---

هدف: تعیین توزیع فراوانی اختلالات شنوایی و بررسی آماری استفاده از سمعک در بیماران مراجعه کننده به بخش ادیومتری مرکز آموزشی درمانی بو علی سینا در سال 1377.
مواد و روش‏ها: این پژوهش سنجشی ـ توصیفی بوده و بیش از 2053 مراجعه کننده (1234 مرد و 819 زن) که پس از معاینه توسط پزشک برای آزمایش شنوایی به بخش ادیومتری معرفی گردیدند. برای کلیه مراجعه شوندگان به این بخش تاریخچه گیری و اتوسکوپی، آزمایشات معمول شنوایی (ادیومتری صوت خالص و ادیومتری ایمیتانس و گفتاری) انجام شده است. یافته های حاصل به کمک جداول و نمودارهای فراوانی تبیین گردیده و ارتباط سن و جنس در انواع کم شنوایی و تعداد افراد نیازمند به سمعک در بیماران کم شنوا بررسی گردیده است.
یافته‏ها: نتایج این پژوهش مؤید آن است که میزان آسیب شنوایی در جامعه مورد بررسی 56 درصد از کل مراجعین و افراد دارای شنوایی طبیعی 44 درصد بوده اند. 60 درصد از کل مراجعین مرد و 40 درصد کل مراجعین زن بوده اند. از نظر نوع کاهش شنوایی: 44 درصد افراد به کاهش شنوایی حسی ـ عصبی و 6/35 درصد به کاهش شنوایی انتقالی و 2/8 درصد به کاهش شنوایی مختلط مبتلا بودند.
از کل بیماران مورد مطالعه برای‌‌ نفر (83 زن و 121 مرد) سمعک با توجه به نیاز آنها، تجویز شده است که فقط 20 زن و 32 مرد سمعک تهیه نموده و در حال استفاده از آن هستند.
نتیجه‏گیری: کاهش شنوایی حسی ـ عصبی در نمونه های مورد مطالعه از فراوانی قابل توجه تری برخوردار است. این تحقیق نشان می دهد که هرچه سن بالاتر باشد پذیرش سمعک بیشتر است (85 درصد از استفاده کنندگان سمعک بالای 49 سال داشتند). میزان شیوع مراجعین کم شنوا در مردان بیشتر از زنان است (60 به 40). تنها 25 درصد از بیماران کم شنوا از سمعک استفاده می کنند.