مقاله پژوهشی

غربالگری شنوایی نوزادان در مرکز بهداشتی شمارۀ 5 شهر اهواز

مرضیه امیری¹، زهره قوچانی²، محمدحسین حقیقیزاده³، زهره نیلهچی⁴

^۱ـ مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانیـاسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

^٢ـ کلینیک شنواییشناسی نجوا، اهواز، ایران

^٣ـ گروه آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

⁴ـ معاونت پیشگیری، سازمان بهزیستی استان خوزستان، اهواز، ایران

چکیده

زمينه و هدف: انجمن اطفال آمریکا در سال 1999 استانداردهایی را برای برنامه غربالگری شنوایی نوزادان مطرح کرده است. هدف از این مطالعه دستیابی به اطلاعات آماری دقیق غربالگری شنوایی نوزادان اهواز و مقایسه آن با استانداردهای فوق بود.

روش بررسي: در این مطالعۀ توصیفی مقطعی پروندههای موجود در یکی از دو مرکز اصلی انجام غربالگری شنوایی نوزادان در شهر اهواز (مرکز بهداشت غرب اهواز) از 1387 تا پایان 1390 بررسی شد. پس از استخراج کلیه اطلاعات از پروندۀ نوزادان، از آمار توصیفی و جدولهای توزیع فراوانی برای ارائه نتایج استفاده شد.

یافتهها: از 25073 نوزاد مورد بررسی، 25 نوزاد کمشنوا شناسایی شد. میزان مثبت کاذب و ارجاع به مرحلۀ تشخیص بهترتیب برابر با 6/2 و 48/0 درصد بود که هر دو کمتر از ملاک جهانی مطرح شده در این زمینه بودند بهعلاوه مشکل شنوایی 92 درصد از نوزادان، تا قبل از سه ماهگی شناسایی شده بود.

نتیجهگیری: مقایسۀ یافتههای پژوهش حاضر با استانداردهای انجمن اطفال آمریکا، حاکی از آن است که به جز دو مورد همه موارد بهطور کامل و یا نسبتاً کامل رعایت شدهاند. اما برای رعایت همه موارد مطرح شده در استاندارد جهانی موجود در این زمینه باید تلاشهای بیشتری صورت پذیرد.

واژگان کلیدی: غربالگری، کمشنوایی، نوزادان، اهواز، ایران

(دریافت مقاله: 17/4/91، پذیرش: 19/9/91)

مقدمه

شناسایی و تشخیص زودهنگام کمشنواییهای قبل از سن زبانآموزی برای جلوگیری از، یا به حداقل رساندن، عواقب سوء ناشی از آسیب شنوایی بر رشد مهارتهای زبانی و ارتباطی کودک امری ضروری است(1). هدف از برنامههای غربالگری شنوایی نوزادان، شناسایی درست و موفق کودکان کمشنوا از اکثریت کودکان شنواست. در اکثر کشورهای جهان عواقب سوء ناشی از کمشنوایی بر وضعیت اجتماعی، عاطفی، شناختی و زبانی کودک، دولتمردان را از اهمیت بالای اجرای برنامههای غربالگری شنوایی نوزادان آگاه ساخته است(2). کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست و سالهاست که در استانهای مختلف ایران این طرح در حال اجراست. در استان خوزستان نیز از سال 1387 این طرح بهطور وسیع در حال انجام است.

انجمن اطفال آمریکا (American Academy of Pediatrics: AAP) در سال 1999 استانداردهایی را برای برنامۀ غربالگری شنوایی نوزادان مطرح ساخت. در بیانیۀ این انجمن نکات زیر مطرح شده است: 1ـ برنامۀ غربالگری شنوایی نوزادان باید بهصورت ملی و برای همۀ نوزادان متولد شده انجام پذیرد؛ 2ـ میزان مثبت کاذب برنامههای غربالگری شنوایی باید کمتر یا مساوی 3 درصد باشد؛ 3ـ درصد نوزادان ارجاعی به مرحلۀ تشخیص نباید از 4 درصد تجاوز کند؛ 4ـ باید از آزمونهای گسیلهای صوتی گوش (Otoacoustic Emissions: OAEs) و یا پاسخ شنوایی ساقۀ مغز (Auditory Brainstem Response: ABR) در برنامۀ غربالگری استفاده شود؛ 5ـ  ترجیحاً برنامۀ غربالگری شنوایی قبل از ترخیص نوزاد از بیمارستان و بین 24 تا 48 ساعت پس از تولد انجام شود؛ 6ـ درصورت رد شدن نوزاد از مرحلۀ اول آزمون باید تا یک ماهگی نوزاد برای انجام آزمون دوباره مراجعه کند؛ و 7ـ تشخیص کمشنوایی باید قبل از سه ماهگی و مداخله قبل از شش ماهگی انجام شود(2).

در مطالعات زیادی در خارج و داخل کشور نتایج حاصل از برنامههای غربالگری شنوایی نوزادان بررسی شده است. از جمله Girri و همکاران (2011) در بیمارستانی در شهر پیزا در ایتالیا به بررسی نتایج حاصل از اجرای برنامۀ غربالگری شنوایی نوزادان پرداختند. این محققان در مطالعۀ خود بهطور مفصل به توصیف آزمونهای بهکار رفته و نتایج کمشنوایی یک گوشی و دو گوشی پرداختند(1). همچنین Aurellio و Tochetto (2010) نیز به بررسی و مقایسۀ نتایج برنامۀ غربالگری شنوایی در کشورهای مختلف جهان پرداختند و جنبههای گوناگون اجرای برنامۀ غربالگری از جمله نوع آزمون بهکار رفته و نتایج مثبت کاذب را مقایسه کردهاند(2). در سایر کشورها نیز مطالعاتی از این دست صورت گرفته و در آنها آمارهای متفاوتی در رابطه با میزان شیوع کمشنوایی مادرزادی در نوزادان ذکر شده است(8-3)، اما در بیشتر این آمارها در رابطه با میزان شیوع کمشنوایی این توافق وجود دارد که در هر 1000 تولد زنده 1 تا 3 نوزاد کمشنوا وجود دارد (4،5و7). فیروزبخت و همکاران (2007) نیز در تحقیقی که برای مقایسۀ شیوع کمشنوایی در مراکز استانهای کشور انجام داده بودند، شیوع کمشنوایی در شهر اهواز را 5 در 1000 گزارش کردند(8). اما در هیج یک از این تحقیقات، نتایج با دستورالعمل پیشنهادی انجمن اطفال آمریکا مقایسه نشده است. در پژوهش حاضر  دو هدف مد نظر بود: الفـ ارائۀ گزارش آماری دقیق از نتایج برنامۀ غربالگری شنوایی در یکی از دو مرکز اصلی اجرای برنامۀ غربالگری شنوایی نوزادان در شهر اهواز؛ و بـ مقایسۀ نحوۀ اجرای این برنامه در این مرکز با استانداردهای مطرح شده توسط انجمن اطفال آمریکا در سال 1999.

روش بررسی

این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی است. برای انجام این پژوهش، بهطور تصادفی پروندههای موجود در یکی از دو مرکز اصلی غربالگری شنوایی نوزادان در شهر اهواز (مرکز بهداشت شماره 5) از سال 1387 تا پایان سال 1390 بررسی شد. در این مرکز از شهریور ماه 1387 تا پایان سال 1390 برنامۀ غربالگری شنوایی نوزادان بهصورت زیر انجام میشده است: 1ـ انجام آزمون گسیلهای صوتی گذرای گوش (Transient Evoked Otoacoustic Emissions: TEOAEs) روی کلیۀ نوزادان 1 تا 7 روزهای که برای انجام آزمون تیروئید (انجام آن برای همۀ نوزادان اجباری است) به این مرکز بهداشتی مراجعه کرده بودند؛ 2ـ انجام دوبارۀ TEOAEs دو هفته بعد در نوزادانی که در مرحلۀ اولیه رد شده بودند؛ 3ـ انجام ABR خودکار (Automated ABR) روی نوزادانی که در مرحلۀ دوم نیز رد شده بودند؛ 4ـ انجام آزمونهای تشخیصی شامل تمپانومتری، ABR و پاسخهای پایدار شنوایی (Auditory Steady State Response: ASSR) روی کلیۀ نوزادان رد شده در مرحلۀ قبل؛ و 4ـ ارجاع مناسب نوزادانی که کمشنوایی آنها تشخیص داده شده بود.

برای انجام این دو آزمون اخیر از دستگاه Accuscreen ساخت شرکت Madsen دانمارک استفاده شد. برای TEOAEs میبایست نوزاد آرام و یا خواب باشد، درحالیکه در آزمون AABR خواب بودن نوزاد الزامی است. در TEOAEs قرار دادن پروب مناسب در گوش مجرا کفایت میکند، اما در AABR لازم است الکترودهای یکبار مصرف پس از تمیز کردن پوست محل مخصوص آن، در آرایش همانسویی الکترود ناواژگونگر روی پیشانی، و الکترود واژگونگر زائدۀ ماستوئید و الکترود زمین روی گونه قرار گیرد. در هر دو آزمون از محرک کلیک و در سطح شدتی 35 دسیبل HL استفاده شد. لازم به ذکر است که شرط قبولی یا رد در آزمون غربالگری شنوایی با TEOAEs و AABR

بهطور خودکار توسط دستگاه صورت میپذیرد. بهاین صورت که در TEOAEs کلیۀ پاسخهای دارای همبستگی بالاتر از 80 درصد و آرتیفکت کمتر از 20 درصد بهعنوان پاسخ قبول پذیرفته میشوند. در AABR نیز نتیجۀ نهایی بهصورت خودکار و در سطح شدتی 35 دسیبل HL با مقایسۀ شکل موج بیمار با شکل موج نمونه در حافظۀ دستگاه بهدست میآید. در این مطالعه، میزان مثبت کاذب طرح با محاسبۀ تعداد نوزادان با نتیجۀ هنجار تقسیم بر تعداد کل نوزادان شرکتکننده محاسبه شده است.

از والدین نوزادان مراجعهکننده خواسته میشد تا به پرسشنامه طراحی شده برای طرح غربالگری شنوایی نوزادان پاسخ دهند. در این پرسشنامه به عوامل خطرزا برای کمشنوایی شامل ابتلا به عفونتهای مادرزادی مثل سیتومگالوویروس، وجود سابقۀ خانوادگی کمشنوایی، وزن پائینتر از 1500 گرم در هنگام تولد، ابتلای نوزاد به زردی بالا، نارس بودن، سابقۀ بستری در بیمارستان یا بخش مراقبتهای ویژۀ نوزادان، و ابتلای مادر به بیماری در هنگام بارداری اشاره شده است. در صورت دادن پاسخ مثبت به هر یک از موارد بالا و حتی علیرغم گذر نوزاد از مرحلۀ اول غربالگری، از خانوادۀ نوزاد خواسته میشد تا یک ماه بعد برای انجام دوبارۀ آزمون غربالگری شنوایی به این مرکز مراجعه کنند.

 برای انجام این پژوهش کلیۀ پروندهها بررسی شد و سعی بر این بود تا اطلاعات آماری دقیقی از کلیۀ اطلاعات مندرج در پروندهها کسب شود. پس از استخراج کلیۀ اطلاعات از پروندۀ نوزادان، از روشهای آماری توصیفی و جدولهای توزیع فراوانی برای ارائۀ نتایج آماری استفاده شد.

یافتهها

از شهریور 1387 تا پایان سال 1390، 25073 نوزاد به مرکز بهداشتی غرب اهواز مراجعه کرده بودند. از این تعداد 14156 نوزاد (4/56 درصد) دختر و بقیه (6/43 درصد) پسر بودند. در نمودار 1 تعداد کل نوزادان و تعداد مراجعهکنندگان مراحل بعدی بهطور کامل نشان داده شده است. همان طور که در این نمودار پیداست، 136 نوزاد علیرغم تماسهای گرفته شده با والدینشان برای انجام مراحل بعدی آزمون مراجعه نکرده بودند که این تعداد از مطالعه خارج شدند. از 770 نوزاد مراجعهکننده به مرحلۀ دوم، 649 نوزاد هنجار و نتایج 121 نفر ناهنجار بود و از کل نوزادان (24937 نوزاد) در این مطالعه  میزان مثبت کاذب معادل با 6/2 درصد محاسبه شد. 121 نوزاد در TEOAEs و AABR رد شدند و برای انجام آزمونهای تشخیصی (ABR، ASSR و تمپانومتری) ارجاع شدند. در این پژوهش درصد نوزادان ارجاعی به مرحلۀ تشخیص به این صورت محاسبه شده است: تعداد نوزادانی که در مراحل دوم و سوم آزمون غربالگری رد شده و برای انجام آزمونهای تشخیصی ارجاع داده شدند تقسیم بر تعداد کل نوزادان شرکتکننده در مطالعه. بر این اساس میزان نوزادان ارجاعی به مرحلۀ تشخیص معادل با 48/0درصد بود. در جدول 1 توزیع فراوانی میزان کمشنوایی و یکطرفه یا دوطرفه بودن آن در  نوزادان کمشنوای شناسایی شده در این پژوهش نشان داده شده است. در جدول 2 نیز توزیع فراوانی سن مراجعه به مرحلۀ دوم بهتفکیک سال و نیز توزیع فراوانی سن تشخیص کمشنوایی در افراد کمشنوا بهتفکیک سال مراجعه آمده است. میانگین کلی سن تشخیص کمشنوایی قبل از سه ماهگی و بعد از سه ماهگی بهترتیب برابر با 2 و 5/4 ماهگی بود. اما در مورد سن مداخلۀ نوزادان بهجز تعداد کمی (6 نفر) آمار مابقی مشخص نیست. همانطور که در جدول 3 دیده میشود، فراوانی کمشنوایی در پژوهش حاضر برابر با یک در هر 1000 تولد زنده بود.

بحث

دو هدف اصلی در پژوهش حاضر مد نظر قرار داشت که عبارت بودند از ارائۀ گزارش آماری دقیق از نتایج برنامۀ غربالگری شنوایی در شهر اهواز و مقایسۀ نحوۀ انجام این برنامه در شهر اهواز با استانداردهای مطرح شده توسط انجمن اطفال آمریکا در سال 1999.

کلیۀ اطلاعات توصیفی برنامۀ غربالگری شنوایی بهطور مفصل در بخش یافتههای این مقاله عنوان شدند. نکتۀ قابل توجه در بررسی توصیفی آمارهای این طرح، مقایسۀ میزان شیوع کمشنوایی بهدست آمده در این طرح با آمارهای داخلی و خارجی گزارش شده در این زمینه است. آمارهای متفاوتی در رابطه با میزان شیوع کمشنوایی مادرزادی در نوزادان ذکر شده است(8-3)، اما توافق بر 3-1 نوزاد کمشنوا در هر 1000 نوزاد زنده است(4،5و7). در پژوهش حاضر این آمار بهصورت کلی و بهتفکیک هر سال محاسبه شده است (جدول 3). همانطور که در این جدول پیداست آمار کلی کمشنوایی در این پژوهش تقریباً برابر با 1 در هر 1000 تولد زنده است که از این نظر موافق با تعداد زیادی از آمارهای قبلی منتشر شده در این زمینه است(4،5و7). اما در آمارهای ذکر شده در بعضی از منابع دیگر(8-3) فراوانی کمشنوایی از 1 تا 3 الی 4 مورد در هر 1000 تولد زنده گزارش شده است که از این نظر، فراوانی بهدست آمده در این مطالعه تا حدی با آنها متفاوت است. در مطالعۀ فیروزبخت و همکاران (2007) نیز که برای مقایسۀ شیوع کمشنوایی در مراکز استانهای کشور انجام شده بود، شیوع کمشنوایی در شهر اهواز 5 در 1000 گزارش شده بود(8). از یافتههای مهم دیگر این پژوهش بررسی درجات کمشنوایی و یک گوشی یا دو گوشی بودن آن در نوزادان

بوده است (جدول 2). همانطورکه پیداست در این مطالعه کمشنوایی ملایم بالاترین درصد را در بین درجات مختلف کمشنوایی داراست. فیروزبخت و همکاران (2007) دریافتند که کمشنوایی متوسط با شیوع 2 در 1000 بالاترین میزان را در بین درجات مختلف کمشنوایی داراست(8). البته درجۀ کمشنوایی تحقیق حاضر با مطالعۀ فیروزبخت و همکاران متفاوت است، با اینحال میتوان گفت که در هر دو پژوهش درجۀ کمشنوایی تا حدودی با هم همخوانی دارد. از دیگر یافتههای مهم این پژوهش محاسبۀ فراوانی کمشنواییهای یکطرفه در گروه کمشنوا بود (جدول 1). از این نظر نتیجۀ مطالعۀ حاضر (24 درصد از کل کمشنواها) با نتایج مطالعات قبلی شباهت دارد. Girri و همکاران (2010) در بررسی خود روی نوزادان متولد شده در بیمارستانی در ایتالیا فراوانی کمشنواییهای یکطرفۀ مادرزادی در گروه کمشنوای مورد بررسی خود را 5/23 درصد گزارش کردهاند(1). البته در بررسی این محققان ذکر نشده که چه میزان کمشنوایی بهعنوان ملاک غربالگری انتخاب شده است.

در بیانیۀ این انجمن هفت نکته مطرح شده است که در زیر به بررسی هر یک از آنها میپردازیم:

1ـ برنامۀ غربالگری شنوایی نوزادان باید بهصورت ملی و برای همۀ نوزادان متولد شده انجام پذیرد. بررسی این نکته در تحقیق حاضر ممکن نبود چرا که در شهر اهواز در مراکز بهداشتی و درمانی دیگری این طرح بهطور همزمان در حال اجرا بوده است و همواره درصدی از نوزادان به مرکز درمانی انجام این پژوهش مراجعه نمیکردند.

2ـ میزان مثبت کاذب برنامههای غربالگری شنوایی باید کمتر یا مساوی 3 درصد باشد. میزان مثبت کاذب این طرح معادل با 6/2 درصد بود. با مقایسۀ این درصد با اصل دوم مطرح شده در برنامۀ غربالگری میبینیم که از این نظر مطالعۀ حاضر بسیار موفق بوده است و حتی درصد مثبت کاذب آن پائینتر از مقدار مطرح شده توسط انجمن اطفال آمریکاست. در مطالعات Girri و همکاران (2011) و Onoda و همکاران (2011) درصد مثبت کاذب بهترتیب معادل با 54/0 و 1/0 درصد بهدست آمد(1و9). در مطالعۀ Aurellio و Tochetto (2010) که برای مقایسۀ برنامههای غربالگری شنوایی در اکثر کشورهای جهان انجام شد، مشخص شد که تنها کشورهای آمریکا و مکزیک این میزان را رعایت کردهاند(2). از این نظر پژوهش حاضر بسیار موفق بوده است. دلیل این امر انجام آزمون توسط شنواییشناس با تجربه رعایت دقیق شرایط انجام آزمون (شامل آرام بودن نوزاد و نویز پائین محیط) و تکرار آزمون در همان جلسۀ اول بود.

3ـ درصد نوزادان ارجاعی به مرحلۀ تشخیص نباید از چهار درصد تجاوز کند. میزان نوزادان ارجاعی به مرحلۀ تشخیص در این پژوهش معادل با 48/0 درصد بود. با مقایسۀ این درصد با اصل سوم مطرح شده در برنامۀ غربالگری میبینیم که از این نظر نیز مطالعۀ حاضر بسیار موفق بوده است و حتی درصد ارجاع آن بسیار پائینتر از مقدار مطرح شده توسط انجمن اطفال آمریکاست. از این نظر نتایج مطالعۀ حاضر مانند نتایج حاصل از اجرای این اصل در کشورهای برزیل، نروژ، عربستان سعودی، نیجریه، اسلوواکی، عمان، سنگاپور و مکزیک بوده است(2و9).

4ـ باید از OAE و ABR در برنامۀ غربالگری استفاده شود. در پژوهش حاضر آزمون اولیه، TEOAEs بود و در صورت رد شدن نوزاد در مرحلۀ دوم از آزمون AABR استفاده میشد. براساس مطالعات قبلی انجام شده در این زمینه (Aurellio و Tochetto 2010) مشخص شده است که تنها درصد کمی از کشورهای جهان (شامل کشورهای نروژ، استرالیا و تایوان) بهطور همزمان از این دو آزمون در مرحلۀ اول غربالگری استفاده کردهاند. بهنظر میرسد با توجه به صرف زمان بیشتر در استفادۀ همزمان از دو آزمون TEOAEs و AABR اجرای این اصل در اکثر کشورهای جهان چندان ممکن نباشد.

5ـ ترجیحاً برنامه غربالگری شنوایی قبل از ترخیص نوزاد از بیمارستان و بین 24 تا 48 ساعت پس از تولد انجام شود؛ رعایت این بخش در پژوهش حاضر ممکن نبود چرا که محل انجام آزمون غربالگری شنوایی در طرح حاضر در خارج از بیمارستان محل تولد نوزاد بوده است. زیرا انجام آزمون غربالگری شنوایی در محلی نزدیک به محل انجام آزمون غربالگری تیروئید که انجام آن برای همۀ نوزادان اجباری بوده و در فاصلۀ سه تا پنج روزگی پس از تولد در مراکز بهداشتی شرق و غرب اهواز انجام میشود، قرار داشته باشد. با اجرای این کار اطمینان نسبی حاصل میشد که اکثریت نوزادان در طرح غربالگری شنوایی نیز شرکت خواهند کرد. در مطالعات قبلی نیز مشخص شده بود که فقط در کشورهای برزیل، ایتالیا و لهستان نوزادان بین 24 تا 48 ساعت پس از تولد تحت غربالگری قرار گرفتهاند و فقط در مالزی و آفریقای جنوبی همۀ نوزادان قبل از ترخیص از بیمارستان آزمونهای غربالگری شنوایی را انجام دادهاند و اکثر کشورهای دنیا قادر به رعایت این موارد نبودهاند(2).

6ـ در صورت رد شدن نوزاد از مرحلۀ اول آزمون باید تا یک ماهگی نوزاد برای انجام آزمون دوباره مراجعه کند. همان طور که در قسمت یافتهها و در جدول 2 دیده میشود، امکان رعایت کردن این نکته در پژوهش حاضر بهطور کامل میسر نبوده است، چرا که همواره مقاومتهای زیادی از طرف والدین برای پذیرش وجود مشکل احتمالی فرزندشان وجود دارد. اما نکات قابل توجه در پژوهش حاضر این است که بهطور کلی درصد کمی از نوزادان پس از یک ماهگی مراجعه کردهاند (حدود 10 درصد) و هرچه از اولین سال انجام این پژوهش (1387) به سمت سالهای اخیر نزدیکتر میشویم درصد نوزادانی که زیر یک ماهگی برای انجام مرحلۀ دوم آزمون مراجعه کردهاند، افزایش یافته است و این امر حاکی از موفقیت بسیار بالای اجرای این طرح و افزایش پذیرش همگانی دربارۀ اهمیت انجام آن است. بهعلاوه، در بررسی Aurellio و Tochetto (2010) مشخص شده است که تنها در کشورهای برزیل، ایتالیا و فرانسه این امر رعایت میشود. در این تحقیق ذکر شده است که کشورهایی مثل مالزی و آفریقای جنوبی بهترتیب 3 و 5/1 ماه پس از انجام مرحلۀ اول از والدین نوزاد میخواهند که برای ارزیابی مرحلۀ دوم مراجعه کنند(2). از این نظر مطالعۀ حاضر در رعایت این اصل موفق عمل کرده است.

7ـ تشخیص کمشنوایی باید قبل از سه ماهگی و مداخله قبل از شش ماهگی انجام شود. همان طور که در جدول 2 پیداست، کمشنوایی 92 درصد از نوزادان شرکتکننده در طرح حاضر قبل از سه ماهگی شناسایی شده است (با میانگین سنی حدوداً دو ماهگی) و درصد بسیار پائینی پس از این سن تشخیص داده شدهاند. اما نکتۀ مهمی که در این جدول پیداست آن است که هرچه از اولین سال انجام این پژوهش (1387) به سمت سالهای اخیر نزدیکتر میشویم درصد نوزادانی که زیر سه ماهگی تشخیص داده شدهاند افزایش یافته است. بهعلاوه، در گروه کمی نیز که کمشنواییشان پس از سه ماهگی شناسایی شدهاند، میانگین سنی تشخیص کمشنوایی 5/4 ماهگی بوده است که خیلی بالاتر از 3 ماهگی نبوده است. همان طور که از پژوهش Aurellio و Tochetto (2010) دیده میشود در اکثر کشورهای مورد بررسی، فقط 61 درصد از نوزادان قبل از سه ماهگی شناسایی شدهاند(2). اما متأسفانه در مورد آمار سن مداخله بهجز در تعداد کمی از نوزادان (6 نفر)، در مابقی مشخص نیست. دلیل این امر احتمالاً عدم همکاری والدین و تمایل آنها به انجام مداخله در مراکز خصوصی و طولانی بودن مدتزمان پذیرش مشکل شنوایی فرزندشان بوده است.

نتیجهگیری

مقایسۀ یافتههای طرح غربالگری شنوایی نوزادان شهر اهواز با استاندارد مطرح شده توسط انجمن اطفال آمریکا، حاکی از آن است که بهجز دو نکته یعنی  انجام برنامه غربالگری شنوایی قبل از ترخیص نوزاد از بیمارستان و بین 24 تا 48 ساعت پس از تولد و انجام مداخله قبل از 6 ماهگی، همۀ موارد یا بهطور کامل و یا نسبتاً کامل رعایت شدهاند. اما برای رعایت همۀ موارد مطرح شده در استاندارد جهانی باید تلاشهای بیشتری صورت پذیرد و انجام اقدامات بهموقع برای مداخلۀ کمشنوایی در سن مناسب باید در اولویتهای همکاران شنواییشناس دخیل در این طرح و سازمان بهزیستی قرار گیرد.

سپاسگزاری

این پژوهش با حمایت معاونت پیشگیری سازمان بهزیستی استان خوزستان انجام پذیرفته است و نویسندگان این مقاله مراتب سپاس و قدردانی خود را از معاون محترم پیشگیری آن سازمان، جناب آقای دکتر رحیمی، ابراز میدارند.

REFERENCES

1. Girri P, Limbruno A, Lunardi S, Forli F, Boldrini A, Baggiani A, et al. Universal neonatal audiological screening: experience of the University Hospital of Pisa. Ital J Pediatr. 2011;37:16.

2. Aurellio FS, Tochetto TM. Newborn hearing screening: experience of different countries. Arch Otorhinolaryngol. 2010;14(3):355-63.

3. Atas B, Altunhan H, Erylmaz MA, Atas E. Frequency of congenital hearing loss in 43,503 healthy newborn infants in Konya, Turkey. J Pak Med Assoc. 2011;61(8):727-8

4. Jardim IS, Matas CG, Carvallo RMM. Newborn hearing screening with transient evoked otoacoustic emissions and automatic auditory brainstem response. Estein. 2008;6(3):253-61.

5. Wrightson AS. Universal newborn hearing screening. Am Fam Physician. 2007;75(9):1349-52.

6. Zamani A, Daneshjou K, Ameni A, Takand J. Estimating the incidence of neonatal hearing loss in high risk neonates. Acta Medica Iranica. 2004;24(3):176-80.

7. Zamani A, Karimi A, Naseri M, Amini E, Milani M, Sazgar AA, et al. Prevalence of hearing loss among high risk newborns hospitalized in hospitals affiliated to Tehran University of Medical Sciences. Tehran Univ Med J. 2010;68(1):64-70.

8. Firouzbakht M، Eftekhar Ardebili H ،  Majlesi F،  Rahimi A ،  Esmailzadeh M. Prevalence of neonatal hearing impairment in province capitals. J Sch Public Health Inst Public Health Res. 2007;5(4):1-9.

9. Onoda RM, Azevedo MF, Santos AMN. Neonatal hearing screening: failures, hearing loss and risk indicators. Braz J Otorhinolaryngol. 2011;77(6):775-83.

Research Article

Neonatal hearing screening program in Ahvaz, Southern Iran

Marzieh Amiri¹, Zohreh Ghoochani², Mohammad Hossein Haghighizadeh³, Zohreh Nilehchi⁴

¹- Musculo-skeletal Rehabilitation Research Center, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran

²- Najva Audiology Clinic, Ahvaz, Iran

³- Department of Statistic and Epidemiology, School of Health, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran

⁴- Perevention Department, Social Welfare Association, Ahvaz, Iran

Received: 7 July 2012, accepted: 9 December 2012

Abstract

Background and Aim: American Academy of Pediatrics (AAP) established standards for neonatal hearing screening programs in 1999. The main purpose of this study was to achieve exact statistical data of this program in Ahvaz, Iran, and to compare these results with the standards of American Academy of Pediatrics.

Methods: In this cross-sectional descriptive study, the data of neonatal hearing program in Ahvaz west health center from 2008 to 2011 were reviewed. Data were analysed by descriptive statistics.

Results: From 25073 neonates, 25 had hearing loss. The false positive and referral ratio to the diagnosis stage were 2.6 and 0.48 percent, respectively. 92 percent of hard of hearing infants were diagnosed before three months of life.

Conclusion: In comparison with the standards of American Academy of Pediatrics, all of the items, except two, were included completely or relatively complete. But, more efforts must be done to achieve the whole standards which are available.

Keywords: Screening, hearing loss, neonates, Ahvaz, Iran

Please cite this paper as: Amiri M, Ghoochani Z, Haghighizadeh MH, Nilehchi Z. Neonatal hearing screening program in Ahvaz, Southern Iran. Audiol. 2013;22(4):69-77. Persian.