مقاله پژوهشی
تأثیر بازیهای زبانشناختی بر مهارتهای نحوی کودکان کمشنوای کاربر سمعک
سحر محمداسماعیلزاده1، شهلا شریفی1، سید محسن اصغری نکاح2، حمید طیرانی نیک نژاد1
1ـ گروه زبانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
2ـ گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
چکیده
زمینه و هدف: رشد و ارتقای سطح مهارتهای دستوری کودکان کمشنوای کاربر سمعک مستلزم بهکارگیری برنامههای آموزشی و توانبخشی مناسب است. اين پژوهش با هدف بررسی تأثیر بازیهای زبانشناختی بر رشد مهارتهای دستوری کودکان کمشنوای استفادهکننده از سمعک انجام شد.
روش بررسی: ده کودک کمشنوای پنج تا هفت ساله که همگی از سمعک استفاده میکردند به صورت تصادفی به دو گروه پنج نفرۀ شاهد و مورد تقسیم شدند. پژوهش از نوع مداخلهای، بهصورت پیشآزمونـپسآزمون انجام شد و مداخله در 12 جلسه با استفاده از بازیهای زبانشناختی اجرا شد. بهمنظور بررسی میزان هوش این کودکان از آزمون هوش Raven و براي بررسي میزان مهارتهای دستوری این کودکان در پيش و پس از مداخله از آزمون رشد زبانـ3 استفاده شد.
یافتهها: با مقایسۀ میانگین مهارتهای نحوی در گروه شاهد و مورد مشخص شد تفاوت میانگین گروهی که بازیهای زبانشناختی را دریافت کردهاند در مهارتهای نحوی(001/0=p) و در هر سه خردهمهارت درک دستوری(013/0=p)، تقلید جمله(006/0=p) و تکمیل دستوری(001/0>p) بهلحاظ آماری معنیدار است. به این معنی که آموزش بازیهای زبانشناختی بر بهبود مهارتهای نحوی و در خردهمهارتهای درک دستوری، تقلید جمله و تکمیل دستوری کودکان کمشنوا که مداخله را دریافت کرده بودند، اثربخش بود.
نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش مهارتهای دستوری به روش بازیدرمانی با رویکرد بازیهای زبانشناختی میتواند مشکلات نحوی شامل درک و فهم جملات و ساختارهای نحوی و همچنین فهمیدن و بهکارگیری اشکال تکواژشناختی را در کودکان کمشنوای کاربر سمعک بهبود بخشد.
واژگان کلیدی: بازیهای زبانشناختی، مهارتهای دستوری، کودکان کمشنوای کاربر سمعک، آزمون رشد زبان
(دریافت مقاله: 13/8/92، پذیرش: 1/2/93)
مقدمه
از جمله مشکلاتی که در گفتار و برقراری ارتباط کودکان کمشنوا دیده میشود، مشکلات مربوط به مهارتهای دستوری و صرف و نحو آنها است که شامل ناتوانی در بهکارگیری ترکیبات وصفی و اضافی، استفادۀ محدود و نابهجا از ضمایر، اشکال در ترتیب واژگان در یک جمله و همچنین عدم تطابق فعل با فاعل و زمان متناسب با آن است. آثار ناشی از این مشکلات گاهی آنچنان شدید است که برقرار ارتباط کلامی این کودکان را مختل کرده و بر روابط خانوادگی و اجتماعی آنها تأثیر منفی میگذارد. يكي دیگر از مشكلات ارتباطي كودكان آسيبديدۀ شنوايي، انتخاب و سازماندهي واژهها در جملات است. در کودکان با افت شنوایی شدید این مشکل باعث میشود تا گفتار آنان برای مخاطب کاملاً گنگ و نامفهوم باشد. بنابراین آنها قادر به برقراری ارتباط کلامی نخواهند بود(1).
گلپور و همکاران (2006) اظهار میدارند که درک نحوی در کودکان کمشنوا نسبت به کودکان شنوا کمتر است. آنها معتقدند که کودکان شنوا بیشتر از اسامی و افعال استفاده میکنند و غنای واژگانی که مربوط به بخش صرفی زبان است در کودکان طبیعی بیشتر از کودکان کمشنوا است(2). پژوهشهای Bamford و Saunders (1991) حاکی از این بود که برونداد زبانی کودکان با آسیب شنوایی، کمتر از همتایان طبیعی آنهاست. ساختار جملات آنها ساده و پیوستار سبکی آنها محدود، انعطافناپذیر و کلیشهای است. از واژههای قاموسی بهویژه افعال و اسامی بیش از حد در گفتار استفاده میکنند. واژههای دستوری مانند حروف ربط و اضافه را در اکثر اوقات یا حذف کرده یا نابهجا بهکار میبرند و همچنین خطاهای حذف، افزایش، جایگزینی و جابهجایی در کلام آنها زیاد است(3). لطفی و همکاران (2009) نیز بیان میکنند که تعداد پارۀ گفتارها و همچنین میانگین طول گفته در کودکان با آسیب شنوایی کمتر از کودکان سالم است. همچنین تعداد جملات با ساختار درست در گفتار کودکان سالم بیشتر است(4).
مجموعۀ مطالعاتی(3و5) در زمینۀ مهارتهای دستوری آسیبدیدگان شنوایی بهعمل آمده است که بیانگر کوتاهتر بودن میانگین طول جمله این کودکان و همچنین وجود خطاهای نحوی بسیار در گفتار آنها بوده که بیشتر مربوط به تکواژهای وابسته و جملههای پیچیده است. شریعترضوی و همکاران (1998) در بررسی مهارتهای دستور زبان کمشنوایان نتیجه گرفتند که شایعترین اشکالات این کودکان در سطح جمله، حذف نابهجای عناصر دستوری، اشکال فعل از نظر زمان و عدم مطابقت فعل و فاعل است(6). بنابراین کودک نیاز دارد تا در معرض یک روش آموزشی مناسب بهمنظور ارتقای سطح مهارتهای گفتاری قرار گیرد. همانطورکه پیشتر ذکر شد، این روش باید آموزش تمام ساختهای درونی زبان را دربر گیرد. با توجه به نيازسنجيهاي انجام شده در حيطۀ توانبخشي و آموزش كودكان آسيبديدۀ شنوايي استفاده از بازي، نقش مهمي در برنامههاي زبانآموزي كودكان آسيبديدۀ شنوايي ايفا میکند(7) و بستۀ بازیهای زبانی بههمین منظور طراحی شده است تا با آموزش به این کودکان، توسط درمانگر بتوان در پیشبرد هرچه بهتر مهارتهای دستوری آنها گامی برداشت. از اینرو در پژوهش حاضر با استفاده از آزمون رشد زبانـ3 (Test of Language Development-3: TOLD-3)، توانایی این کودکان در درک، فهم و تولید جملات فارسی و همچنین شناسایی و بهکارگیری اشکال تکواژشناختی رایج زبان فارسی در قالب خردهمهارتهای نحوی (درک دستوری، تقلید جمله و تکمیل دستوری)، مورد بررسی قرار گرفت. همچنین بازیهای زبانشناختی با هدف بهبود مهارتهای دستوری کودکان کمشنوای کاربر سمعک و تأثیر آن به عنوان یک مداخلۀ آموزشی ارزیابی شد.
روش بررسی
پژوهش حاضر از نوع كاربردي، شبه آزمایشی با طرح پیشآزمونـپسآزمون با گروه شاهد است. افراد مورد نظر برای ورود به پژوهش در حد ممكن از شرایط اولیۀ مشابهی برخوردارند. این شرایط شامل اطلاعات مربوط به متغيرهاي جمعيتشناختي، شنوايي، آموزشي و همینطور برنامۀ عمومي توانبخشي موجود در پروندۀ درمانی این کودکان بود. در نهایت 10 کودک کمشنوای کاربر سمعک فارسیزبان با افت شنوايي شدید تا عمیق در محدودۀ سنی 7-5 سال برای شرکت در این پژوهش از مرکز توانبخشی شنواگستر مشهد انتخاب شدند که همگی تحت آموزشهای یکسان روش شنواییـکلامی (Auditory-verbal therapy: AVT) قرار داشتند. سپس با هماهنگي مدیر مرکز و با آگاهی و رضایت از خانوادههای کودکان برای شرکت آنها در این پژوهش و اطمینان به آنها درحفظ و محرمانه بودن اطلاعات کودک، آزمون Raven و آزمون آدمک گودیناف بهمنظور سنجیدن بهرۀ هوشی کودکان از آنها گرفته و مشخص شد کودکان از لحاظ هوشی هیچگونه مشکلی نداشتند و همه در یک سطح هوش مشابهی بودند. پس از آن بخش نحو آزمون استاندارد رشد زبان TOLD-P3 اجرا شد، همانگونه كه در جدول 1 مشاهده ميشود بخش نحو آزمون رشد زبان دربرگيرندۀ سه خردهآزمون درک دستوری، تقلید جمله و تکمیل دستوری است که در مجموع با ارائۀ تكاليفي در قالب گويه، دستور زبان کودک را ارزیابی میکنند. در مرحلۀ اول پژوهش و قبل از اجراي مداخله بهعنوان پیشآزمون، وضعيت دستور زبان تمامي کودکان هر دو گروه بهصورت انفرادی با آزمون TOLD-P3 مورد بررسي قرار گرفت.
افراد نمونه بهصورت تصادفی پنج نفر در گروه مورد (3 دختر و 2 پسر) و 5 نفر در گروه شاهد (2 دختر و 3 پسر) گمارش شدند. در این هنگام، مرحلۀ مداخله که انجام بازیهای زبانشناختی بود اجرا شد. برنامۀ مداخلۀ حاضر، بخشي از يك طرح بازيهاي زبانشناختي 12 جلسهاي بود كه پنج جلسۀ آن متمركز بر بازيها و اهداف و تكاليف حيطۀ دستور زبان بود، بهعبارت ديگر این بازیها در حيطۀ دستور زبان طی 5 جلسه 50 دقیقهای برای گروه مورد صورت گرفت. برنامۀ مداخلۀ بازيهاي زبانشناختي پژوهش حاضر توسط متخصص بازيدرماني و روانشناس كودكان استثنايي طراحي شد، سپس اين مداخلۀ بازيهاي زبانشناختي توسط پژوهشگر زبانشناسي و با همراهي يك روانشناسي باليني آموزش ديده در زمينۀ بازيدرماني اجرا شد. شايان ذكر است بازيهاي زبانشناختي برنامههاي جديدي در زمينۀ بازيدرماني است كه با تمركز بر بازيهاي مبتني بر تحريك پردازش اطلاعات زباني است كه تعامل كودك با همسالان را گسترش داده و با ايجاد هيجان و انگيزه مناسب براي كودكان زمينۀ تمرين كردن و بهكارگيري مهارتهاي زباني و پردازش اطلاعات زباني را فراهم ميآورد و از این بابت، بازيهاي زبانشناختي يكي از محورهاي مورد نياز برنامههاي توانبخشي و روانشناختي كودكان آسيبديدۀ شنوايي است(6).
|
برنامۀ مداخله در این پژوهش به شرح زیر است:
جلسۀ اول: معرفی و برقراری ارتباط و قویسازی آن، انسجام بخشی اولیه، بیان قواعد کلی (بازی سلام، سلام و عمو زنجیرباف)
جلسۀ دوم: خردهآزمون درک دستوری: توانمندسازی کودک در درک و فهم معنای جملات ـ نحو؛ گوشدادن (بازی بگرد و پیدا کن؛ پانتومیم)
جلسۀ سوم: خردهآزمون تقلید جمله: توانمندسازی کودک در تولید درست جملات فارسی و آشنایی وی با ترتیب درست کلمات و نشانههای دستوریـنحو؛ سازماندهی (بازی آینه؛ بازی یک کلاغ، چهل کلاغ)
جلسۀ چهارم: خردهآزمون تکمیل دستوری: توانمندسازی کودک در شناختن، فهمیدن و بهکارگیری اشکال تکواژشناختی رایج زبان فارسی که تأکیدی بر آگاهی از صورتهای صرفی است ـ نحو؛ صحبتکردن (قصهگویی بهصورت جملات ناتمام)
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
جلسۀ پنجم: مرور جلسات قبل بهصورت تلفیق بازیها با هم.
آزمودنیها در اين پژوهش 10 نفر بودند که 5 نفر در گروه مورد و 5 نفر در گروه شاهد قرار گرفتهاند.
دامنۀ سنی آزمودنیها در گروه مورد از 5 سال و یک ماه تا 6 سال و سه ماه با میانگین سنی 58/5 و انحراف معیار 51/0 و در گروه شاهد نیز دامنۀ سنی آموزدنیها از 5 سال تا 5 سال و 5 ماه با میانگین سنی 28/5 و انحراف از معیار 23/0 متغیر بود.
قابل ذکر است که برای بررسی تفاوت بین پیشآزمونهای دو گروه و پسآزمونهای دو گروه در متغیرهای مورد مطالعه از آزمون t مستقل استفاده شد. از آنجاكه با توجه به حجم نمونه استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس با احتمال خطای زیادی بههمراه بود و شاخص توان آزمون کمتر از 80 درصد (36/0) را نشان داد. بنابراين مفروضههاي استفاده از آزمون تحليل كواريانس محقق نشد و برای بررسی تفاوت بین دو گروه از آزمون t مستقل بهروش تفاضل استفاده شد. به این معنی که ابتدا تفاضل بین پیشآزمونـپسآزمون محاسبه و سپس میانگین بهدست آمده بین دو گروه مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها
اﺑﺘﺪا دادهﻫﺎ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻳﻚ از متغیرﻫﺎي آزﻣﻮن در ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﺔ اراﺋﺔ آزﻣﻮن ﮔﺮدآوري و ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦﮔﻴﺮي ﺷﺪ.
با توجه به فاصلهای بودن دادهها و از آنجاییکه کشیدگی و چولگی دادهها بین 5/1± بود این شاخصها نشان داد که دادهها هنجار هستند. واریانس تمامی گروهها نیز همگن بود.
جدول 2 تفاوت میانگین مهارتهای دستوری (نحو) و همچنین خردهمهارتهای درک دستوری، تقلید جمله و تکمیل دستوری را در بین گروه مورد و شاهد نشان میدهد. همانطورکه در این جدول مشخص شده است، تفاوت میانگین مهارتهای دستوری در گروه مورد و شاهد بهلحاظ آماری معنیدار بود(001/0=p). با توجه به میانگین گروه مورد و شاهد میتوان نتیجه گرفت که آموزش بازیهای زبانشناختی بر بهبود مهارتهای دستوری (نحو) کودکان کمشنوای کاربر سمعک که مداخله را دریافت کرده بودند، اثربخش بوده است. همچنین برای پیگیری اثربخشی ارائۀ بازیهای زبانشناختی بر رشد خردهمهارتهای دستوری کمشنوای کاربر سمعک در زمینۀ سه خردهمهارت درک دستوری، تقلید جمله و تکمیل دستوری، نیز از آزمون t مستقل استفاده شد. دادههای توصیفی و بررسی پیشفرضها و دادههای استنباطی مربوط به این سه خردهمهارت نیز در جدول 2 آمده است، که نشان میدهد تفاوت آماری میانگینها در زمینۀ درک دستوری(013/0=p) و برای تقلید جمله(006/0=p) و میانگینها در خردهمهارت تکمیل جمله(001/0>p) بود که در هر سه خردهمهارت در گروه مورد و شاهد بهلحاظ آماری تفاوت معنیداری بود. بنابراین با توجه به میانگینهای گروه مورد و شاهد میتوان نتیجه گرفت که ارائۀ بازیهای زبانشناختی، عملکرد کودکان کمشنوای کاربر سمعک در خردهمهارتهای درک دستوری، تقلید جمله و تکمیل دستوری، را بهطور معنیداری بهبود بخشیده است.
در مجموع بررسی استنباطی دادهها نشان میدهد که کودکان کمشنوای کاربر سمعک شرکتکننده در بازیهای زبانشناختی، هم در مهارت اصلی نحو و هم در سه خردهمهارت درک دستوری، تقلید جمله و تکمیل دستوری نسبت به گروه شاهد عملکرد بهتری از خود نشان دادند.
بحث
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی بازیهای زبانشناختی بر مهارتهای نحوی کودکان کمشنوای کاربر سمعک انجام شد. نتایج نشان داد که بازیدرمانی با رویکرد بازیهای زبانشناختی بهطور کلی باعث بهبود معنیداری در سطح مهارتهای نحوی گروه مورد شد و بهصورت مشخص سطح خردهمهارتهای دستوری این گروه را که شامل درک دستوری، تقلید جمله و تکمیل دستوری است ارتقا بخشید.
پژوهشهای زیادی در حوزههای مربوط به تواناییهای زبانی همچون واجشناسی، صداسازی، نحو، برقراری ارتباط زبانی، معناشناسی، کاربردشناسی و زبان نوشتاری در کودکان کمشنوا صورت گرفته است و در همۀ آنها کندتر و ضعیفتر بودن مراحل رشد زبانی این کودکان نسبت به همتایان طبیعی آنها مورد توجه قرار گرفته است(9و10).
مطالعات انجام شده نشان میدهد که تعداد و تنوع واژگانی که کودکان کمشنوا در گفتار خود استفاده میکنند نسبت به گروه کودکان طبیعی همسن خود محدودتر است، آنها همچنین جملات کوتاهتری را در گفتارشان بهکار میبرند. این کودکان در بهکارگیری الگوهای نحوی سادهتر بهمنظور ساخت الگوهای پیچیدهتر همواره دچار مشکل هستند. فراگیری و کاربرد تكواژهای صرفی و قیود، حروف اضافه و ضمایر بهمنظور ساخت و کاربرد بندهای موصولی و جملات پیچیده و همچنین ساخت فعل برای کودکان کمشنوا همواره سخت و مشکلساز بوده است(9). بهمنظور شناخت چگونگي فراگيري زبان و اختلالات مربوط به آن لازم است زبان در مراحل اوليۀ تحول مورد بررسي قرار گیرد، زیرا با شناسايي زودهنگام اختلالات زباني و تعيين شدت و چگونگی آن ميتوان برنامۀ درماني مناسبي را تنظیم و اجرا کرد.
پس از انجام پیشآزمون مشخص شد که کودکان آسیبدیدۀ شنوایی در برخی از مهارتهای نحوی مانند درک و تولید درست جملات فارسی، ترتیب درست کلمات و نشانههای دستوری و همچنین بهکارگیری اشکال تکواژشناختی رایج زبان فارسی با مشکل مواجه هستند و بازیهای زبانشناختی باعث کاهش معنیدار این خطاهای نحوی در گروه مورد شد. یعنی کودکانی که در این بازیها شرکت داشتند، از لحاظ مهارتهای نحوی نسبت به کودکانی که در اين برنامهها حضور پيدا نکرده بودند، در سطح بالاتری قرار داشتند. یافتههای حاضر با مطالعات شریعترضوی و همکاران (1998)، Bamford و Saunders (1991)، لطفی و همکاران (2009)، گلپور و همکاران (2006) مبنی بر اینکه کودکان کمشنوا در مهارتهای دستوری خود دچار مشکل میشوند(3،4و6)، همخوانی دارد.
از آنجاییکه یکی از بخشهای زندگی کودکان بازی کردن است، میتوان از بازی بهعنوان یک رویکرد درمانی برای کودکان کمشنوا استفاده کرد. بسیاری از پژوهشگران مانند Anna Freud و Melanie Klein، از بازیدرمانی بهعنوان ابزار مفیدی در جهت ابراز کلامی و نیز شيوۀ آشكارسازي خيال پردازيهاي كودك و برقراری ارتباط مثبت با وی استفاده کردهاند. مربیان و درمانگران نیز میتوانند در محیطهای آموزشی از بازیدرمانی در جهت رشد زبان کودکان دچار اختلالات زبانی استفاده کنند. پیاژه همچنین بر این عقیده بود که کودک هنگام بازی با زبان سر و کار دارد. به این معنا که کودک در بازی میآموزد در موقعیتهای مختلف چه بگوید و از چه کلماتی استفاده کند. از نظر وی زبان بهعنوان ابزار اوليۀ بازيها، عامل اساسي در فرآيند شكلگيري تواناييهاي ذهني كودك است(11).
روحی و هشجین (2011) و Yoshinaga و همکاران (1998) در پژوهش خود به رابطۀ مثبت بین بازی و یادگیری کودکان اشاره میکنند و بیان میدارند که استفاده از بازیدرمانی گروهی بهعنوان یک راهکار مداخلهای مؤثر برای کودکان، مشکلات زبانی آنها را بهبود میبخشد. آموزش بازیهای زبانی نیز میتواند باعث بهبود توجه و بهبود مشکلات زبانی و گفتاری آنها شود(12و13). نتایج آنها با یافتههای این پژوهش همسو بود با این تفاوت که در این پژوهش متغیرهای نحوی بررسی شد.
طراحي بازيهاي زباني و سوادآموزي یکی از اجزاء مهم بازيهاي نمادين و سمبليك است. میتوان این بازیها را برای جنبههای مختلف زبان طراحی کرد. با بهکارگیری چنین بازیهای هدفمندی، میتوان مهارتهای زبانی کودکان آسیبدیدۀ شنوایی را بهبود بخشید.
نتیجهگیری
یافتههای این پژوهش نشان میدهد که استفاده از بازیدرمانی با رویکرد زبانشناختی بهعنوان یک روش مداخلهای برای کودکان کمشنوای کاربر سمعک، در ارتقای سطح مهارتهای دستوری و در خردهمهارتهای درک دستوری، تقلید و تکمیل جمله اثربخش و سودمند است و با گنجاندن این بازیها در روند آموزشی و توانبخشی کودکان کمشنوای کاربر سمعک می توان تأخیر زبانی و مشکلات نحوی آنها را در غالب بازی جبران کرد.
سپاسگزاری
از کلیۀ همکاران مرکز توانبخشی شنواگستر مشهد و همچنین والدین کودکان کمشنوای شرکتکننده در پژوهش، کمال تشکر و قدردانی را داریم.
REFERENCES
1. Zarifian T, Mohammadi R, Mahmoudi Bakhtiyari B. A comparative study on syntactical skills of Persian-speaking hearing-impaired preschoolers and their normal-hearing peers. Journal of Research in Rehabilitation Sciences. 2012;8(4):659-70. Persian.
2. Golpour L, Nilipour R, Roshan B. A comparison between morphological and syntactic features of 4 to 5 years old in education severe to profound hearing impaired and normal children. Audiol. 2006;15(2):23-9. Persian.
3. Bamford J, Saunders E. Hearing impairment, auditory perception and language disability. 2nd ed. San Diego, CA: Singular Pub Group; 1991.
4. Lotfi Y, Zarifian T, Mehrkian S, Rahgozar M. Language characteristics of preschool children with hearing loss in Tehran, Iran. Audiol. 2009;18(1-2):88-97. Persian.
5. Elfenbein JL, Hardin-Jones MA, Davis JM. Oral communication skills of children who are hard of hearing. J Speech Hear Res. 1994;37(1):216-26.
6. Shariat Razavi E, Modarresi Y, Shafiee F, Azardegan F, Banihashemi SM. Study the grammatical and lingual skills in hard of hearing children in the schools for the deaf in Tehran. Audiol. 1998;5(1- 2):36-45. Persian.
7. Asgari Nekah SM, Kazemi S, Bahmanabadi S. The analysis of the results of instructors' needs assessment of children with hearing impaired for the purpose of planning and implementation of training rehabilitation programs. Journal of Exceptional Education. 2012;3(111):5-17. Persian.
8. Newcomer PL, Hammill DD. Language development test TOLD-P3. Translated by: Hassanzadeh S, Minaei A. Tehran, Iran: Organization Special Education; 2002. Persian.
9. Paul R. Language disorders from infancy though adolescence: assessment and intervention. 3rd ed. St. Louis Missouri: Mosby Inc; 2007.
10. Wilcox J, Tobin H. Linguistic performance of hard-of-hearing and normal-hearing children. J Speech Hear Res. 1974;17(2):286-93.
11. Bodrova E, Leong DJ. Tools of the mind: a case study of implementing the Vygotskian approach in American early childhood and primary classrooms. (UNESCO innodata monographs: educational innovations in action no. 7). Geneva, Switzerland: International Bureau of Education, UNESCO; 2001.
12. Yoshinaga-Itano C, Sedey AL, Coulter DK, Mehl AL. Language of early- and later-identified children with hearing loss. Pediatrics. 1998;102(5):1161-71.
13. Rouhi A, Behnam Hashtgin A. A study on the impact of preschool education on the development of Persian oral skills of Azari 1st grade students. Journal of Educational Innovations. 2011;10(39):25-50. Persian.
Research Article
The effectiveness of linguistic plays on the grammatical skills of hearing-impaired children with hearing aids
Sahar Mohammad Esmaeilzadeh1, Shahla Sharifi1, Seyyed Mohsen Asghari Nekah2, Hamid Tayarani Niknezhad1
1- Department of Linguistics, Faculty of Letters and Humanities, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
2- Department of Educational Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
Received: 4 November 2013, accepted: 21 April 2014
Abstract
Background and Aim: Grammatical skills development of hearing-impaired children depends on using appropriate educational rehabilitation programs. This study aims to investigate the effectiveness of linguistic plays on the grammatical skills in hearing-impaired children with hearing aids.
Methods: Ten hearing-impaired children with hearing aids, aged between 5 and 7, were randomly assigned to two groups (5 children in each group). Each treatment group received 12 sessions on linguistic plays. The grammatical skills of these children were evaluated via the TOLD-P: 3 (Persian version); in addition, their level of intelligence was assessed by the Raven test.
Results: The difference between the scores of both control and treatment groups revealed a statistically significant difference in grammatical skills (t=7.61, p=0.001) and three subskills of the children who participated in the linguistic plays. These subskills include syntactic understanding (t=3.16, p=0.013), sentence imitation (t=1.71, p=0.006), and morphological completion (t=6.55, p=0.001). In other words, the findings suggest that linguistic plays have a significant impact on the improvement of the aforementioned skills in hearing-impaired children.
Conclusion: Results suggest that it would be beneficial to include linguistic plays as part of routine rehabilitation programs as a means of improving the grammatical difficulties of children. After partaking in linguistic plays, children significantly improved their ability to comprehend the meaning of sentences and also to recognize, understand, and use common Persian morphological forms.
Keywords: Linguistic plays, grammatical skills, hearing-impaired children with hearing aids, test of language development (TOLD P: 3)
Please cite this paper as: Mohammad Esmaeilzadeh S, Sharifi S, Asghari Nekah SM, Tayarani Niknezhad H. The effectiveness of linguistic plays on the grammatical skills of hearing-impaired children with hearing aids. Audiol. 2014;23(5):52-9. Persian.