زمینه و هدف: یکی از عوامل غیرپاتولوژیک دخیل در ثبت گسیل‏های صوتی گوش، وضعیت بدن است. در پژوهش حاضر، تأثیر وضعیت خوابیده به پهلو بر ویژگی‏های گسیل‏های صوتی برانگیختۀ گذرای گوش و فرضیات موجود بررسی شد.

روش بررسی: مطالعۀ مقطعی مقایسه‏ای روی ۴۲ فرد بزرگسال در محدودۀ سنی ۲۵- ۱۸ سال انجام شد. نتایج آزمون گسیل‏های صوتی برانگیختۀ گذرای گوش به‏منظور مقایسۀ سطح پاسخ کلی، درصد تکرار پذیری کلی، نسبت سیگنال به نویز و زمان آزمایش در وضعیت‏های نشسته، طاقباز و خوابیده به پهلو به‏صورت همان‏طرفی و دگرطرفی ثبت و تحلیل شد.

یافته‏ها: وضعیت بدن تأثیر معنی‏داری بر سطح پاسخ کلی، درصد تکرار پذیری کلی و مدت زمان آزمایش داشت(۰۱/۰≥p) در حالی که این تأثیر در نسبت سیگنال به نویز تنها در فرکانس ۱۰۰۰ هرتز مشاهده شد(۰۰۱/۰≥p) بیشترین میزان سطح پاسخ کلی و کمترین مدت زمان آزمایش در وضعیت خوابیده به پهلو به‏صورت دگرطرفی مشاهده شد(۰۵/۰≥p).

نتیجه‏گیری: با توجه به یافته‏های به‏دست آمده به نظر می‏رسد وضعیت خوابیده به پهلو به‏صورت دگرطرفی بهترین وضعیت برای کسب پاسخ‏های برانگیخته گذرای گوش محسوب شود. نتایج این پژوهش تا حدودی مؤید بخشی از فرضیۀ تغییرات فشار داخل جمجمه‏ای که در آن تغییر وضعیت بدن منجر به افزایش فشار داخل حلزونی می‏شود، است هرچند تناقضاتی در این میان مشاهده می‏شود.