---

یکی از زمینه های مطالعاتی ادیولوژی که دارای رشد سریع بوده، نروشیمی سیستم شنوایی است. بسیاری از پیشرفت های نوین نه تنها برای محققین شنوایی پایه، بلکه برای کسانی که در زمینه های بالینی فعالیت دارند نیز نکاتی را دربرداشته است. این مقاله برآنست تا در زمینه نروشیمی شنوایی، براساس آخرین پیشرفت های حاصله، مقدماتی را مطرح سازد. البته بیشترین توجهات، به مطالعاتی معطوف بوده که بنظر می رسد، در آینده ارزش های بالینی و رایج تری خواهند یافت.

---

زمینه و هدف: با توجه به پیشرفت فناوری سمعک در جهت جایگزینی سمعک‌های آنالوگ با سمعک‌های دیجیتال و قابل برنامه‌ریزی مقایسه میزان رضایتمندی بیماران از این سمعک‏ها توسط یک ابزار ارزشمند ضرورت بسیاری دارد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی امتیاز سودمندی سمعک‌های دیجیتال و قابل برنامه‌ریزی یا کنترل دیجیتال و آنالوگ با استفاده پرسشنامه خلاصه شده سودمندی سمعک (APHAB) انجام شده است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی برای 90 نفر مبتلا کم‏شنوایی حسی عصبی متوسط تا شدید، در سه گروه استفاده کننده از سمعک به ترتیب : دیجیتال 43 نفر ، قابل برنامه‌ریزی 15 نفر و سمعک آنالوگ 32 نفر که به مراکز شنوایی‌شناسی دولتی و خصوصی تهران در سال 1384 مراجعه کرده بودند انجام شد. جهت همه افراد مورد بررسی ادیومتری تن خالص انجام شد و پرسشنامه APHAB تکمیل گردید. سپس سمعک تجویز و تنظیم شد. یک ماه بعد از استفاده از سمعک دوباره پرسشنامه فوق توسط بیمار تکمیل شد .
یافته ها:  میانگین امتیازکلی سودمندی  پرسشنامه برای سمعک دیجیتال، قابل برنامه‌ریزی و آنالوگ به ترتیب 05/49، 19/33 و53/39 بود که مؤید اختلاف معنی‌دار بین سمعک دیجیتال در مقایسه با سمعک‌های  قابل برنامه‌ریزی و آنالوگ بود. میانگین امتیاز سودمندی در زیر مجموعه شرایط مطلوب پرسشنامه برای سمعک دیجیتال46/53، قابل برنامه‌ریزی66/37و آنالوگ 09/ 39 بود. میانگین امتیاز سودمندی در زیر مجموعه نویز زمینه برای سمعک دیجیتال، قابل برنامه‌ریزی و آنالوگ به ترتیب 39/ 46، 53/25 و 31/35 بود که در هر دو زیر مجموعه نشاندهنده تفاوت معنی‌دار سمعک دیجیتال با دو نوع سمعک دیگر بود. میانگین امتیاز سودمندی در زیر مجموعه بازآواِیی در سه گروه تفاوت معنی‌دار نداشت.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد سمعک‌های دیجیتال در کاهش ناتوانی ناشی از نقص شنوایی از سمعک‌های قابل برنامه‌ریزی وآنالوگ سودمندترند.

---

زمینه و هدف: یکی از راه‏های کسب اطلاعات پرسش است. برخی از پرسش‏ها با استفاده از واژه‏های پرسشی چه/چی، کی، کجا، چرا، چقدر، چطور و غیره انجام می‏شود. کودکان انگلیسی‏زبان واژه‏های پرسشی را به‏ترتیب فرا می‏گیرند، به‏طوری که معمولاً کودکان با واژۀ چه/چی استفاده از پرسش‏واژه‏ها را آغاز می‏کنند. آیا کودکان فارسی‏زبان در فراگیری و به‏کارگیری پرسش‏واژه‏ها ترتیبی را طی می­کنند؟
مورد: این مطالعه روی دو کودک بهنجار فارسی‏زبان، یک دختر و یک پسر، که تقریباً به‏طور منظم به مهدکودک دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران سپرده می‏شدند، انجام شد. نمونۀ گفتار آزاد این کودکان هر ماه به‏مدت 120 دقیقه از 12 تا 36 ماهگی به­طریق ضبط ویدئویی جمع‏آوری شد و واژه‏های پرسشی از نمونه‏های گفتار واج‏نویسی‏شدۀ هر دو کودک استخراج گردید. هر دو کودک قبل از بیان اولین واژۀ پرسشی، با بیان/m/ یا hum// همراه با آهنگ خیزان سؤال کردن را آغاز نمودند. واژه‏های /چی/ و /کو/ اولین پرسش­واژه‏های مورد استفادۀ هر دو کودک بود. تنوع پرسش‏واژه‏ها در گفتار دختر بیشتر بود. تا 36 ماهگی پرسش دربارۀ زمان با استفاده از پرسش‏واژۀ /کِی/ (/key/) در نمونه گفتار هر دو کودک مورد پژوهش ظاهر نشد.
نتیجه‏گیری: این کودکان فارسی‏زبان نیز طی توالی مشابه کودکان انگلیسی‏زبان از پرسش‏واژه‏ها در گفتار خود استفاده می‏کردند.

---

زمینه: کودکان معمولاً اولین واژه‏های خود را در سنین 10 تا 15 ماهگی بیان می‏کنند و طی مراحلی به گفتار ساده تا پیچیده دست می‏یابند. سنجش میانگین طول گفته، یکی از معیارهای بررسی رشد و تکامل زبان کودکان است. محاسبۀ میانگین طول گفته و بررسی ترتیب کاربرد برخی از تکواژهای دستوری در گفتار کودکان فارسی‏زبان از اهداف این مطالعه بود.
مورد: نمونۀ گفتار آزاد دو کودک در مهد کودک، از 12 تا60 ماهگی، هر ماه به‏مدت 120 دقیقه به طریق ضبط ویدئویی جمع‏آوری و نمونه‏های گفتار واج‏نویسی شد. مطالعه به روش طولی و توصیفی انجام گرفت. دختر و پسر مورد مطالعه اولین واژه‏های خود را به‏ترتیب در سن 12 ماهگی و 16 ماهگی بیان کردند. دختر در 18 ماهگی و  پسر 20 ماهگی بیان گفته‏های دوکلمه‏ای را آغاز کردند. تعدادی از تکواژهای دستوری که در ساختمان فعل کاربرد دارند قبل از 24 ماهگی با میانگین طول گفته کمتر از دو تکواژ در گفتار هر دو کودک ظاهر شدند. ترتیب کاربرد تکواژهای پی‏بندهای فعل، از مفرد به جمع بود. شش شناسۀ فاعلی قبل از 36 ماهگی در گفتار هر دو کودک ظاهر شد.
نتیجه‏گیری: مراحل تکامل گفتار کودکان فارسی‏زبان نیز همانند سایر کودکان از مرحلۀ گفتار تک‏واژه آغاز شد و با افزایش واژگان و کاربرد تکواژهای دستوری به‏تدریج بر پیچیدگی گفتار آنها افزوده شد. نکتۀ مهم این که کودکان فارسی‏زبان با میانگین طول گفته کمتر از 2 تکواژ کاربرد تکواژهای دستوری را آغاز کردند.

---

زمینه و هدف: مشکل شنوایی نقایصی را در درک زبان و به‏دنبال آن در بیان زبان ایجاد می‏کند پژوهش حاضر با هدف بررسی، میزان تمایز و درک ویژگی‏های آوایی واکه‏های زبان فارسی توسط کودکان کم‏شنوا را انجام شد.
روش بررسی: در این پژوهش با آزمونی محقق‏ساز که بر مبنای آزمون ادراک شنوایی برای آسیب شنوایی تهیه و تدوین شده بودبه بررسی توانایی تمایز واکه‏ها در کودکان پنج تا هشت سال فارسی‏زبان پرداخت. آزمون دارای دو بخش دیداری‏ـ‏شنیداری و شنیداری صرف، شامل پنج زیرآزمون برای بررسی تمایز واکه‏های پیشین و پسین است. با استفاده از این آزمون 22 کودک مبتلا به افت شنوایی در حد 90-70 دسی‏بل مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‏ها: نتایج نشان داد بین میانگین پاسخ‏های درست در دو قسمت واکه‏های پیشین و پسین تفاوت معنی‏داری وجود دارد(p<0/05). در تمایز واکه‏های پسین در آزمون دیداری‏ـ‏شنیداری تمایز واکۀ /â/ بهتر از دیگر واکه‏های پسین صورت می‏گیرد. در آزمون شنیداری نیز بالاترین میانگین مربوط به واکۀ /â/ بود. در تمایز واکه‏های پیشین در آزمون دیداری‏ـ‏شنیداری درک و تمایز واکۀ /i/ نسبت به دو واکۀ دیگر (/e/ /æ/) بهتر صورت گرفت. اما در آزمون شنیداری صرف میزان دشواری این واکه‏ها یکسان بود و طبقه‏بندی واکه‏های پیشین از لحاظ میزان دشواری تمایز شنیداری ممکن نبود.
نتیجه‌گیری: در هر دو بخش آزمون تمایز واکه‏های پسین در کودکان کم‏شنوا نسبت به واکه‏های پیشین بهتر و راحت‏تر صورت می‏گیرد.

---

زمینه و هدف: کم‏شنوایی پراسترس‏ترین معلولیت است و مراقبت از کودکان کم‏شنوا، والدین را در معرض خطر سلامت روانی قرار می‏دهد. از این رو حمایت و مداخله ‎ های تخصصی برای این خانواده‏ها بسیار ارزشمند است و آنها را در پرورش فرزندشان بسیار کمک می‏کند. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مددکاری اجتماعی بر سازگاری اجتماعی در والدین کودکان کم‏شنوای شهر اراک بود.

روش بررسی: در این پژوهش، تعداد ۳۷ خانوادۀ کودکان کم‏شنوا ۴ تا ۱۶ سال شهر اراک، به‏صورت نمونه‏گیری مبتنی بر هدف از جامعه انتخاب شدند. برای تعیین دریافت یا عدم دریافت خدمات مددکاری از مصاحبه و بررسی پرونده و به‏منظور تعیین سازگاری اجتماعی از پرسش‏نامه ۵۴ پرسشی سازگاری اجتماعی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها و اطلاعات به‏دست آمده از والدین، از تحلیل واریانس استفاده شد.

یافته‏ها: تحلیل داده‏ها نشان داد بین والدین افراد کم‏شنوایی که خدمات مددکاری اجتماعی دریافت کرده بودند و والدینی که این خدمات را دریافت نکرده بودند از نظر سازگاری اجتماعی و مقیاس‏های آن تفاوت معنی ‎ داری وجود دارد(p<۰/۰۰۱).

نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج به‏دست آمده می‏توان گفت والدین افراد کم‏شنوایی که خدمات مددکاری اجتماعی دریافت کرده بودند سازگاری اجتماعی کلی بالاتری داشتند. بنابراین ارائۀ خدمات مددکاری به والدین افراد کم‏شنوا باعث ارتقای سازگاری اجتماعی آنان می‏شود.