زمینه و هدف : آموزش و توانبخشی مناسب برای کودکان کم‏شنوا، مستلزم سنجش نیازها است، هدف پژوهش حاضر بررسی نیازهای آموزشی‏ـ‏توانبخشی کودکان آسیب‏دیدۀ شنوایی از منظر والدین به‏عنوان یکی از منابع اطلاعاتی بود.

روش بررسی: روش این پژوهش توصیفی‏ـ‏پیمایشی بود. داده‌ها توسط پرسش‏نامه محقق‏ساخته و با مشارکت ۶۴ نفر از والدین کودکان کم‏شنوای مراکز آموزشی خراسان رضوی گردآوری شد.

یافته‏ها: نتایج نشان داد از نظر والدین اجرای برنامۀ متناسب با ویژگی‏های فرزندان، تمایل به مشارکت بیشتر در برنامه و استفاده از آموزش شنیداری/کلامی به‏عنوان یکی از روش‏های مناسب مهم‏ترین نیازهای آموزشی، توانبخشی و مراجع آگاهی‏دهنده به خانواده‏ها، مراکز استثنایی و تبلیغات بوده و عدم برخورداری از امکانات مناسب، لجبازی فرزندان و عدم همکاری آنها مهم‏ترین مانع اجرای برنامه‏ها در مرکز و منزل و نیز برقراری ارتباط کلامی و گفتار خوب، اولویت اول انتظارات والدین از برنامۀ آموزشی توانبخشی بود. توسط آزمون کای دو از بین تمامی نظرات والدین دربارۀ نیازهای آموزشی و توانبخشی پاسخی که به‏طور معنی‏داری با بقیه تفاوت داشت، مشخص شد(p<۰/۰۵). بین پیشنهادات والدین دربارۀ رفع مشکلات آموزشی کودکان کم‏شنوا تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد همچنین جنس کودک و سطح تحصیلات والدین تأثیر معنی‏داری بر نظرات آنها نداشت(p>۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: لازم است نیازهای والدین در قالب کارگاه‏های آموزشی و مشاوره‏ای بیشتر مدنظر قرار گیرد. تصریح می‏شود اغلب این کودکان با روش شنیداری‏ـ‏کلامی آموزش دیده‏اند و نتایج این مطالعه به این معنی نیست که روش‏های آموزشی و توانبخشی دیگر، فاقد ویژگی‏های مورد بررسی هستند.

زمینه و هدف: رشد و ارتقای سطح مهارت‏های دستوری کودکان کم‏شنوای کاربر سمعک مستلزم به‏کارگیری برنامه‏های آموزشی و توانبخشی مناسب است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر بازی‏های زبان‏شناختی بر رشد مهارت‏های دستوری کودکان کم‏شنوای استفاده‏کننده از سمعک انجام شد.

روش بررسی: ده کودک کم‏شنوای پنج تا هفت ساله که همگی از سمعک استفاده می‏کردند به صورت تصادفی به دو گروه پنج نفرۀ شاهد و مورد تقسیم شدند. پژوهش از نوع مداخله‏ای، به‏صورت پیش‏آزمون‏ـ‏پس‏آزمون انجام شد و مداخله در ۱۲ جلسه با استفاده از بازی ‎ های زبان‏شناختی اجرا شد. به‏منظور بررسی میزان هوش این کودکان از آزمون هوش Raven و برای بررسی میزان مهارت‏های دستوری این کودکان در پیش و پس از مداخله از آزمون رشد زبان‏ـ۳ استفاده شد.

یافته‏ها: با مقایسۀ میانگین مهارت‏های نحوی در گروه شاهد و مورد مشخص شد تفاوت میانگین گروهی که بازی‏های زبان‏شناختی را دریافت کرده‏اند در مهارت‏های نحوی(p=۰/۰۰۱) و در هر سه خرده‏مهارت درک دستوری(p=۰/۰۱۳)، تقلید جمله(p=۰/۰۰۶) و تکمیل دستوری(p<۰/۰۰۱) به‏لحاظ آماری معنی‏دار است. به این معنی که آموزش بازی‏های زبان‏شناختی بر بهبود مهارت‏های نحوی و در خرده‏مهارت‏های درک دستوری، تقلید جمله و تکمیل دستوری کودکان کم ‎ شنوا که مداخله را دریافت کرده بودند، اثربخش بود.

نتیجه‏گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش مهارت‏های دستوری به روش بازی ‎ درمانی با رویکرد بازی‏های زبان‏شناختی می‏تواند مشکلات نحوی شامل درک و فهم جملات و ساختارهای نحوی و همچنین فهمیدن و به‏کارگیری اشکال تکواژشناختی را در کودکان کم‏شنوای کاربر سمعک بهبود بخشد.