|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای تقاء
سارا ممتاز، فهیمه حاجی ابوالحسن، سعید فراهانی، منصوره تقاء، شهره جلایی،
دوره 21، شماره 3 - ( 7-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: در بیماران مبتلا به میگرن وقوع علائم و نشانههای نورواتولوژیک بهویژه علائم دهلیزی از موارد شایع است. در این مطالعه نیز هدف اصلی از پژوهش، بررسی بخشی از سیستم دهلیزی مرکزی افراد مبتلا به میگرن با استفاده از آزمونهای نیستاگموس خودبهخودی، نگاه خیره و آزمایش تعقیبآرام در فاز بین حملهای این بیماران بود. روش بررسی: این مطالعه روی 30 بیمار مبتلا به میگرن و 38 فرد هنجار در محدودۀ سنی 18 تا 48 سال انجام شد. آزمایش نیستاگموس خودبهخودی، نیستاگموس نگاه خیره در جهتهای راست، چپ و بالا و نیز آزمایش تعقیبآرام در سه سرعت 1/0، 2/0 و 4/0 هرتز در این دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافتهها: پنج نفر از افراد گروه مورد و پنج نفر از افراد گروه شاهد، نیستاگموس کمتر از سه درجه را نشان دادند که از نظر آماری تفاوتی بین این دو گروه مشاهده نشد. در هر دو گروه مورد و شاهد هیچگونه نیستاگموس نگاه خیره در جهتهای نگاه به روبهرو، راست، چپ و بالا در زاویه 20 درجه دیده نشد. یافتههای این مطالعه معنیداری آماری بهره و فاز تعقیبآرام را فقط در یکی از فرکانسهای مورد بررسی نشان میدهد اما این معنیداری از لحاظ بالینی در محدوۀ طبیعی قرار گرفته است. بهعلاوه ساکادیک بودن تعقیبآرام در افراد گروه مورد، از دیگر یافتههای مطالعه حاضر است. نتیجهگیری: این نتایج پیشنهادکننده وجود نقایص نورواتولوژیک جزئی در میگرن است که به احتمال زیاد ناشی از وجود نقص در عملکرد سیستم چشمیـحرکتی با منشأ دهلیزیـمخچهای است.
مرضیه معلمی، فهیمه حاجی ابوالحسن، جمیله فتاحی، منصوره تقاء، رویا ابوالفضلی، شهره جلایی، فاطمه خمسه،
دوره 21، شماره 3 - ( 7-1391 )
چکیده
زمینه و هدف: در بسیاری از مبتلایان به میگرن، مصرف داروهای پیشگیریکننده در کاهش حملات و علائم بیماری از جمله شکایات دهلیزی مؤثر است. با توجه به بهبود شکایات، احتمال تأثیرپذیری ساختارهای عصبی مسئول، به دنبال مصرف داروها وجود دارد. بنابراین هدف مطالعۀ حاضر، مقایسۀ پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی در مبتلایان به میگرن با و بدون درمان با داروهای پیشگیریکننده بود. روش بررسی: افراد مطالعه شامل 46 فرد مبتلا به میگرن در دو گروه بیماران تحت درمان با داروهای پیشگیریکننده 21 نفر و گروه بدون درمان 25 نفر بودند. محدودۀ سنی بیماران 60-20 سال بود. پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی با ارائۀ محرک تنبرست 500 هرتز با شدت 95 دسیبل nHL ثبت شد. یافتهها: میانگین نسبت دامنهای با p=0/02 و زمان نهفتگی بین قلهای در گوش راست با p=0/03 و در گوش چپ با p=0/001در گروه تحت درمان بیشتر از گروه بدون درمان بهدست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنیدار بود. تفاوتی بین میانگین زمان نهفتگی قله p13، n23 و دامنۀ مطلق در دو گروه مشاهده نشد(p>0/05). نتیجهگیری: داروهای پیشگیریکنندۀ میگرن، احتمالاً در بهبود میانگین پارامترهای اصلی پاسخ در گروه بیماران تحت درمان نقش دارند.
|
|
|
|
|
| This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly. |
|
|
|
|
