بسمه تعالي

مقاله پژوهشی

وضوح گفتار کودکان فارسي‏زبان و بررسي تغييرات آن از 36 تا 60 ماهگی

اکرم ولي‏زاده¹، علي قرباني¹، فرهاد ترابي‎نژاد¹، حميد حقاني²

¹ـ گروه گفتاردرماني، دانشکدۀ توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکي تهران، ايران

²ـ گروه آمار زیستی، دانشکدۀ مدیریت اطلاع‏رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکي تهران، ايران

چکيده

زمینه و هدف: اندازه‏گيري وضوح گفتار به معنای تعیین میزان قابليت فهم گفتار در برقراري ارتباط است. وضوح گفتار در تصميم‏گيري براي مداخله، تعيين اهداف مداخله و ارزيابي تأثير مداخله کاربرد دارد. هدف از اين مطالعه، بررسي وضوح گفتار کودکان 36 تا 60 ماهۀ فارسي‏زبان و تعيين تغييرات آن در اين دورۀ سني بود.

روش بررسی: در اين پژوهش مقطعي، 360 کودک (180 دختر و 180 پسر) از ميان کودکان بهنجار فارسي زبان مهد کودک‏هاي شهر خرم‏آباد مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونۀ گفتار آزمودني‏ها با ناميدن تصاوير آزمون اندازه‏گيري وضوح گفتار کودکان که توسط حیدری و همکاران در سال 2010 جمع‏آوري شد. صداي آزمودني‏ها ضبط شد و وضوح گفتار کودکان در قالب 12 گروه با فاصلۀ هر دو ماه یک‏بار مورد بررسي قرار گرفت.

يافته‏ها: حداقل و حداکثر ميانگين درصد وضوح گفتار کودکان به‏ترتيب مربوط به گروه 36 و 37 ماهه و 58 و 59 ماهه بود. گروه 36 و 37 ماهه با گروه‏هاي 44 و 45 ماهه به بالا و گروه 38 و 39 ماهه با گروه‏هاي 54 و 55 ماهه به بالا و گروه 40 و 41 ماهه با گروه‏هاي 58 و 59 ماهه تفاوت معنی‏داري داشتند(05/0p<). تفاوت معنی‏داری میان وضوح گفتار دختران و پسران مشاهده نشد(77/0p=).

نتيجه‏گيري: برطبق نتايج پژوهش حاضر، وضوح گفتار از 36 تا 46 ماهگي بيشترين رشد و از 46 ماهگي به بالا کمترین رشد را دارد.

واژگان کلیدی: وضوح گفتار، کودکان، زبان فارسی

(دریافت مقاله: 6/11/90، پذیرش: 19/9/91)

مقدمه

وضوح گفتار (speech intelligibility) جنبۀ مهمي از گفتار است که در اغلب اختلالات گفتاري دستخوش آسيب مي‎شود. Cannito و همکاران‎ (1998) وضوح گفتار را به‎عنوان عامل قابليت فهم گفتار (understanding of speech) توصيف کرده‏اند(1). Weismer (2006) وضوح گفتار را پديده‏اي دوطرفه توصیف کرد که هم گوينده و هم شنونده در آن مشارکت دارند و نتيجه‎اي از تلاش دو نفر به‏عنوان شرکاي ارتباطي است(2). برای تعیین میزان وضوح گفتار کودکان، مطالعات گوناگونی انجام و نتایج متفاوتی گزارش شده‏ است.

Weiss (1982) معياري برحسب سن برای وضوح گفتار ارائه کرد که در آن وضوح گفتار کودکان دو ساله 20 تا50 درصد، کودکان دو سال و شش ماهه 51 تا60 درصد و کودکان سه ساله 71 تا 80 درصد است(3). Flipsen (2006) دریافت که وضوح گفتار کودکان یک ساله 25 درصد، دو ساله 50 درصد و سه ساله 75 درصد و در چهار سالگی 100 درصد است(4). Bowen (1998) با مروری بر منابع مربوط به پژوهش‏های رشد و تکامل طبیعی کودکان، رشد وضوح گفتار را به‏شرح زیر بیان کرده ‎است: در 18 ماهگي 25 درصد، در 24 ماهگي 50 تا 75 درصد و در 36 ماهگي 75 تا 100 درصد(5).

Gordon-Brannan و Hodson (2000) میانگین درصد وضوح گفتار برای کودکان چهار ساله را 93 درصد (با محدودۀ 73 تا 100) گزارش کرده‎اند و به این نتیجه رسیده‏اند که اگر وضوح گفتار کودک چهار ساله کمتر از 66 درصد باشد باید تحت درمان قرار گیرد(6).

قسيسين و همکاران (2009) در تحقيقي دريافتند که وضوح گفتار کودکان چهار تا پنج ساله با جنسیت آنها ارتباط ندارد و بيشتر از 90 درصد و تقريباً مشابه بزرگسالان است‏(7). Kristiane و همکاران (2008) وضوح گفتار را تحت تأثیر تولید، آواسازی، تشدید و نوای گفتار دانستند‏(8).

Dodd و Bradford (2000) اظهار داشتند که دستيابي به گفتار واضح، هدف طولاني‎مدت اکثر رويکردهاي درماني براي کودکان مبتلا به اختلالات گفتاري است(9). Pena-Brooks و Hegde (2000) بیان کردند که اندازه‎گيري وضوح گفتار در دوران رشد در سه زمينۀ تصميم‏گيري براي مداخله، تعيين اهداف مداخله و ارزيابي تأثير مداخله، کاربرد دارد(10). وضوح گفتار يکي از مهم‏ترین موارد در ارزيابي بسياري از اختلالات در کودکان و بزرگسالان است که برای سنجش آن روش‎هاي گوناگون ادراکی و آزمایشگاهی وجود دارد‏(10). در فعالیت‏های بالینی گفتاردرمانی در داخل کشور، ارزیابی وضوح گفتار به شیوۀ ادراکی و کیفی و در مقایسۀ تقریبی با شاخص‏های مطالعات مربوط به سایر زبان‏ها انجام می‏شود. به‎علاوه، نبود آزمون فارسی وضوح گفتار موجب شده‏ است که در تحقيقات انجام‎ شده در اين زمينه نیز از آزمون‎هاي ديگر زبان‏ها براي سنجش وضوح گفتار استفاده شود. از جملۀ اين تحقيقات مي‎توان به پژوهشي اشاره کرد که قسيسين و همکاران در سال 2009 انجام دادند(7). درآن پژوهش از روش تشخيص کلمات در مجموعۀ باز مربوط به Gordon-Branan و Hodson (2000) استفاده شده ‏است(6). چون در زبان فارسی برای سنجش وضوح گفتار ابزار مناسبی در دست نبوده، هیچ مطالعه‏ای برای تعیین وضوح گفتار کودکان فارسي‎زبان انجام نشده ‏است. در نتيجه هنوز در تصميم‎گيري براي مداخله، تعيين اهداف مداخله و ارزيابي تأثير مداخله در کودکان دچار اختلال گفتار و زبان از هنجارهاي وضوح گفتار مربوط به ديگر زبان‎ها استفاده مي‎شود. حیدری و همکاران (2010) برای جبران این کمبود آزمون سنجش وضوح گفتار را براي اندازه‏گيري اين مهارت در کودکان سه تا پنج ساله (75% =CVI و 85%=ICC) تهيه کردند(11) که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت.

Kummer (2008) بهترين سن را در تصميم‏گيري برای ارائۀ مداخلۀ گفتاردرماني به کودکان مبتلا به اختلالات گفتار و زبان، محدودۀ سه تا پنج سال دانسته است(12). بنا‎براین داده‎هاي هنجار در اين محدودۀ سني مي‎تواند به آسيب‎شناسان گفتار و زبان کمک فراواني کند.

براساس این پیشینه، هدف از اين پژوهش، تعیین وضوح گفتار کودکان به‎هنجار 36 تا 60 ماهۀ فارسي‎زبان شهر خرم‎آباد و بررسي تغییرات آن در واژه‎هاي آزمون ياد شده بود، تا با تعيین حدود توانايي کودکان به‎هنجار، مقدمۀ کاربرد آن در فعاليت‏هاي باليني فراهم شود و سن دقیق‎تر تغییرات وضوح گفتار مشخص شود.

روش بررسی

اين پژوهش به‎صورت مقطعي، در1390 در شهر خرم‎آباد انجام گرفت. در اين مطالعه 360 کودک سالم (180 دختر و 180 پسر ) با حداقل سن 36 ماه و حداکثر سن 60 ماه از ميان مهد کودک‎هاي شهر خرم‎آباد مورد مطالعه قرار گرفتند. در اين پژوهش از آزمون سنجش وضوح گفتار در کودکان سه تا پنج سالۀ فارسي‎زبان استفاده شد(11). اين آزمون شامل دو مجموعۀ موازی است (فهرست 1 و 2) که هر مجموعه دارای 29 کلمه با ویژگی‎های زیر است و در ضمن روايي و پايايي این دو مجموعه نیز تعيين شده‎ است:

1ـ واژه‎هاي انتخابي، اسم‎هاي يک، دو، سه و چهار هجايي‎اند ‎2ـ تک‎نامي‌اند، يعني بيش از يک نام به آنها تعلق نمي‎گیرد. از اين رو کلماتي نظير گربه که پيشي هم گفته مي‏شود، انتخاب نشده‎اند 3ـ قابليت تصوير شدن دارند 4ـ عموميت دارند (برای مثال، از واژه‏اي مثل کامپيوتر که عموميت ندارد استفاده نشده‏ است) 5ـ همۀ واج‏هاي زبان فارسي در آزمون وجود دارند.

قبل از شروع کار از والدين رضايت‏نامۀ کتبي گرفته شد و آنها از چگونگي پژوهش آگاه شدند. کودکان مورد مطالعه همگي فارسي‏زبان و تک‏زبانه بودند (این کودکان علی‏رغم اینکه در شهری با گویش لری زندگی می‏کردند، والدین و مربیان مهد کودک با آنها به زبان فارسی تکلم می‏کردند و در محیط مهد کودک کاملاً از زبان فارسی استفاده می‏شد. در واقع کودکان در محیط مهد کودک در معرض دوزبانگی نبودند) و از نظر شنوايي، ساختمان اندام‏هاي گفتاري و عملکرد آن و ساير اختلالات گفتار و زبان مشکلي نداشتند. اين اطلاعات از پروندۀ بهداشتي کودکان و پرسش‎نامۀ تکمیل شده توسط والدين و قضاوت ارزياب جمع‏آوري شد. آزمون براي هر کودک به‏طور جداگانه و با همکاري مسئولان مهد کودک در اتاقي ساکت اجرا شد. پس از برقراری رابطۀ دوستانه با کودک براي آشنا ساختن وي دو يا سه کلمه به‏صورت آزمايشي به او ارائه مي‏شد. در انجام آزمون، ابتدا فهرست اول و سپس فهرست دوم ارائه می‏شد و از کودک خواسته مي‏شد که پس از ديدن هر تصوير کلمۀ مربوط به آن را بگويد و هم‏زمان با آن، صداي او با استفاده از voice recorder مدل DVR-902 Kingston ضبط مي‏شد. پس از جمع‏آوري نمونه‏هاي گفتاري، صداي ضبط شدۀ آزمودني‏ها به‎طور جداگانه در اختيار شنونده‏هاي آموزش ديده (سه نفر آسيب‏شناس گفتار و زبان ) قرار داده شد تا به نمونۀ صداها گوش دهند و بر حسب مقياس سه درجه‏اي (1=گفتار ناواضح، 2=گفتار نيمه واضح، 3=گفتار واضح) دربارۀ آنها قضاوت کنند.

در اندازه‎گيري وضوح هر واژه، هرگاه حداقل دو نفر از قضاوت‏کنندگان هم‎رأي بودند، امتياز مربوط قبول می‏شد. در غیر این صورت از قضاوت نفر چهارم (آسيب‎شناسان گفتار و زبان) استفاده مي‏شد. با اين روش اگر يک آزمودني در تمام کلمات امتیاز سه دريافت مي‏کرد، يعني اينکه تمام کلمات واضح بودند، امتياز او در هر فهرست 87 مي‏شد، و پس از تبديل آن به درصد، وضوح گفتار اين آزمودني 100 درصد بود. حجم نمونه (360 نفر) به‏صورت دو ماه به دو ماه به 12 گروه سني در هر دو جنس تقسیم شدند. تعداد نمونه‏ها در تمام گروه‎های سنی برابر بود و در هر گروه سنی 15 دختر و 15 پسر بررسی شدند. نتايج به‎دست‏آمده بر حسب درصد وارد نرم‏افزار SPSS نسخۀ 16 شد و داده‏ها در مقاطع سني دو ماه به دو ماه برحسب جنس، سن و دو فهرست آزمون مورد بررسی توصیفی و تحلیلی قرار گرفت. در این مطالعه از آزمون آماري tمستقل براي میانگین وضوح گفتار در دو جنس و از آزمون آناليز واريانس و شفه براي بررسي تغيیرات وضوح گفتار در مقاطع سني استفاده ‏شد. برای بررسي رابطۀ ميان دو متغير سن و وضوح گفتار و بررسی ارتباط میان دو فهرست آزمون از آزمون همبستگی پیرسون استفاده‎ ‌شد.

يافته‏ها

نتایج اجرای دو فهرست آزمون در کل کودکان از همبستگي بالايي (82/0r=) برخوردار بود (نمودار 1). از این رو، تنها نتایج حاصل از آزمودن فهرست 1 گزارش می‏شود. حداقل ميانگين درصد وضوح گفتار کودکان 33/83 درصد و مربوط به گروه سني 36 و37 ماهه و حداکثر ميانگين درصد وضوح گفتار آنها 89/95 درصد که برای گروه سني 58 و 59 ماهه بود (جدول 1). بنابر نتايج آزمون‏هاي آماري، گروه سني 36 و 37 ماهه با گروه‎هاي سني 44 و 45 ماهه به بالا و گروه سني 38 و 39 ماهه با گروه‎هاي سني 54 و 55 ماهه به بالا و گروه سني 40 و 41

Flipsen (2006) تطابق دارد‏(3و4) ‎و همچنين با يافته‎هاي Gordon-Brannan و Hodson‎ (2000) هم‏سو است‎(6). بر طبق ميانگين‎هاي به‎دست آمده در هرگروه سني و تحقيقات پيشين مي‎توان نتيجه گرفت که بيشترين تغييرات وضوح گفتار تقريباً از 36 تا 46 ماهگي اتفاق افتاده است و از 46 ماهگي به بعد وضوح گفتار کودک به بالاتر از90 درصد می‎رسد. در حقيقت يک کودک چهار تا پنج ساله با رشد طبيعي، گفتاري مشابه بزرگسال دارد. اين يافته با نظرات ‎Shipley و Mcafee (1998) هم‎سو است(13). در مطالعات گذشته، وضوح گفتار کودکان برحسب سال و يا شش ماه به شش ماه بررسي شده ‎است. از جمله مي‎توان به پژوهش Flipsen (2006) اشاره کرد که درصد وضوح گفتار کودکان یک ساله را 25 درصد، کودکان دو ساله را 50 درصد، کودکان سه ساله را 75 درصد و کودکان چهار ساله را 100 درصد ذکر کرده‎ است. از نتايج پژوهش Flipsen (2006) مي‎توان دريافت که در يک‎سال 25 درصد وضوح گفتار کودکان افزايش مي‎يابد و وضوح گفتار در طول يک‎سال تغييرات قابل ملاحظه‎اي مي‎کند(4).

Weiss (1982) در تحقيقي که وضوح گفتار را در گروه‎های سنی شش ماه به شش ماه بررسی کرد، نشان داد که وضوح گفتار کودکان دو ساله از 20 تا 50 درصد، کودکان 6/2 سال از51 تا 60 درصد و کودکان سه سال از 71 تا 80 درصد است(3). در این مورد نیز دیده می‎شود که تغییرات وضوح گفتار در طی شش ماه قابل ملاحظه است.

با توجه به پیشینۀ ذکر شده، ویژگی پژوهش حاضر بررسی وضوح گفتار کودکان در مقاطع سني دو ماه به دو ماه است که سير تغييرات را به طور دقيق‎تر نشان داده ‎است. براساس نتايج به‎دست آمده با آزمون مورد استفاده در سطح تک‎کلمه وضوح گفتار کودکان سه ساله (36 تا 48 ماهه) بين 83 تا 92 درصد و کودکان

چهار ساله (48 تا 60 ماهه) بين 92 تا 96 درصد بوده است که نشان می‎دهد از سه تا چهار سالگی وضوح گفتار حدود 10درصد و از چهار تا پنج سالگی چهار درصد افزایش می‎یابد. این یافته برخلاف نتایج برخی تحقیقات است که مقدار تغییرات وضوح را در سنین پایین با سن‎های بالا یکسان دانسته‎اند. در مطالعۀ Flipsen (2006) بیان شده است که از یک تا چهار سالگی هر سال وضوح گفتار 25 درصد افزایش می‎یابد‏‎(4) ‏و بنابر نتایج مطالعۀ Weiss (1982) وضوح در طول شش ماه وضوح گفتار 10 تا 30 درصد افزایش می‏یابد(3). داده‏های پژوهش حاضر نشان داد که وضوح گفتار در سنین پایین رشد بیشتری دارد، به‎طوری‏که از سه تا سه سال و هشت ماهگی نه درصد افزایش می‎یابد و هر چه سن بالاتر می‏رود میزان تغییرات وضوح کاهش می‏یابد (نمودار 2).

در آزمودنی‎‏های مورد مطالعه بيشترين تغييرات در گروه سنی یک و دو است، يعني گروه 38 و 39 ماهه نسبت به گروه 36 و 37 ماه بيشترين تغيير (گروه 38 و 39 ماه نسبت به گروه 36 و 37 ماه سه درصد رشد در وضوح گفتار داشته است) را داشتند و کمترين تغييرات بين گروه 46 و47 ماه و گروه 48 و 49 ماه است. در گروه‎بندي سني کودکان در مطالعه (گروه‎های دو ماه به دو ماه)، امتیازهای وضوح گفتار حاکي از آن است که با افزایش سن تقويمي وضوح گفتار نيز افزايش مي‎يابد، به‎طوری‏که هر گروه سنی نسبت به گروه قبل حداکثر تا 56/3 و حداقل 1/0 درصد رشد داشته است. گروه‎بندی‏های سنی شش ماه به شش ماه و بیشتر از آن که در مطالعات گذشته آمده است، نشان‎دهندۀ تغییرات دقیق این ویژگی در دوره‎های زمانی کوتاه‎تر نیست. این بررسی نشان‎ داد که روند رشد وضوح گفتار تدریجی است و اين رشد در چهار سالگي به بالا‎تر از 90 درصد مي‎رسد.

به‎نظر مي‎رسد یکی از دلایل بيشتر بودن تغييرات وضوح گفتار در کودکان 36 تا 46 ماهه اين است که کودکان در این محدودۀ سنی هنوز در استفاده از واج‎ها مهارت کافي پيدا نکرده‎اند، از این رو بنابر مطالعات Berntal و Bankson (2004) کودکان در این دوره هنوز از فرايند‎هاي واجي دوران رشد گفتار استفاده مي‎کنند(14). با افزايش سن و عبور کودک از اين دوره کم‎کم مهارت استفاده از واج‎ها افزايش مي‎يابد و استفاده از فرايند‏هاي واجي کم و تدریجاً حذف مي‎شود، به‏طوری‏که گفتار کودکان تقریباً شبيه به بزرگسال مي‏شود. در نتيجه، از 46 تا60 ماهگي شيب اين تغييرات کند مي‎شود. اندک تغيیرات وضوح گفتار در اين دوره را مي‎توان به برخي خطاها يا لغزش‎هاي توليدي مثل خرابگويي و يا جانشيني هم‎خوان‎هايي مثل /r/ نسبت داد که تأثير جزئی بر قابليت وضوح گفتار مي‎گذارند(9).

براساس يافته‎های پژوهش حاضر، وضوح گفتار در دختران و پسران به‎تفکيک گروه‎هاي سني در هر دو فهرست آزمون تفاوتي نداشت. رشد افزایش وضوح گفتار در دو جنس از روند یکسانی برخوردار بود. این نتایج با یافته‎های Van Lierde و همکاران (2010) و يافته‎هاي Gordon-brannan و Hodson (2000) و قسيسين و همکاران (2009) هم‎سان بود(6،7و15). هر‎چند که تفاوت‎هايي در سن کسب واج‎هاي خاص در دو جنس وجود دارد، اما بنا‏بر اظهارات Berntal و Bankson (2004) ترتيب فراگیری و طبقۀ صدا‏ها به‏طور معنی‏داري مشابه است(14). اين ويژگي ممکن است دليل تشابه درصد وضوح گفتار و روند مشابه رشد آن در دختران و پسران باشد.

از‎‏ جمله مشکلات این پژوهش عدم همکاری مدیران برخی از مهد کودک‎ها و وجود مکانی آرام و بدون سر و صدا برای ضبط صدا بود که باعث کند‏تر شدن روند نمونه‏گیری می‏شد. پیشنهاد می‎شود میزان وضوح گفتار در محرک‎های گفتاری هم‏چون جملات و گفتار پیوسته در این گروه سنی و همچنین در کودکان کوچک‏تر و بزرگتر در سطح تک‏کلمه بررسی شود.

نتيجه‎گيري

با توجه به نتايج آماري به‎دست آمده در بررسي دو ماه به دو ماه مشخص شد که وضوح گفتار دختران و پسران روند رشد یکسانی دارد. کمترين ميزان وضوح گفتار مربوط به کودکان 36 و 37 ماهه و بيشترين ميزان وضوح مربوط به کودکان 58 و 59 ماهه است. وضوح گفتار با افزايش سن افزايش مي‎يابد و بيشترين تغيير وضوح گفتار بين گروه سني 36 و 37 ماهه و گروه سنی 38 و 39 ماهه اتفاق می‎افتد و از سن 46 و 47 ماهگي به بعد از شيب سرعت تغييرات کاسته می‎‏شود و با آهنگ تقريباً يکنواختي وضوح گفتار افزايش مي‎يابد تا اينکه در سن 58 و 59 ماهگي به بالاتر از 95 درصد مي‎رسد.

سپاسگزاری

از همکاري سرکار خانم فریبا رحیمی مسئول مهد کودک‏های ادارۀ بهزيستي شهرستان خرم‏آباد به‎خاطر هماهنگي با مهد کودک‎هاي تحت نظر آن اداره و از مديران محترم مهد کودک‏هاي شهر خرم‏آباد برای همکاری در اين پژوهش کمال سپاس و تشکر را داريم.

1. Cannito M, Yorkeston K, Beukelman D. Neuromotor speech disorder: nature, assessment and management. 1^st ed. Brookes; 1998.

2. Weismer G. Motor speech disorders.1^st ed. San Diago, California: Plural publishing; 2006.

3. Weiss CE. Weiss intelligibility test. 1^st ed. Tigard, OR: CC Publications; 1982.

4. Flipsen P. Measuring the intelligibility of conversational speech in children. JCLP. 2006;20(4):202-312.

5. Bowen C. Developmental phonological disorders.1^st ed. Melbourne: ACER Press; 1998.

6. Gordon-Brannan M, Hodson B. Intelligibility/severity measurements of prekindergarten children's speech. AJSLP. 2000;9:141-150

7. Ghasisin L, Ghacemi A, Mubed F, Hassanzadeh A. Speech intelligibility of 4 to 5 years old persian language speaking. J Res Rehab Sci. 2009;5(1):19-22. Persian.

8. Van Lierde KM, Bonte K, Baudonck N, Van Cauwenberge P, De Leenheer EM. Speech outcome regarding overall intelligibility, articulation, resonance and voice in flemish children a year after pharyngeal flap surgery: A pilot study. Folia Phoniatr Logop. 2008;60(5):223-32.

9. Dadd B, Bradford A. A comparison of three therapy methods for children with different types of developmental phonological disorder. Int J lang Commun Disord. 2000;35(2):189-209.

10. Pena- Brooks A, Hegde MN. Assessment and treatment of articulation and phonological disorders in children. 2^nd ed. Texas: Pro ed; 2000.

11. Heydari S, Torabi Nezhad F, Agha Rasouli Z, Hoseyni F. Development of speech intelligibility measurement test for 3 to 5 years old normal children. Audiol. 2011;20(1):47-53. Persian.

12. Kummer A. Cleft palate craniofacial anomalies: effects on speech and resonance. 2^nd ed. San Diego, California: Singular Thomson Learning; 2008.

13. Shipley K, McAfee JG. Assessment in speech language pathology: a resource manual. 4^thed. San Diego: Singular Thomson Learning; 2008.

14. Berntal JE, Bankson N. Articulation and phonological disorder. 5^th ed. Boston: Ally & Bacon; 2004.

15. Van Lierde KM, Luyten A,Van Borsel J, Baudonck N, Debusschere T, Vermeersch H, et al. Speech intelligibility of children with unilateral cleft lip and palate (Dutch cleft) following a one-stage Wardill–Kilner palatoplasty, as judged by their parents. Int J Oral Maxillofac Surg. 2010;39(7):641-6.

Research Article

The speech intelligibility of normal Persian-speaking children and its changes during the age of 36 to 60 months

Akram Valizadeh1, Ali Ghorbani1, Farhad Torabinejad1, Hamid Haghani2

¹- Department of Speech therapy, School of Rehabilitation, Tehran University of Medical Sciences, Iran

²- Department of Statistics, School of Health Management and Information Sciences, Tehran University of Medical Sciences, Iran

Received: 26 January 2012, accepted: 9 December 2012

Abstract

Backgrand and Aim: The measurement of speech intelligibility refer to determining the measure of speech intelligibility in communication. The speech intelligibility is used for decision-making in intervention, the determination of intervention goals, and the measurement of intervention outcomes. This study aimed to investigate the speech intelligibility among the children aged 36 to 60 months.

Methods: In this cross-sectional study, 360 healthy children (180 girls and 180 boys) were chosen among children of kindergardens in Khorramabad city, Iran. Speech sample of subjects was collected by calling pictures of Hydari et al 2010, speech intelligibility measurement test (2010). The voices of the subjects were tape-recorded and speech intelligibility of children was studied within 12 age-groups arranged by two months.

Results: The minimum speech intelligibility was concerned to 36 and 37 months old and the maximum was concerned to 58 and 59 months old. There was a significant differences among age-group 36 and 37 months old with 44 and 45 months old and above, age-group 38 and 39 months old with 55 and 54 months old and above, and age-group 40 and 41 months old with 58 and 59 months old (p<0.05 for all). There was no significant difference among other age groups. There was no significant difference between boys and girls.

Conclusion: Speech intelligibility has the highest growth during the age of 36 to 46 months and it had lowest growth during the age of 46 months and elder range.

Keywords: Speech intelligibility, children, Persian language

Please cite this paper as: Valizadeh A, Ghorbani A, Torabinejad F, Haghani H. The speech intelligibility of normal Persian-speaking children and its changes during the age of 36 to 60 months. Audiol. 2013;22(4):51-9. Persian.