---

مقدمه: عوامل آندوژنیک و اگزوژنیک متعددی موجودند که موجب تفاوت استعداد آسیب‏پذیری افراد در مقابل صدای رسیده به حلزون می‏شوند. به‏طور مثال خصوصیات گوش خارجی و میانی افراد، عواملی که بر انتقال اکسیژن مؤثرند، میزان اکسیژنی که حلزون دریافت می‏کند، رنگ پوست، بیماری‏های فردی، موقعیت ذهنی یا میزان توجه افراد به سر و صدا، مدت زمان قرارگیری در معرض نویز و شدت آن، هیجانات شنوایی قبلی، سن فرد و در مطالعۀ حاضر ما اثر عوامل مختلف آندوژنیک و اگزوژینک بر میزان افت شنوایی دائم یا موقت حاصل از نویز و ضربه صوتی را در سربازان قدیمی در همدان مورد بررسی قرار دادیم.
نتایج: بر طبق این مطالعه مشخص شد:-‏ سربازان قدیمی مبتلا وزوز گوش بیش از سایر بیماران فاقد وزوز، به افت شنوایی دچار می‏شوند.- قرارگیری طولانی مدت در معرض نویز محیط جنگ و شدت بالای صدا به بدتر شدن وضعیت شنوایی در سربازانی که بیشتر در جنگ حضور داشته‏اند، منتهی می‏گردد.- میزان افت شنوایی در افراد دچار عفونت‏های گوش میانی یا اوتیت میانی و یا افراد دارای سابقه فامیلی افت شنوایی بیش از افراد فاقد موارد مذکور بود.

بحث و نتیجه‏گیری: یافته‏های حاصل از این مطالعه نشان می‏دهد عوامل مختلف پاتوژنیک و غیرپاتوژنیک بر میزان افت شنوایی حاصل از نویز تأثیر می‏گذارد. این یافته‏ها در تأیید سایر مطالعات صورت گرفته در این زمینه است.

---

زمینه و هدف: در سال‏های اخیر تأثیر مستقیم هورمون آلدوسترون در حفظ وضعیت شنوایی افراد مسن مورد توجه قرار گرفته است. از این‏رو این پژوهش با هدف تعیین ارتباط سطح خونی هورمون آلدوسترون با وضعیت شنوایی بیماران سالمند مراجعه‏کننده به مراکز گوش و گلو و بینی شهر همدان در سال‏های ۸۶ـ۱۳۸۵ انجام گرفت.
روش بررسی: در این پژوهش موردـ شاهدی حجم نمونه شامل ۵۴ فرد بالای ۶۰ سال بود. ۲۸ نفر در گروه شاهد با شنوایی هنجار و۲۶ داوطلب مبتلا به پیرگوشی به‏عنوان گروه مورد انتخاب شدند. افراد مبتلا به هر نوع یافته بیوشیمیایی غیرطبیعی و سابقه‏ی مواجهه با عوامل ایجادکننده‏ی کم شنوایی حسی ـ عصبی از مطالعه حذف شدند. سپس سطح خونی پتاسیم، سدیم و هورمون آلدوسترون در آنها اندازه‏گیری شد و ارزیابی شنوایی نیز توسط ادیومتری تن خالص، گفتاری و ایمیتانس صورت گرفت.
یافته‏ها: ارتباط بین سطح هورمون آلدوسترون با وضعیت شنوایی، جنس، الگوی کم شنوایی و میزان بازشناسی گفتار در سالمندان تأیید نگردید. همچنین ارتباط بین سطح سدیم و پتاسیم با وضعیت شنوایی نیز مشاهده نشد(p>۰/۰۵).
نتیجه‏گیری: در پژوهش حاضر نقش حفاظت کننده آلدوسترون بر کم‏شنوایی ناشی از سن تأیید نگردید که این موضوع ممکن است به­دلیل تفاوت‏های فردی و اپیدمیولوژیک، خطای آزمایشگاهی و یا تعداد کم نمونه‏ی مورد مطالعه باشد.

---

زمینه و هدف: مهارت ‎ های تصحیح مکالمه برای برقراری موفقیت‏آمیز ارتباط کلامی دوطرفه، ضروری هستند. اختلالات شناختی زبانی می‏تواند بر این مهارت ها تأثیر منفی داشته باشد. با توجه به مسائل ویژۀ شناختی زبانی کودکان کم‏شنوا و کمبود اطلاعات دربارۀ راه ‎ کارهای تصحیح مکالمۀ آنها، این مطالعه انجام شد.

روش بررسی: در این پژوهش مقطعی ۵۸ کودک کم‏شنوای متوسط (۳۸ پسر و ۲۰ دختر) با دامنۀ سنی ۷-۶ سال از شهر اهواز شرکت داشتند. فراوانی به‎کارگیری راه ‎کارهای تصحیح مکالمه، امتیاز هوش، حافظه، واژه ‎ یابی، غنای واژگانی و میانگین طول جمله از طریق آزمون‏های شناختی زبانی در ۱۰ موقعیت مکانی به‏دست آمد. آنالیز داده‏ها در نسخۀ ۱۸ نرم‏افزار SPSS با آزمون ‎ های t مستقل، پیرسون و رگرسیون لجستیک انجام شد.

یافته‏ها: بین به‎کارگیری راه ‎ کار شفاف‏سازی و هوش ارتباطی اجتماعی رابطۀ مستقیم(p=۰/۰۴۵) و بین به‎کارگیری انواع راه ‎ کارهای تصحیح مکالمه و توانمندی ‎ های زبانی کودکان کم ‎ شنوای متوسط همبستگی مستقیم(p<۰/۰۵) دیده شد.

نتیجه‏گیری: کودکان کم ‎ شنوای متوسط شش تا هفت ساله از راه ‎ کار تکرار کردن، بیشتر از سایر راه ‎ کارها برای اصلاح مکالمه استفاده کردند. با افزایش یک واحد در توانایی واژه ‎ یابی یا افزایش یک واحد در میانگین طول جمله کودکان مورد مطالعه، می ‎ توان انتظار داشت که یک واحد بر میزان استفاده از راه ‎ کار تکرار کردن افزوده می ‎شود.