زمینه و هدف: حدت زمانی به توانایی درک تغییرات محرک در طول زمان گفته میشود. در پژوهش حاضر نسبت به تهیۀ نسخۀ فارسی آزمون حدت زمانی به روش Phillips (۱۹۹۴) و Stuart (۱۹۹۶) و بررسی نتایج آن در افراد هنجار ۱۸ تا ۲۵ سال از هر دو جنس، اقدام شد.
روش بررسی: در ساخت نسخۀ فارسی آزمون حاضر همانند نسخۀ مرجع از محرک گفتاری، نویز ممتد و نویز منقطع استفاده شد. محرکَهای گفتاری شامل چهار فهرست ۵۰ کلمهای بود که نخست در سکوت و سپس توأم با ارائۀ نویز ممتد و منقطع در چهار نسبت سیگنال به نویز ۱۰+، صفر، ۱۰- و ۲۰- دسیبل به گوش راست ارائه گردید. مطالعۀ مقطعی حاضر روی ۳۳ فرد هنجار راست دست (۱۹ زن و ۱۴ مرد) با میانگین سنی ۰۲/۲۱ و انحراف معیار ۷/۱ سال با شیوۀ پاسخگویی نوشتاری، اجرا شد.
یافتهها: بین امتیازات آزمون در سکوت با هر یک از چهار نسبت سیگنال به نویز ممتد(p<۰/۰۰۰۱) و منقطع(p≤۰/۰۰۰۱) و همچنین بین امتیازات آزمون در دو وضعیت ارائه نویز ممتد و منقطع(p<۰/۰۰۰۱) تفاوت معنیداری مشاهده شد. در بخشهای مختلف آزمون، بین دو جنس اختلاف معنیداری وجود نداشت. همچنین بین سن و امتیاز حدت زمانی در نسبت سیگنال به نویز مثبت ۱۰ دسیبل، ارتباط معنیداری مشاهده نشد.
نتیجهگیری: اجرای آزمون حاضر روی گروهی از افراد برخوردار از شنوایی هنجار، توانایی آزمون ساخته شده در تعیین حدت زمانی با استفاده از محرکهای گفتاری را نشان داد.