cochlear hair cells after sound conditioning and noise exposure. J Occup Health. 2008;50(5):373-9.

6. Yamasoba T, Dolan DF, Miller JM. Acquired resistance to acoustic trauma by sound conditioning is primarily mediated by changes restricted to the cochlea, not by systemic responses. Hear Res. 1999;127(1-2):31-40.

7. Niu X, Canlon B. Protective mechanisms of sound conditioning. Adv Otorhinolaryngol. 2002;59:96-105.
8. Canlon B, Borg E, Flock A. Protection against noise trauma by pre-exposure to a low level acoustic stimulus. Hear Res. 1988;34(2):197-200.
9. Canlon B, Fransson A. Morphological and functional preservation of the outer hair cells from noise trauma by sound conditioning. Hear Res. 1995;84(1-2):112-24.
10. Yoshida N, Liberman MC. Sound conditioning reduces noise-induced permanent threshold shift in mice. Hear Res. 2000;148(1-2):213-9.
11. Wang Y, Liberman MC. Restraint stress and protection from acoustic injury in mice. Hear Res. 2002;165(1-2):96-102.
12. Canlon B, Fransson A. Reducing noise damage by using a mid-frequency sound conditioning stimulus. Neuroreport. 1998;9(2):269-74.
13. Subramaniam M, Henderson D, Campo P, Spongr V. The effect of 'conditioning' on hearing loss from a high frequency traumatic exposure. Hear Res. 1992;58(1):57-62.
14. Ahroon WA, Hamernik RP. Noise-induced hearing loss in the noise-toughened auditory system. Hear Res. 1999;129(1-2):101-10.