---

هدف: این مطالعه با هدف تعیین وضعیت شنوایی مبتلایان به تالاسمی تحت درمان با دسفرال مراجعه کننده به دو مرکز تالاسمی قدس قزوین و مرکز طبی کودکان تهران صورت گرفته است.
مواد و روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بوده و در طی آن ۱۹۵ فرد مبتلا به تالاسمی (۳۰-۳ سال) در دو مرکز شنوایی شناسی قدس قزوین و مجتمع بیمارستان امام خمینی (ره) تهران تحت معاینات کامل اتولوژیک به همراه ادیومتری صوت خالص و ایمیتانس ادیومتری قرار گرفتند.
یافته‏ها: از مجموع ۱۹۵ بیمار مورد بررسی ۴۳,۱% دچار انواع افت شنوایی بودند که این افت در ۱۶% موارد افت انتقالی و در ۴.۶% موارد حسی-عصبی بود. ۲۲.۵% از مبتلایان افت شنوایی فرکانس های بالا داشتند که این افت در ۱۲% آنها می توانست به تاثیر دسفرال مربوط باشد. همچنین در این مطالعه بین سن شروع دسفرال و همچنین سطح فریتین مبتلایان و بروز افت شنوایی فرکانس های بالا ارتباط معنی داری مشاهده نشد. ولی ارتباط معنی داری بین دوز مصرف روزانه و مدت مصرف دسفرال و بروز افت شنوایی فرکانس های بالا مشاهده گردید (P<۰.۰۵). انجام این بررسی به تفکیک مراحل مراجعه مبتلایان نیز یافته های مشابهی را نشان داد.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که با توجه به وجود انواع کاهش شنوایی در این مبتلایان و هم چنین بعلت احتمال ایجاد افت شنوایی فرکانس های بالا در بیماران تحت درمان با دسفرال، انجام معاینات اتولوژیک و آزمایشات دوره ای شنوایی به منظور پیشگیری از بروز ضایعات شنوایی دایمی در آنها ضروری می باشد

---

زمینه و هدف: تولد زودرس و وزن کم هنگام تولد، خطری برای رشد زبان محسوب می‏شود. اطلاعات در مورد دوره‏های اولیه رشد زبان در کودکان نارس برای شناسایی نیازها و حوزه‏های آسیب‏دیده زبانی آنها می‌تواند به مداخله‌ای به‏هنگام بیانجامد. این تحقیق به بررسی اندازۀ خزانۀ واژگان بیانی کودکان ۳۶-۱۸ ماهۀ نارس با وزن کم هنگام تولد و مقایسۀ آن با همتایان هنجار پرداخته است.
روش بررسی: در این مطالعۀ آینده‌نگر تاریخی، اندازۀ خزانۀ واژگان بیانی ۴۲ کودک ۳۶-۱۸ ماهۀ نارس و ۴۲ همتای هنجار آنان در سه محدودۀ سنی ۶ ماهه با استفاده از فرم II فهرست تکامل برقراری ارتباط مک‏آرتورـ بیتز مورد ارزیابی قرار گرفت. فرم‏ها توسط مادر هر کودک تکمیل گردید.
یافته‌ها: تحلیل داده‌های پژوهش نشان داد تفاوت میانگین اندازۀ خزانۀ واژگان بیانی در دو گروه از نظر آماری معنی‏دار بود(p=۰/۰۲۵). اما بین گروه‏های سنی در هر گروه، رشد اندازۀ خزانۀ واژگان بیانی تفاوت معنی‏دار مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها بیانگر این بود که اندازۀ خزانۀ واژگان بیانی در کودکان نارس نسبت به همتایان هنجار کمتر است و این حاکی از وجود تأخیر در اندازۀ خزانۀ واژگان بیانی این کودکان است. اما در هر گروه با افزایش سن خزانۀ واژگان افزایش یافته است که گویای این است که رشد واژگان در این کودکان مشابه با کودکان هنجار است. این مطالعه ضرورت مداخلۀ زودهنگام جهت جبران تأخیر زبانی در این کودکان را نشان می‏دهد.