---

زمینه و هدف: تجهیزات حفاظت شنوایی به میزان گسترده‏ای جهت حفاظت کارکنان در برابر نویز محیط کار مورد استفاده قرار می‏گیرند. بدیهی است که در صورت عدم استفاده مداوم و صحیح، اثر حفاظتی این تجهیزات بسیار اندک خواهد بود. هدف از این مطالعه بررسی درک ریسک، دانش  و نگرش ایمنی کارکنان صنایع پتروشیمی کشور در مورد تجهیزات حفاظت شنوایی و برخی فاکتورهای مرتبط با آن می‏باشد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، ۲۳۶ نمونۀ تصادفی از کارکنان صنایع پتروشیمی کشور که در معرض نویزی بیش از dBA ۸۵ بودند، پرسش‏نامۀ ساختار یافته‏ای را تکمیل کردند. برخی عوامل مؤثر شامل درک ریسک، دانش و نگرش ایمنی با استفاده از محافظ‏های شنوایی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‏ها: این مطالعه نشان داد که فقط ۳/۲۰ درصد افراد در کلیه اوقات مواجهه با نویز از تجهیزات حفاظت شنوایی استفاده می‏کردند. ارتباط بین میزان استفاده از تجهیزات حفاظت شنوایی با درک ریسک (p=۰/۰۴۸) و آگاهی کارکنان درمورد حفاظت شنوایی(p=۰/۰۰۹) و همچنین ارتباط بین نگرش کارکنان در زمینه ایمنی و درک ریسک شنوایی (p=۰/۰۴۶) معنی‏دار بود.
نتیجه‏گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که با حذف موانع عدم پذیرش گوشی‏های حفاظتی از سوی کارکنان و همچنین افزایش درک ریسک کارکنان در زمینه حفاظت شنوایی می‏توان میزان استفاده از تجهیزات حفاظت شنوایی را بهبود بخشید.

---

زمینه و هدف: اختلال شنوایی شایع‏ترین نقص حسی‏ـ‏عصبی در انسان است که در صورت نبود مطالعات اپیدمیولوژیک و در پی آن عدم طراحی و اجرای برنامه‏های پیشگیرانه، بخشی از نیروی مولد جامعه را دچار معلولیت خواهد ساخت. از این‏رو پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان شیوع اختلال شنوایی در کل جمعیت استان اردبیل و بررسی نقش علل مختلف مادرزادی، اقتصادی‏ـ‏اجتماعی، تصادفات و خصوصیات فردی در میزان شیوع این اختلال انجام شد.
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی‏ـ‏پیمایشی ۱۰۷۱۸ نفر به‏روش تصادفی خوشه‏ای از کل جمعیت استان انتخاب و اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسش‏نامه غربالگری، دستگاه ادیومتر بالینی، پرسش‏نامه افراد مبتلا به اختلال شنوایی و پرسش‏نامه افراد عادی، جمع‏آوری شد. داده‏ها با شاخص‏های آماری فراوانی، درصد، در هزار محاسبه و با آزمون کای دو تحلیل شد.
یافته‏ها: نتایج نشان داد که ۱/۷ در هزار نفر دچار نقص شنوایی و ۳/۴ در هزار نفر نیز دچار کم‏شنوایی هستند. اختلال شنوایی در روستاییان و سالخوردگان استان اردبیل بیشتر است(p=۰/۰۴۶) ولی بین دو جنس تفاوت معنی‏داری از لحاظ میزان اختلال شنوایی وجود نداشت(p>۰/۰۵). همچنین اختلاف معنی‏داری بین اختلال شنوایی فرزند و خویشاوندی والدین(p=۰/۰۳۱)، مصرف دارو دوران بارداری(p=۰/۰۲۸)، بارداری در سن بالا(p=۰/۰۰۷)، اختلال شنوایی والدین و بیماری شدید در دوران بارداری(p=۰/۰۰۱)، درآمد خانواده(p=۰/۰۰۴)، محل سکونت(p=۰/۰۰۱)، وجود داشت.
نتیجه‏گیری: محرومیت‏های بهداشتی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی از مهم‏ترین علل شیوع اختلال شنوایی در استان اردبیل است. بنابراین توجه همه‏جانبه به رفع محرومیت‏های مذکور، بیش از پیش ضرورت دارد.

---

زمینه و هدف: نظر به افزایش تعداد کودکانی که از بیماری سرطان جان سالم به در می‏برند و با توجه به اهمیت شنوایی در رشد گفتار و زبان، این پژوهش اقدام به بررسی تأثیر خانوادۀ دارویی سیس‏پلاتین بر شنوایی کودکان شش ماه تا دوازده سال مبتلا به سرطان نمود.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی، ۱۰ کودک تحت درمان با گروه دارویی سیس‏پلاتین که شرایط ورود به طرح را داشتند، توسط آزمون پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز با سه محرک کلیک، تن‏برست ۴۰۰۰ و ۸۰۰۰ هرتز و طی دو مرحله، یک‏بار قبل از دریافت داروی شیمی‏درمانی و یک‏بار ۷۲ ساعت پس از دریافت آخرین دوز دارو، مورد بررسی قرار گرفتند. سپس نتایج با هم مقایسه شد.
یافته‏ها: تفاوت آستانه‏های شنوایی قبل و بعد از دریافت دارو برای کلیک، تن‏برست ۴۰۰۰ و ۸۰۰۰ هرتز معنی‏دار بود(p<۰/۰۵). آستانه‏های گوش چپ و راست تفاوت معنی‏داری را نشان نداد.
نتیجه‏گیری: در این مطالعه تأثیر نامطلوب خانوادۀ دارویی سیس‏پلاتین بر ایجاد افت شنوایی تأیید شد. تفاوت تغییرات آستانه گوش چپ و راست معنی‏دار نبود که می‏تواند به واسطۀ تعداد کم نمونه‏ها باشد. به‏طور کلی نتایج این مطالعه تأیید کرد که پاسخ‏های شنوایی ساقه مغز به‏ویژه با استفاده از ویژگی فرکانسی، ابزاری ارزشمند در بررسی مسمومیت گوشی ناشی از خانوادۀ دارویی سیس‏پلاتین باشد.

---

زمینه: اختلالات تعادلی از جمله مشکلات شایع بیماران پس از سکتۀ مغزی است. برای درمان نقص‏های تعادلی، روش‏های مختلفی به‏کار گرفته می‏شوند که یکی از آنها استفاده از ارتعاش است. تاکنون اثرات ارتعاش موضعی بر اختلالات تعادلی متعاقب سکتۀ مغزی مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف از این گزارش مورد، ارائۀ اثرات استفادۀ موضعی ارتعاش کف پا بر تعادل یک بیمار مبتلا به سکتۀ مغزی بود.

معرفی بیمار: بیمار مردی ۷۲ ساله با همی‏پلژی سمت راست بود که پس از درمان با مداخلات توانبخشی استاندارد به‏دلیل عدم بهبود تعادل، تحت درمان با ارتعاش قرار گرفت. وی علی‏رغم توانایی راه رفتن مستقل، از مشکلات تعادلی شکایت داشت. پیامدهای اصلی مورد مطالعه، آزمون بالینی برخاستن و راه رفتن زمان‏بندی شده و شاخص‏های پوسچروگرافی بود. همچنین حس کف پا، شدت اسپاستیسیته عضلات خم‏کنندۀ مچ به سمت کف پا و دامنۀ حرکتی غیرفعال خم شدن مچ به سمت پشت پا، در سمت مبتلا مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از ارزیابی اولیه، ارتعاش با فرکانس ۱۰۰ هرتز به‏مدت پنج دقیقه به کف پای مبتلای بیمار اعمال شد و بلافاصله پس از آن کلیۀ ارزیابی‏ها دوباره انجام شد. پس از اعمال مداخله، آزمون‏ها در مقایسه با قبل بهبودی نشان داد.

نتیجه‏گیری: نتیجه این مطالعۀ مورد نشان داد که اعمال ارتعاش به کف پا می‏تواند در بهبود اختلال تعادل بیمار سکتۀ مغزی مؤثر باشد.

---

زمینه و هدف: آسیب ویژۀ زبان از شایع ‎ ترین اختلالات زبانی دوران رشد است که به ‎ واسط ۀ وجود ناهمگونی‏های فراوان در پروفایل زبانی جمعیت مبتلا و هم ‎ پوشانی علائم این اختلال با سایر اختلالات زبانی رشدی ، تشخیص آن توسط محققان و درمانگران مختلف با دشواری ‎ هایی همراه است . هدف از این مطالعه، مروری بر معیارهای تشخیصی ارائه شده در مطالعات مختلف، بحث‏های مطرح شده در تشخیص و معرفی دقیق ‎ ترین روش‏های تشخیصی موجود بود.

روش بررسی: در این مطالعه، مقالات منتشر شده در فاصلۀ سال‏های ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۲ درباره شیوه ‎ های تشخیص کودکان پیش ‎ دبستانی مبتلا به آسیب ویژۀ زبان از کودکان هنجار در بانک ‎ های اطلاعاتی Pubmed ، Google scholar ، Cochran Library ، Web of Science ، ProQuest ، Springer ، Oxford ، Science Direct ، Ovid ، Iran Medex و Magiran با استفاده از کلمات کلیدی مرتبط با آسیب ویژۀ زبان ، شناسایی و تشخیص، آزمون‏های استاندارد و آزمون‏های رشد زبان مورد بررسی قرار گرفته ‎ اند.

نتیجه‏گیری: نتایج مطالعۀ حاضر نشان می‏دهد که بر خلاف توافق عمومی متخصصان و درمانگران بر معیارهای استثنا کردن که یکی از اجزاء فعالیت‏های تشخیصی آسیب ویژۀ زبان است، توافق نظر عمومی در مورد معیار دیگر یعنی معیارهای شمول وجود ندارد و در مطالعات مختلف، معیارهای متفاوتی مورد استفاده قرار گرفته‏اند که به‏طور کلی قابل تقسیم به دسته‏های قضاوت بالینی درمانگر، معیارهای مبتنی بر عدم انطباق، آزمون‏های استاندارد و نشانگرهای بالینی و نشانگرهای حاصل از گفتار خودانگیخته هستند. در این مطالعه، مزیت‏ها، معایب و کاربرد بالینی هر شیوه مورد بحث قرار گرفته است.

---

زمینه و هدف: تحقیقات مختلف در کودکان سالم و کودکان دچار اختلال زبانی دوران رشد، رابطۀ بین زبان و رشد نظریۀ ذهن را نشان داده‏اند. اما بین نویسندگان، دربارۀ نقش جنبه‏های زبانی نظیر واژگان، معنی‏شناسی، نحو و کاربردشناسی در رشد نظریۀ ذهن، توافق نظر وجود ندارد. هدف این مطالعه، مرور شواهد موجود دربارۀ رابطۀ بین حیطه‏های مختلف زبان و رشد نظریۀ ذهن، در کودکان دچار اختلال زبانی دوران رشد و طبیعی بود.

روش بررسی: در این مطالعه مروری، مقالات چاپ شده فارسی و انگلیسی‏زبان در پایگاه‏های مختلف مانند Pubmed ، Cochreane Library ، Proquest ، Springer ، Ebsco ، Science Direct ، Magiran و SID از ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۲ جستجو شدند. واژگان کلیدی جستجو شده شامل نظریۀ ذهن، زبان، نحو، متمم‏های نحوی، واژگان، معنی‏شناسی و کاربردشناسی بود. مقالات مرتبط با اهداف این مطالعه، انتخاب و بررسی شدند.

نتیجه‏گیری: نتایج نشان داد که زبان مهم‏ترین عامل و پیش‏نیاز رشد نظریۀ ذهن است. علی‏رغم مؤثر بودن جنبه‏های واژگان، معنی‏شناسی، کاربرد و کل زبان، اکثریت پژوهش‏ها به نقش جملات با متمم‏های نحوی، همراه با افعال ذهنی یا ارتباطی، در رشد نظریۀ ذهن کودکان طبیعی و مبتلا به اختلال زبان تأکید داشتند. از آنجا که جملات با متمم‏های نحوی پیش‏نیازی ضروری برای رشد نظریۀ ذهن به‏ویژه مفهوم باور غلط است؛ از این رو، پیش‏بینی می‏شود که تمرکز روی آموزش این نوع ساختارها در درمان کودکان دچار انواع اختلالات زبانی، می‏تواند هم بر رشد پیچیدگی زبان و هم بر رشد نظریۀ ذهن آنها اثرگذار باشد.