---

زمینه و هدف: اختلال یادگیری که به گروهی ناهمگن از اختلال‏ها اشاره دارد و ممکن است با مشکل در شنیدن، خواندن، نوشتن یا توانایی ریاضی بروز یابد. این کودکان به‏خاطر مشکل ناکارایی توجه در کلاس با مشکلات تحصیلی زیادی روبه‏رو می‏گردند. این پژوهش با هدف مقایسه توجه شنیداری در این گروه از کودکان با گروه عادی انجام گرفته است.
روش بررسی: تعداد 27 دانش‏آموز پسر مبتلا به اختلال یادگیری 9-7 ساله به‏صورت غیراحتمالی ساده از بین نمونه‏های در دسترس انتخاب شدند، و 27 دانش‏آموز پسر عادی به‏عنوان گروه شاهد وارد این پژوهش شدند. جهت بررسی توجه شنیداری، انتخابی و تقسیم شده، به‏ترتیب از آزمون‏های گفتار در نویز فارسی و اعداد دایکوتیک استفاده شد.
یافته‏ها: میانگین امتیاز گفتار در نویز در مقایسه هر دو گوش گروه مبتلا به اختلال یادگیری، در سنین 7 و 8 سال، اختلاف معنی‏دار با میانگین امتیاز در گروه عادی نشان نداد(p>0/05). در مقایسه بین 9 ساله‏ها تنها در گوش راست میانگین امتیاز دانش‏آموزان عادی بیشتر بود(p=0/033). در اعداد دایکوتیک، بین میانگین امتیازها در گوش راست بین دو گروه تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد(p>0/05). اما در سنین 7 و 8 سال در گوش چپ میانگین امتیاز دانش‏آموزان عادی بیشتر بود(p<0/05).
نتیجه‏گیری: در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری در نسبت سیگنال به نویز مطلوب، توجه شنیداری انتخابی متأثر نمی‏شود لیکن به نظر می‏رسد توجه شنیداری تقسیم‏شده به‏دلیل عدم رشد کامل سیستم شنوایی مرکزی و یا اختلال پردازش شنیداری مرکزی متأثر می‏گردد.