---

در این مقاله سعی شده با بهره گیری از ویژگی منحنی های ترسیمی آزمون ABLB، فرمول هایی جهت تفسیر نتایج آن پیشنهاد گردد. سطوح موازنه آخرین مرحله آزمون (برحسب dBHL) و آستانه های دو گوش متغیرهای فرمول می باشد. روند را بدین صورت است: در ابتدا مقادیر حاصله در یک فرمول قرار داده می شد تا نوع شیب منحنی بدست آید، چنانچه شیب منحنی به سوی نتایج مختلف رکروتمنت (رکروتمنت جزیی، کامل و بیش از حد) منتهی شود از فرمول دوم (نسبت اعداد آخرین مرحله آزمون) برای تعیین نوع رکروتمنت استفاده می گردد. قابل ذکر است در تعیین دقیق نتیجه آزمون ABLB باید از تغییرات ۱۰dB± به عنوان خطای آزمون در تفسیر بهره جست. لذا نتیجه کامل فرمول های مذکور ا ز دخالت این عامل مستثنی نبوده بلکه با استفاده از آن ارائه شده اند. در مرحله بعد سعی شده به کمک این روش زمان انجام آزمون که شاید معضلی برای بکارگیری باشد، کوتاه گردد. بدین منظور انجام آزمون تنها موازنه بلندی در مرحله آخر را شامل شده و به کمک فرمول های مذکور نتایج بدست می آید. در پایان به منظور بررسی کارآیی آنها نتایج حاصل از این روش با روش ترسیمی مقایسه شده است.

---

زمینه و هدف: یکی از شایع‌ترین شکایات به‏ویژه برای افرادی که شنوایی هنجار یا نزدیک به هنجار در فرکانس‏های پایین دارند این است که صدایشان "مبهم" می‏باشد که دلیل اصلی آن "اثر انسداد" است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه میزان اثر انسداد در افراد دارای شنوایی هنجار با استفاده از دو روش بینگ و ارزیابی گوش واقعی است.
روش بررسی: ۲۰ فرد بزرگسال با وضعیت شنوایی هنجار شامل ده مرد و ده زن در محدوده سنی ۲۴-۱۸ سال در این مطالعه شرکت کردند. ابتدا ادیومتری بینگ انجام شد. سپس در روش ارزیابی گوش واقعی، از آن ها خواسته شد تا واکه های/â/ و /i/ را به مدت ۵ ثانیه صداسازی کنند. با استفاده از پروب میکروفن فشار صوتی درون مجرای گوش آنها اندازه‌گیری شد. مقدار اثر انسداد در تمامی این افراد ثبت و مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: میانگین میزان اثر انسداد در این افراد ثبت شد. هیچ گونه همبستگی بین نتایج دو آزمون به دست نیامد. متغیرهای انسداد یک گوشی یا دوگوشی و جنسیت تأثیری در نتایج حاصل از ارزیابی گوش واقعی نداشتند. اما تفاوت نتایج حاصل از انسداد یک گوشی و دوگوشی در ارزیابی بینگ معنی دار بود(p=۰/۰۰).
نتیجه‏گیری: مقدار اثر انسداد در بین افراد کاملاً متغیر است. بهترین راه حل برای رفع اثر انسداد، تنظیم دقیق سمعک در محدوده فرکانسی است که بیشترین میزان اثر انسداد در آن محدوده رخ داده است. تعیین دقیق میزان و محدوده فرکانسی تغییرات در سمعک نیز، تنها با ارزیابی پروب میکروفن امکان پذیر است.

---

زمینه و هدف: بیشتر کاربران سمعک از پدیده­ای به نام اثر انسداد شکایت دارند. هدف از انجام این مطالعه مقایسۀ میزان اثر انسداد در افراد با شنوایی هنجار و کم­شنوایی حسی عصبی خفیف و ملایم با استفاده از روش ارزیابی گوش واقعی است.
روش بررسی: شصت فرد بزرگسال شامل ۳۰ مرد و ۳۰ زن، در محدوده سنی ۵۵-۱۸ سال در این مطالعه شرکت کردند. از آنها خواسته شد تا دو واکه /e/ و /i/ را به­مدت ۵ ثانیه صداسازی کنند. با استفاده از پروب میکروفن فشار صوتی درون مجرای گوش آنها اندازه­گیری شد. قلۀ فرکانسی و مقدار اثر انسداد در تمامی این افراد ثبت و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته­ها: قلۀ فرکانسی اثر انسداد با استفاده از واکه /e/ در زنان و مردان، در فرکانس­های ۹/۷۵۱ و ۹۸/۵۴۲  هرتز و با حداکثر میزان ۲۵/۱۰ و ۷۷/۹ دسی­بل به­دست آمد. نتایج به­دست آمده با استفاده از واکۀ /i/ نیز قلۀ فرکانسی اثر انسداد در زنان و مردان را در فرکانس­های ۸۸/۵۱۸ و ۲۸/۴۴۰ هرتز با حداکثر میزان ۰۳/۱۹ و ۱۰/۱۹ دسی­بل نشان داد. علاوه بر این هیچ­گونه تفاوت معنی­داری بین پارامترهای وضعیت شنوایی و بین دو جنس مشاهده نشد(p>۰/۰۵).
نتیجه­گیری: مقدار اثر انسداد در بین افراد کاملاً متغیر است. بهترین راه حل برای رفع اثر انسداد، تنظیم دقیق سمعک در محدودۀ فرکانسی مشخصی است که تعیین آن تنها با ارزیابی پروب میکروفن امکان­پذیر است.

---

زمینه و هدف: آزمون مهار دگرطرفی گسیل‏های صوتی گوش سیستم وابران شنوایی را ارزیابی می‏کند. در این آزمون رفلکس آکوستیک یک عامل مداخله‌گر مهم محسوب می‏شود. امروزه کاربرد این آزمون به‏ویژه در کودکان مشکوک به اختلال پردازش شنوایی مرکزی رو به افزایش است بنابراین باید میزان تأثیر این عامل مداخله‌گر بر مهار دگرطرفی گسیل‌های صوتی گوش روشن باشد. هدف این پژوهش بررسی اثر فعال شدن رفلکس آکوستیک بر مهار دگرطرفی گسیل‌های صوتی گذرای گوش بود.
روش بررسی: این بررسی روی ۳۹ فرد هنجار ۱۸ تا ۲۶ ساله با میانگین سنی ۱۷/۲۲ و انحراف معیار ۳۴/۲ از هر دو جنس صورت گرفت. در این پژوهش، از آزمون تعیین میزان کاهش بین گوشی، رفلکس آکوستیک، گسیل‌های صوتی گذرای گوش و مهار دگرطرفی آنها استفاده شد.
یافته‌ها: دامنۀ گسیل‌های صوتی گذرای گوش در زنان و میزان مهار در مردان به صورت معنی‏داری بیشتر بود(p=۰/۰۱). حداکثر میزان مهار قبل از فعالیت رفلکس در ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ هرتز بود و با فعال شدن آن ضمن افزایش قابل توجه در تمامی باندهای فرکانسی(p=۰/۰۱)، حداکثر مهار در ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ هرتز رخ داد.
نتیجه‏گیری: طبق نتایج پژوهش حاضر دامنۀ گسیل‌های صوتی گذرای گوش در زنان و میزان مهار دگرطرفی در مردان بزرگ‌تر بود. با ارائۀ مهارکنندۀ دگرطرفی در سطوح شدت مختلف، مهار دگرطرفی گسیل‌ها همواره رخ می‌داد. افزایش شدت مهارکننده دگرطرفی باعث افزایش میزان مهار دگرطرفی می‌شد. با فعال شدن رفلکس عضلۀ رکابی، میزان مهار به‏صورت معنی‏داری افزایش یافته و باند رخداد حداکثر مهار به فرکانس‌های پایین‌تر تغییر می‌کرد.

---

زمینه و هدف: توجه پیوسته به توانایی حفظ توجه نسبت به محرک‏های هدف در طول یک دورۀ زمانی پیوسته گفته می‏شود. در پژوهش حاضر نسبت به تهیۀ نسخۀ فارسی آزمون ظرفیت توجه پیوستۀ شنوایی و بررسی نتایج آن در کودکان هنجار اقدام شد.
روش بررسی: در تهیۀ نسخۀ فارسی آزمون حاضر همانند آزمون مرجع از محرک گفتاری استفاده شد. محرک‏های گفتاری شامل ۱۰۰ واژۀ تک‏هجایی متشکل از ۲۰ مرتبه ارائۀ تصادفی واژۀ هدف و تکرار یک فهرست ۲۱ کلمه‏ای از مجموعه واژه‏های تک‏هجایی بود که به‏طور تصادفی در کنار یکدیگر قرار گرفتند. آزمون در سطح راحت شنوایی به‏صورت دو گوشی و دایوتیک روی ۴۶ کودک هنجار ۷ تا ۱۱ سال از دو جنس انجام شد.
یافته‏ها: بین سن با متوسط امتیاز خطای بی‏قراری(p=۰/۰۰۴) و امتیاز کل آزمون ظرفیت توجه پیوستۀ شنوایی(p=۰/۰۵۰) اختلاف معنی‏داری وجود داشت. بین سن با متوسط امتیاز خطای کم‏توجهی و همچنین شاخص کاهش ظرفیت توجه، اختلاف معنی‏داری مشاهده نشد. جنسیت بر شاخص‏های مختلف آزمون، تأثیر معنی‏داری نداشت.
نتیجه‏گیری: نتایج به‏دست آمده از آزمون حاضر روی گروهی از کودکان برخوردار از شنوایی هنجار، احتمالاً مؤید توانایی آزمون ارائه شده در تعیین ظرفیت توجه پیوستۀ شنوایی را با استفاده از محرک‏های گفتاری است.

---

زمینه و هدف: بهترین روش ارزیابی شنوایی، ادیومتری رفتاری است. در افرادی که قادر به همکاری در ارزیابی رفتاری نیستند، آستانه‏های شنوایی براساس پاسخ‏های برانگیخته شنوایی تخمین زده می‏شود. از آنجا که تصمیم‏گیری‏ها و اقدامات توانبخشی براساس آستانه‏های رفتاری انجام می‏شود باید میزان تفاوت آستانه پاسخ‏های برانگیخته با آستانه‏های رفتاری مشخص شود. هدف این بررسی تعیین میزان تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی، تفاوت آستانه پاسخ پایدار شنوایی با سمعک و بدون سمعک در بزرگسالان کم‏شنوا بود.

روش بررسی: این مطالعه به روش نیمه‏تجربی‏ـ‏مقایسه‏ای در ۲۶ فرد ۱۴ تا ۵۵ ساله با کم‏شنوایی متوسط تا شدید انجام شد. ابتدا آزمون‏های رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی بدون سمعک و سپس با سمعک انجام شد. در پایان بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی و همچنین آستانه‏های رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی با آزمون t زوجی و همبستگی مقایسه شدند.

یافته‏ها: میانگین تفاوت رفتاری‏ـ‏پاسخ پایدار شنوایی در آستانه‏گیری بدون سمعک ۱۹/۶، با سمعک ۳۳/۴ و تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی ۴۳/۲ دسی‏بل بود. بین بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار در هیچ‏یک از فرکانس‏ها تفاوت معنی‏دار وجود نداشت(p>۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی کمتر از تفاوت آستانه رفتاری و آستانه پاسخ پایدار شنوایی است و در فرکانس‏های مختلف، تغییرپذیری کمتری دارد. بنابراین شاید بهتر باشد به جای استفاده از آستانه‏های پاسخ پایدار برای تنظیم سمعک افراد سخت‏آزمون، از بهره پاسخ پایدار استفاده شود.

---

زمینه و هدف: افت شنوایی از شایع‏ترین بیماری‎ های مزمن در سالمندان است. استفاده از سمعک به‏منظور بهبود مشکل شنوایی، تأثیر مثبتی بر کیفیت زندگی این دسته از افراد دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رضایتمندی افراد سالمند کم‏شنوا از سمعک براساس نوع و میزان کم‏شنوایی آنان بود.

روش بررسی: این پژوهش مقطعی روی ۴۰ سالمند دارای سمعک انجام گرفت. این افراد براساس گروه‏بندی سالمندی سازمان جهانی بهداشت به دو گروه سنی ۷۴-۶۵ سال و ۹۰-۷۵ سال تقسیم شدند که در هر گروه ۲۰ نفر قرار داشتند. ارزیابی میزان رضایتمندی از سمعک با استفاده از پرسش‏نامه سنجش رضایتمندی از سمعک در زندگی روزمره صورت پذیرفت.

یافته‏ها: در مطالعۀ حاضر میزان رضایتمندی از سمعک در گروه سنی ۷۴-۶۵ سال به‏طور معنی‏داری بیشتر از گروه ۹۰-۷۵ سال بود(p=۰/۰۲). میزان رضایتمندی در افراد دچار کم‏شنوایی آمیخته به نحو معنی‏داری بیشتر از مبتلایان به کم‏شنوایی حسی‏ـ‏عصبی به‏دست آمد(p=۰/۰۲). میانگین امتیازات بیماران با کم‏شنوایی شدید در بعد تأثیرات منفی به‌نحو معنی‏داری بیشتر از گروه‏های کم‏شنوایی متوسط و متوسط تا شدید بود(p=۰/۰۱).

نتیجه‏گیری: میانگین نمرۀ کلی رضایتمندی افراد، حاکی از رضایت نسبتاً بالای آنها از سمعک خود بود. از طریق مشاورۀ دقیق در مورد توانایی‏ها و محدودیت‏های تقویت ‎ کننده می ‎ توان تأثیرات منفی را در گروه‏های مبتلا به کم‏شنوایی متوسط و متوسط تا شدید کاهش داد.