---

مطالعات بالینی و تجربی در طول ده سال گذشته ثابت کرده‏اند که بیماری «با واسطۀ ایمنی»¹ می‏تواند گوش خارج، میانی و یا داخلی را درگیر کند. اختلال عملکرد² خودایمنی³ گوش داخلی می‏تواند ناشی از بیماری عمومی بدن (Systemic) یا بیماری موضعی (Local) باشد. فعلاً بیماریزائی⁴ خودایمنی و آنتی ژن یا آنتی ژن‏های مسئول گوش داخلی آن، شناخته نشده‏اند. روش‏های بالینی، نتایج بررسی آزمایشگاهی و واکنش درمانی، اغلب از یک الگوی ثابت پیروی می‏کند، اما در بعضی موارد ممکن است به شدت متفاوت باشند. درمان تجربی بیماری خودایمنی گوش داخلی، نتایج اولیۀ دلگرم کننده‏ای را ارائه داده است اما به بررسی‏های بیشتر برای فهم بهتر اختلالات خودایمنی نیاز است.

---

زمینه و هدف: تعیین مهارت‏های شنوایی کودکان کم‏شنوا توسط آزمونی معتبر قبل از شروع تربیت شنوایی حائز اهمیت است. هر چند آزمون‏های متنوع غیرفارسی و نیز آزمون‏های محدود فارسی برای سنین 5 سال به بالا موجود است، اما آزمون معتبری برای تعیین مهارت‏های شنوایی کودکان کم‏شنوای کمتر از 5 سال در تربیت شنوایی موجود نیست. بر این اساس، هدف از این پژوهش ساخت آزمونی به‏عنوان ابزار اندازه‏گیری این مهارت‏های کودکان کم‏شنوای 4-3 ساله بود.
روش بررسی: این مطالعه از نوع ساخت آزمون است که در آن آزمونی برای تعیین مهارت‏های شنوایی کودکان کم‏شنوای 4-3 ساله ساخته شد و آزمون توانا نام گرفت. چارچوب کلی آن را چهار زیرآزمون آگاهی از وجود صدا، تمایزگذاری، شناسایی اصوات و درک جمله تشکیل می‏دهد که برای ساخت آن از مجموعه واژگان کودکان 4-3 ساله شنوا و کم‏شنوا استفاده شد. اعتبار محتوایی آن توسط هفت صاحب‏نظر از طریق پرسش‏نامه به‏دست آمد. زیرآزمون‏های اول تا چهارم آزمون توانا به‏ترتیب حاوی 10، 10، 8 و 6 یعنی جمعاًً 34 ماده آزمون می‏باشد.
یافته‏ها: اعتبار محتوایی زیرآزمون‏های آزمون توانا به‏ترتیب 100 درصد، 83 درصد، 96 درصد و 95 درصد و کل آزمون 94 درصد به‏دست آمد. میانگین زمان اجرای آزمون 82 دقیقه بود.
نتیجه‏گیری: اعتبار محتوایی آزمون توانا با 94 درصد، در مقایسه با آزمون مدرس (97%) و آزمون مظاهریزدی (88%)، از نظر آماری قابل اعتماد است.

---

زمینه و هدف: طبق بررسی‏های انجام شده، وجود کودک ناشنوا و کم‏شنوا در خانواده، استرس فراوانی برای والدین دارد. مشاوره با والدین افراد کم‏شنوا و ارائه خدمات توانبخشی مناسب و افزایش رضایت‏مندی افراد می‏تواند در کاهش اضطراب آنها مؤثر باشد. این پژوهش درصدد بررسی ارتباط میان رضایت‏مندی از خدمات شنوایی‏شناسی و اضطراب والدین کودکان کم‏شنوا می‏باشد.
روش بررسی: در این مطالعه که به‏روش توصیفی‏ـ‏تحلیلی انجام شد، 75 نفر از والدین کودکان کم‏شنوا که حداکثر یک سال از تشخیص کم‏شنوایی فرزندشان گذشته بود و جهت دریافت خدمات توانبخشی شنوایی به کلینیک‏های شنوایی‏شناسی تهران مراجعه کرده بودند انتخاب شدند. روش گردآوری داده‏ها مصاحبه و ابزار آن دو پرسش‏نامه سنجش رضایت‏مندی و اضطراب بود که توسط مادران تکمیل گردید.
یافته‏ها: بین میزان رضایت و اضطراب آشکار و پنهان افراد ارتباطی مشاهده نشد هر چند گروهی که بیشترین میزان رضایت (امتیاز 90-64) را داشتند از پایین‏ترین میزان اضطراب (امتیاز 20-0) برخوردار بودند. همچنین بین اضطراب آشکار و پنهان ارتباط معنی‏داری مشاهده شد(p<0/001)، در میان متغیرهای دموگرافیک، تنها محل سکونت تهران یا شهرستان رابطه معنی‏داری با رضایت‏مندی و اضطراب نشان داد و افراد شهرستانی به‏طور معنی‏داری رضایت کمتر(p=0/002) و اضطراب بیشتری داشتند(p=0/017).
نتیجه‏گیری: با توجه به اینکه نمره رضایت در افراد ساکن تهران نسبت به افراد شهرستانی بالاتر و اضطراب آنها پایین‏تر بود، نگرانی بیشتر افراد ساکن شهرستان در تداوم دریافت خدمات از محل سکونت خود، عاملی در جهت اضطراب بیشتر و رضایت کمتر آنها عنوان شد.

---

زمینه و هدف: کاربرد‏شناسی زبان مطالعۀ کنش‏های گفتاری و جنبه‎های اجتماعی تعاملات ارتباطی در بافت زبان است. به‏دلیل نقش مهم شنوایی در رشد مهارت‎های زبانی، کودکان کم‎شنوا در تمام سطوح زبان از جمله کاربردشناسی با مشکلاتی مواجهند. تکلیفی که به‏خوبی این تفاوت را آشکار می‎سازد بازگویی داستان است. با توجه به اهمیت این مهارت‎ها در زندگی روزمرۀ این کودکان و فقدان پژوهشی منسجم در زبان فارسی، مطالعۀ حاضر با هدف توصیف مقدماتی این توانایی‎های کودکان کم‎شنوا در قالب بازگویی داستان انجام شد.
روش بررسی: این مطالعۀ موردی توصیفی روی پنج کودک کم‏شنوای شش ساله و دو کودک شنوای هم‏سن انجام شد. مهارت‎های کاربردشناسی آنها با استفاده از آزمون بازگویی داستان در اتاقی ساکت اجرا، سپس داستان‎گویی کودک ضبط، تحلیل و امتیازدهی شد.
یافته‏ها: بین امتیاز آزمودنی با کم‎شنوایی شدید و گروه هنجار تفاوتی وجود نداشت، از طرفی بین امتیاز آزمودنی با کم‎شنوایی عمیق و کاشت حلزون در حفظ موضوع و توالی وقایع با گروه شنوا اختلاف دیده شد. امتیاز آزمودنی با کم‎شنوایی عمیق و کاربر سمعک در همۀ موارد به‏جز اطلاعات اصلی با گروه شنوا اختلاف زیادی داشت. از طرفی، همۀ آزمودنی‎ها از حروف ربط به‏طور مناسب استفاده می‎کردند.
نتیجه‎گیری: کودکان کم‎شنوا در به‏کارگیری مهارت‎های کاربردشناسی ضعیف‏تر از کودکان شنوا عمل می‎کنند. از طرفی، بین افراد کم‏شنوا نیز تفاوت وجود دارد که حاکی از تنوع این توانایی‎ها در کودکان کم‎شنوا است و این تفاوت در توانایی‎های زبانی براساس میزان کم‎شنوایی، نوع پروتز، استفادۀ مفید از باقی‏ماندۀ شنوایی، زمان و کیفیت آموزش‎های توانبخشی شنوایی و سایر عوامل، را خاطر نشان می‎سازد.

---

زمینه و هدف: آزمون امتیاز بازشناسی واژه‏ها یکی از مهم‏ترین آزمون‏ها در مجموعه آزمایش‏ها شنوایی است. تاکنون مطالعه‏ای برای احراز روایی و پایایی فهرست‏های کلمات تک‏هجایی مصلح انجام نگرفته است. از این رو در این مطالعه برآنیم که فهرست‏های تک‏هجایی مصلح را در بزرگسالان مبتلا به کم‏شنوایی ناشی از نویز مورد ارزشیابی قرار دهیم.

روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی‏ـ‏تحلیلی از نوع ارزشیابی و جمعیت مورد مطالعه شامل 30 فرد در محدودۀ سنی ۴۰-۱۸ سال بودند. کلیۀ افراد دچار کم‏شنوایی حلزونی شیب‏دار فرکانس‏های بالا ناشی از نویز بودند. روایی ساختاری از طریق مقایسه فهرست‏های مصلح با فهرست NU-6 و پایایی به روش آزمون‏ـ‏بازآزمون به فاصله دو هفته برای افراد به‏دست آمد.

یافته‏ها: در افراد با کم‏شنوایی حلزونی میانگین امتیازهای فهرست‏های دو، چهار، پنج و نه برحسب درصد واژه‏ای به‏ترتیب، ۰۱/۹۴ درصد با انحراف معیار ۹۵/۳، ۴۰/۹۰ درصد با انحراف معیار ۹۰/۴، ۰۸/۸۹ درصد با انحراف معیار ۴۳/۴ و ۱۰/۹۴ درصد با انحراف معیار ۱۱/۴ بود. پایایی براساس مقدار آلفای کرونباخ در هر چهار فهرست بالاتر از ۹۴ درصد به‏دست آمد. ضریب همبستگی یا ارتباط در افراد با کم‏شنوایی حلزونی نشان داد امتیازهای بازشناسی گفتار متناسب با میانگین تن خالص کاهش یافته است(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: فهرست‏ها از نظر ساختاری دارای روایی قابل قبول هستند. براساس امتیازدهی واجی و واژه‏ای هر چهار فهرست از پایایی مناسبی برخوردار بودند.

---

زمینه و هدف: اطلاعات جهت‏یابی در مناطق مختلف مغز از جمله هیپوکامپ ذخیره و پردازش می‏شود. به‏دلیل ارتباطات آناتومیک متعدد بین هسته‏های دهلیزی و هیپوکامپ و نقایص شناختی به‏ویژه در حافظۀ فضایی متعاقب اختلالات دهلیزی، می‏توان فرض کرد تحریک سیستم دهلیزی منجر به بهتر شدن حافظۀ فضایی خواهد شد. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر تحریک گالوانیک دهلیزی بر حافظۀ فضایی افراد هنجار بود.

روش بررسی: در این مطالعه مداخله‏ای‏ـ‏تجربی، ۶۰ زن ۳۰-۱۸ ساله به‏طور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. به گروه مداخله تحریک دهلیزی گالوانیک دوقطبی، دوطرفه و زیر سطح آستانۀ الکتریکی و به گروه شاهد، تحریک کاذب ارائه شد. مدت تحریک ۱۵ دقیقه بود. تغییرات امتیازهای آزمون حافظۀ فضایی Corsi Block آنها قبل و بعد از تحریک در هر گروه و بین دو گروه مقایسه شد.

یافته‏ها: میانگین امتیاز تمام پارامترهای آزمون قبل از تحریک بین دو گروه برابر بود(p>۰/۰۵). در گروه مداخله، امتیاز ظرفیت یادآوری توالی، امتیاز کل و امتیاز یادگیری افزایش معنی‏داری داشتند(p<۰/۰۵) و امتیاز یادآوری تأخیری تغییر نداشت(p=۰/۶). در گروه شاهد، امتیاز یادگیری بهتر(p=۰/۰۰۳) و امتیاز یادآوری تأخیری بعد از تحریک کاذب بدتر شد(p=۰/۰۱). درصد اختلاف امتیازهای ظرفیت یادآوری توالی و کل بین دو گروه اختلاف معنی‏داری داشتند(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: تحریک دهلیزی گالوانیک بر حافظه‏های کوتاه‏مدت و بلندمدت فضایی اثر تقویت‏کنندگی دارد. به نظر می‏رسد اثر یادگیری به‏طور ذاتی در این آزمون وجود دارد و از تحریک تأثیر نمی‏پذیرد.

---

زمینه و هدف: تراکم فرکانسی غیرخطی، قابلیت جدیدی در سمعک‏ها است که با فشردن محدودۀ فرکانسی بالاتر از یک فرکانس جداساز و انتقال آنها به فرکانس‏های پایین‏تر، شنودپذیری فرکانس‏های بالا را بهبود می‏بخشد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر این ویژگی بر مهارت‏های شنوایی کودکان سه و چهار سالۀ کم‏شنوای عمیق بود.

روش بررسی: در این مطالعه مشاهده‏ای از نوع توصیفی تحلیلی، ۲۲ کودک سه و چهار ساله با نمونه‏گیری غیرتصادفی از بین نمونه‏های در دسترس انتخاب شده و به دو گروه ۱۱ نفره دارای سمعک‏های مجهز به تراکم فرکانسی و سمعک‏های فاقد این ویژگی تقسیم شدند. مجریان تحقیق نقشی در تقسیم گروه‏ها و تجویز سمعک‏ها نداشتند. برای بررسی سطح مهارت‏های شنوایی دو گروه از آزمون توانا (جاراللهی، ۲۰۰۹) استفاده شد. داده‏ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل با سطح اطمینان ۹۵ درصد تحلیل شد.

یافته‏ها: میانگین امتیازهای کل آزمون توانا در کودکان دارای سمعک‏های مجهز به تراکم فرکانسی غیرخطی از میانگین کودکان دارای سمعک‏های فاقد این ویژگی بیشتر بود(p<۰/۰۰۱). میانگین امتیاز هر یک از زیرآزمون‏های کشف(p=۰/۰۱۰)، تمایزگذاری(p=۰/۰۳۹)، شناسایی(p=۰/۰۰۵) و درک(p=۰/۰۲۲)، در گروه دارای سمعک‌های مجهز به تراکم فرکانسی از گروه دوم بیشتر بود.

نتیجه‏گیری: استفاده از سمعک‏های مجهز به تراکم فرکانسی در کودکان سه و چهار سالۀ کم‏شنوای عمیق، سطح مهارت‏های شنوایی آنها را در هر یک از سطوح و نیز سطح کلی مهارت شنوایی افزایش می‌دهد.