---

زمینه و هدف: مطالعات حیوانی زیادی صورت گرفته است که رابطه میان میزان منیزیم در پلاسما و آستانه‏های شنوایی به دنبال قرارگیری در معرض نویز طی آن مورد بررسی قرار گرفته است.
یون منیزیم به عنوان فاکتور مهمی در پیشگیری از کم شنوایی ناشی از نویز در حیوانات شناسایی شده است. هدف از این مطالعه کشف آن بوده است که آیا مصرف طولانی مدت یون منیزیم اثر پیشگیرنده در وقوع کم شنوایی ناشی از نویزداراست یا خیر.
مواد و روش‏ها: افراد تحت مطالعه به صورت تصادفی از میان افرادی که به تازگی وارد خدمت سربازی شده و دو ماه آموزش مقدماتی در ارتش را می گذراندند انتخاب شدند. افراد مذکور به صورت یک طرح دو سویه کور توسط منیزیم یا دارونما بررسی گردیدند. ارزیابی آستانه‏ها در همۀ افراد قبل و بعد از مداخله انجام شد. تمامی افراد در دورۀ آزمایشی 8 هفته‏ای در معرض صدای شدید قرار داشتند.
نتایج: تفاوت آماری میان دو گروه تحت درمان با یون منیزیم و دارونما برجسته بود.
بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه با مطالعات آزمایشگاهی روی حیوانات مطابقت داشته و اثرات حمایتی منیزیم را در پیشگیری از آسیب شنوایی ناشی از نویز در گوش داخلی تأیید می‏کند.

---

AI (شاخص درک گفتار) اندازه گیری میزان نمادهای گفتاری قابل شنیدن با مقدار صفر تا یک است. AI شاخص کارآمدی برای ارزیابی معلولیت شنوایی و اندازه گیری سودمندی بالقوه استفاده از سمعک بوده، مطالعات مختلف حاکی از توانایی آن در پیش بینی میزان مشکل درک گفتار افراد کم شنوا است. بررسی حاضر که روی 40 فرد دارای شنوای طبیعی و 40 فرد کم شنوای حسی-عصبی با میانگین افت شنوایی 40 تا 70 دسی بل HL در محدوده سنی 25 تا 65 سال در دو جنس صورت گرفت، در نظر دارد توانایی AI را برای پیش بینی عملکرد تشخیص گفتار بدون سمعک و با سمعک، در سکوت مورد مطالعه قرار دهد. برای محاسبه AI از روش کلینیکی پاولوویک (1988) و برای آزمون تشخیص گفتار از فهرست های 25 تایی واژه های تک هجایی استاندارد استفاده شد. تنظیم و تطبیق سمعک به روش گوش واقعی، با اندازه گیری بهره الحاقی صورت گرفت. نتایج نشان داد، AI قادر است نتیجه آزمون تشخیص گفتار بدون سمعک و با سمعک را به خوبی پیش بینی کند (P<0.05) و مقادیر آن از سن و جنس متاثر نمی شود (P>0.05). همچنین تکرار اندازه گیری بهره الحاقی و آزمون تشخیص گفتار مبین اعتبار بالای امتیازات AI با سمعک و تشخیص گفتار بود (P>0.05)

---

گاهی در افرادی که انتظار داریم به واسطه میزان کم شنوایی‏شان استفاده مفید از سمعک داشته باشند، پس از یک دوره، شکایت عمده آنها رشد نامناسب بلندی صدای سمعک در سطوح مختلف ورودی است. در حال حاضر از جالب‏ترین و مقبول‏ترین شیوه‏های کاربردی فیتینگ سمعک، تنظیم آن مطابق با الگوی رشد بلندی آسیب دیده است. باید بدانیم در صورت افت عملکرد سلول‏های مویی خارجی و داخلی، رشد بلندی چگونه خواهد بود و با استفاده از چه مدارهایی می‏توان تا حد امکان الگوی رشد بلندی آسیب دیده را به الگوی رشد بلندی طبیعی نزدیک ساخت؟

---

آموزش یکپارچگی شنیداری (AIT) نوعی آموزش تقویت شنوایی است که در درمان برخی اختلالات ورودی حسی نظیر اتیسم، اختلال بیش فعالی نقص توجهی (ADHD) ، ناتوانی در خواندن، بیش فعالی، ناتوانی های یادگیری (LDs) ، نقایص زبانی، اختلالات رشدی فراگیر (PDD) ، اختلال پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) ، اختلال نقص توجهی (ADD) ـ افسردگی و حساسیت بیش از حد نسبت به صدا کاربرد دارد. این روش درمانی، چند سالی است که در ایالات متحده رواج یافته، و از زمان انتشار کتاب (1991) The sound of Miracle توسط خانم Annabel Stehli مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. در این کتاب، خانم Stehli، تجارب مربوط به قبل و پس از استفاده از AIT را برای دختر 4 ساله اش که مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده بود، شرح داده است (33و24).

---

هدف : مقایسه عملکرد سمعکهای آنالوگ و دیجیتال در کاهش ناتوانی ناشی از نقص شنوایی در افراد مبتلا به کم شنوایی حسی ـ عصبی متوسط تا شدید
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی روی دو گروه افراد مبتلا به کم شنوایی حسی ـ عصبی متوسط تا شدید استفاده کننده از سمعکهای آنالوگ (20 نفر) و گروه افراد استفاده از سمعکهای دیجیتال (21 نفر) در کلینیک های شنوایی چند شرکت وارد کننده سمعک طی سال تحصیلی 82-1381 انجام شد. در این بررسی پس از اطمینان از سلامت گوش میانی و نبود مشکلات روانشناختی پرسشنامه APHAB به منظور تعیین سودمندی حاصل از سمعک ، دو مرتبه ، یکبار پیش از تجویز سمعک و سپس 2 ماه پس از استفاده از آن تکمیل گردید.
یافته ها : متوسط امتیاز کلی پرسشنامه APHAB در گروه افراد استفاده کننده از سمعکهای آنالوگ پیش از استفاده از سمعک 420/6 + 215/52 و پس از استفاده از سمعک 443/3 + 300/31 و در گروه افراد استفاده کننده از سمعکهای دیجیتال پیش از استفاده از سمعک 028/9 + 952/54 و پس از استفاده از سمعک 916/10+ 321/26 بود. مقایسه امتیاز کلی پرسشنامه APHAB پیش و پس از استفاده از سمعکهای آنالوگ تفاوت معناداری را نشان داد (001/0P<) در مقایسه امتیاز کلی پرسشنامه APHAB پیش و پس از استفاده از سمعکهای دیجیتال نیز تفاوت معناداری مشاهده شد (0001/0P<) ، ولی مقایسه امتیاز کلی پرسشنامه APHAB پس از استفاده از سمعکهای آنالوگ و دیجیتال تفاوت معناداری را نشان نداد (058/0=p) ، همچنین جنسیت ، سن ، شغل ، میزان تحصیلات ، میزان کم شنوایی و شیوه استفاده از سمعک تأثیری بر نتایج پرسشنامه APHAB پیش و پس از استفاده از سمعکهای آنالوگ یا دیجیتال نداشت.
الگوی کم شنوایی بر نتایج زیر مجموعه آزاردهندگی صدا قبل و بعد از استفاده از سمعکهای آنالوگ مؤثر بود (008/0=p) و تجربه استفاده از سمعک و مدت زمان استفاده از سمعک بر نتایج زیر مجموعه آزاردهندگی صدا قبل و بعد از استفاده از سمعکهای دیجیتال تأثیر داشت (043/0=p) و (024/0=p). اما هر سه مورد فوق بر متوسط امتیاز کلی و متوسط امتیاز سه زیر مجموعه سهولت ارتباط ، بازآوایی و نویز زمینه تأثیری نداشتند.
بحث : سمعکهای دیجیتال در مقایسه با آنالوگ سودمندی قابل توجهی در حیطه بازآوایی و نویز زمینه برای افراد مبتلا به آسیب شنوایی حسی ـ عصبی دارند. از سوی دیگر عدم سودمندی قابل توجه در حیطه سهولت ارتباط و آزاردهندگی صدا می‌تواند ناشی از تأثیر انتظارات ، عوامل روانشناختی ، شخصیتی و زندگی افراد باشد.

---

زمینه و هدف: اندازه‏گیری‏های فیزیولوژیک عملکرد حلزون و عصب شنوایی، در افتراق اختلالات ناشی از آسیب عصب هشتم از موارد نقص عملکرد سلول‏های موئی حلزون کاربرد دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عملکرد پاسخ‏های حلزونی (گسیل‏های صوتی گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون) و پاسخ شنوایی ساقه مغز روی گروهی از بزرگسالان مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی و افراد با شنوایی طبیعی انجام شد.
روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر، روی 16 بزرگسال مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی (32 گوش) در محدوده سنی 30-14 سال و 16 فرد با شنوایی طبیعی در محدوده سنی 30-16 سال از دو جنس صورت گرفت و نتایج پاسخ گسیل‏های صوتی گذرای گوش، پتانسیل میکروفنی حلزون و پاسخ شنوایی ساقه مغز در دو گروه مقایسه و در ارتباط با سن، جنس، گوش و میزان کم شنوایی، بررسی و تفسیر گردید.
یافته‏ها: در افراد مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی، متوسط کم شنوایی در حدود 1/48 دسی‏بل بود و ادیوگرام با کم‏شنوایی در فرکانس‏های پائین و سپس صاف، بالاترین فراوانی را داشت. در گوش‏های مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی به جز دو مورد، گسیل‏های صوتی گذرای گوش در تمام گوش‏ها ثبت گردید و میانگین آن به متوسط پاسخ در افراد شاهد نزدیک بود. مقدار زمان نهفته و دامنه بزرگترین قله فاز معکوس پتانسیل میکروفنی حلزون در افراد مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی نسبت به افراد شاهد، به میزان معنی‏داری بالاتر بود. دامنه گسیل‏های صوتی گذرای گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون مستقل از میزان کم‏شنوایی بود و افزایش سن بر برخی اندازه‏گیری‏های پتانسیل میکروفنی حلزون تأثیر داشت. در بزرگسالان مبتلا به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی، پاسخ شنوایی ساقه مغز حتی با تعداد تحریک بسیار پائین، مشاهده نگردید.
نتیجه‏گیری: در بزرگسالان مشکوک به نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی با درک گفتار ضعیف‏تر نسبت به میزان آستانه‏های شنوایی، شکل ادیوگرام با کم‏شنوایی در فرکانس‏های پایین و صاف، شایع‏تر است. در این افراد، غالباً پاسخ شنوایی ساقه مغز ثبت نشده و اندازه‏گیری هر دو پاسخ گسیل‏های صوتی گوش و پتانسیل میکروفنی حلزون در بررسی عملکرد سلول‏های موئی حلزون توصیه می‏شود.

---

زمینه و هدف: بیلی‏روبین بالای بدو تولد، یکی از مهم‏ترین عوامل آسیب‏رسان به دستگاه شنوایی است که در صورت عدم درمان مناسب می‏تواند به آسیب مغزی منجر گردد. در مطالعه حاضر، وضعیت شنوایی گروهی از کودکان با سابقۀ زردی شدید نوزادی با استفاده از آزمایش‏های الکتروآکوستیک و الکتروفیزیولوژیک شنوایی بررسی شد.
روش بررسی: این مطالعه روی 45 کودک با میانگین سنی 81/14±1/16 ماه و درجه­ی زردی mg/dl 17 و بالاتر صورت گرفت و آزمایش‏های گسیل‏های صوتی گذرای گوش، رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی برای آنها انجام شد.
یافته‏ها: متوسط درجۀ زردی در کودکان mg/dl 95/8±37/29 بود که در 2/22 درصد موارد کمتر از mg/dl 20، در 4/24 درصد بین mg/dl 20 تا 30 و در 0/48 درصد موارد بالاتر از mg/dl 30 بود. 7/26 درصد کودکان بدون درمان، 4/44 درصد فتوتراپی و در 9/28 درصد آنها تعویض خون انجام شده بود. کمبود اکسیژن در 9/48 درصد موارد و تولد زودرس در 6/26 درصد کودکان مشاهده شد. گسیل‏های صوتی گذرای گوش در 1/71 درصد کودکان ثبت گردید و نتایج رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی تنها در 1/11 درصد کودکان طبیعی بود. مشخصات نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در 7/57 درصد کودکان مشاهده شد.
نتیجه‏گیری: انجام آزمایش‏های شنوایی حساس به منطقۀ آسیب در زردی، برای آگاهی از تأثیرات عملکردی و شدت اختلال، ضروری است. با توجه به فراوانی بالای نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در نوزادان با بیلی‏روبین بالا، برای شناسایی آنها لازم است وضعیت شنوایی حداقل با دو آزمایش گسیل‏های صوتی گوش و پاسخ شنوایی ساقه مغز مورد بررسی قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: یکی از شایع‌ترین شکایات به‏ویژه برای افرادی که شنوایی هنجار یا نزدیک به هنجار در فرکانس‏های پایین دارند این است که صدایشان "مبهم" می‏باشد که دلیل اصلی آن "اثر انسداد" است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه میزان اثر انسداد در افراد دارای شنوایی هنجار با استفاده از دو روش بینگ و ارزیابی گوش واقعی است.
روش بررسی: 20 فرد بزرگسال با وضعیت شنوایی هنجار شامل ده مرد و ده زن در محدوده سنی 24-18 سال در این مطالعه شرکت کردند. ابتدا ادیومتری بینگ انجام شد. سپس در روش ارزیابی گوش واقعی، از آن ها خواسته شد تا واکه های/â/ و /i/ را به مدت 5 ثانیه صداسازی کنند. با استفاده از پروب میکروفن فشار صوتی درون مجرای گوش آنها اندازه‌گیری شد. مقدار اثر انسداد در تمامی این افراد ثبت و مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: میانگین میزان اثر انسداد در این افراد ثبت شد. هیچ گونه همبستگی بین نتایج دو آزمون به دست نیامد. متغیرهای انسداد یک گوشی یا دوگوشی و جنسیت تأثیری در نتایج حاصل از ارزیابی گوش واقعی نداشتند. اما تفاوت نتایج حاصل از انسداد یک گوشی و دوگوشی در ارزیابی بینگ معنی دار بود(p=0/00).
نتیجه‏گیری: مقدار اثر انسداد در بین افراد کاملاً متغیر است. بهترین راه حل برای رفع اثر انسداد، تنظیم دقیق سمعک در محدوده فرکانسی است که بیشترین میزان اثر انسداد در آن محدوده رخ داده است. تعیین دقیق میزان و محدوده فرکانسی تغییرات در سمعک نیز، تنها با ارزیابی پروب میکروفن امکان پذیر است.

---

زمینه و هدف: اختلال تعادل، یکی از تأثیرات غیرشنیداری نویز ناشی از محیط‏های صنعتی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه، تأثیرات نویز بر دستگاه دهلیزی کارگران مبتلا به کم‏شنوایی ناشی از نویز با استفاده از دو آزمون پتانسیل‏های برانگیخته دهلیزی و کالریک مورد بررسی قرار گرفت.
روش بررسی: آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیخته دهلیزی و آزمون کالریک روی 30 مرد مبتلا به کم‏شنوایی ناشی از نویز به عنوان گروه مورد و 30 مرد هنجار (شاهد) در محدوده سنی 30 تا 50 سال انجام شد. شاخص‏های مورد بررسی شامل درصد ضعف طرفی، زمان نهفتگی امواج p13 و n23 و دامنه n23ـ p13بود. آزمون کالریک روی 20 فرد از گروه مورد انجام شد.
یافته‏ها: بین دو گروه، تفاوت معنی‏داری در درصد ضعف طرفی مشاهده نشد(p>0/05). میانگین زمان نهفتگی موج p13 در گوش راست با p=0/003 و در گوش چپ با p=0/01، بین دو گروه تفاوت معنی‏داری را نشان داد، در حالی‏که تفاوت معنی‏دار زمان نهفتگی موج n23 تنها در گوش راست مشاهده گردید(p=0/03). تفاوت بارزی بین دامنه n23ـ p13میان دو گروه، وجود نداشت(p>0/05).
نتیجه‏گیری: احتمالاً در افراد مبتلا به کم شنوایی ناشی از نویز، بخش تحتانی گوش داخلی یکی از مناطق با آسیب‏پذیری بالا است. در کل در این افراد نتایج غیرطبیعی هر دو آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیخته دهلیزی و کالریک بسیار بیشتر از علائم عملکردی (وقوع سرگیجه) است که می­تواند از جبران مرکزی و قرینه بودن اختلال ناشی شده باشد.

---

زمینه و هدف: بیشتر کاربران سمعک از پدیده­ای به نام اثر انسداد شکایت دارند. هدف از انجام این مطالعه مقایسۀ میزان اثر انسداد در افراد با شنوایی هنجار و کم­شنوایی حسی عصبی خفیف و ملایم با استفاده از روش ارزیابی گوش واقعی است.
روش بررسی: شصت فرد بزرگسال شامل 30 مرد و 30 زن، در محدوده سنی 55-18 سال در این مطالعه شرکت کردند. از آنها خواسته شد تا دو واکه /e/ و /i/ را به­مدت 5 ثانیه صداسازی کنند. با استفاده از پروب میکروفن فشار صوتی درون مجرای گوش آنها اندازه­گیری شد. قلۀ فرکانسی و مقدار اثر انسداد در تمامی این افراد ثبت و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته­ها: قلۀ فرکانسی اثر انسداد با استفاده از واکه /e/ در زنان و مردان، در فرکانس­های 9/751 و 98/542  هرتز و با حداکثر میزان 25/10 و 77/9 دسی­بل به­دست آمد. نتایج به­دست آمده با استفاده از واکۀ /i/ نیز قلۀ فرکانسی اثر انسداد در زنان و مردان را در فرکانس­های 88/518 و 28/440 هرتز با حداکثر میزان 03/19 و 10/19 دسی­بل نشان داد. علاوه بر این هیچ­گونه تفاوت معنی­داری بین پارامترهای وضعیت شنوایی و بین دو جنس مشاهده نشد(p>0/05).
نتیجه­گیری: مقدار اثر انسداد در بین افراد کاملاً متغیر است. بهترین راه حل برای رفع اثر انسداد، تنظیم دقیق سمعک در محدودۀ فرکانسی مشخصی است که تعیین آن تنها با ارزیابی پروب میکروفن امکان­پذیر است.

---

زمینه و هدف: مطالعات انجام شده از دهه 1900، اختلاف کودکان کم‏شنوای شدید و عمیق با کودکان هنجار در طیف گسترده‏ای از تمرینات حرکتی، به‏ویژه حفظ تعادل را نشان داده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی مهارت‏های تعادلی ایستا و پویا در کودکان کم‏شنوای شدید تا عمیق مادرزاد و مقایسۀ آن با کودکان هنجار هم سن صورت گرفت.
روش بررسی: بررسی مقطعی حاضر روی 30 کودک کم‏شنوای شدید تا عمیق و 40 کودک هنجار 10-6 ساله انجام شد. ارزیابی مهارت‏های تعادلی با زیرآزمون تعادلی نه مرحله‏ای، نسخه دوم آزمون قابلیت حرکتی بروئینینکس‏ـ‏اوسرتسکی انجام شد.
یافته‏ها: کودکان کم‏شنوا در هفت مرحله از آزمون، درصد ردی از 7/16 تا 0/100 درصد و گروه هنجار تنها در سه مرحله آزمون، درصد ردی از 5/2 تا 5/57 درصد داشتند که اختلاف آنها معنی‏دار بود(p<0/0001). بین دو گروه در دو مهارت ایستادن روی یک پا با چشم‏های بسته روی زمین و سپس روی تخته تعادلی، تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(p<0/0001).
نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد رشد مهارت‏های تعادلی ایستا نسبت به مهارت‏های پویا، دیرتر به وقوع می‏پیوندد. از آنجا که کودکان کم‏شنوای شدید تا عمیق نسبت به کودکان هنجار، در هر دو مهارت‏های تعادلی ایستا و پویا ضعیف‏تر عمل می‏کنند، ارزیابی رفتاری مهارت‏های تعادلی می‏تواند به شناسایی اختلالات تعادلی کمک نماید.

---

زمینه و هدف: آزمون دایکوتیک حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی در تشخیص نقایص آن و کشف تفاوت عملکرد حافظۀ دو نیمکره کاربرد دارد. پژوهش حاضر با هدف ساخت نسخۀ فارسی این آزمون و بررسی نتایج آن در افراد هنجار 18 تا 25 سال از دو جنس، انجام شد.
روش بررسی: نسخۀ فارسی آزمون حاضر همانند نسخۀ مرجع از 18 فهرست 10 واژه‏ای تشکیل شده است که در ارائۀ دایکوتیک، عکس واژه گوش مورد آزمون به‏طور هم‏زمان در گوش مقابل ارائه می‏شود. پس از انتخاب مواد آزمون براساس معیارهای مورد نظر و ساخت فهرست‏ها، روایی محتوای آزمون با نظرسنجی از هشت کارشناس خبره محاسبه و نظرات آنها در فهرست‏ها اعمال گردید. سپس کلمات هر فهرست به‏صورت دایکوتیک روی لوح فشرده ضبط شد. در ادامه، مطالعۀ مقطعی حاضر روی 110 فرد هنجار راست دست (55 زن و 55 مرد) در محدودۀ سنی 18 تا 25 سال با میانگین سنی 3/21 سال و انحراف معیار 7/1، اجرا و امتیازهای افراد در فرم‏های تهیه شده ثبت گردید.
یافته‏ها: بین میانگین امتیازهای افراد در 18 فهرست تهیه شده، از نظر آماری تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد(p=0/983). متوسط شاخص روایی محتوا در 18 فهرست آزمون معادل 96/0 درصد به‏دست آمد، و میانگین امتیازهای اجرای دایکوتیک آزمون برابر 5/6 با انحراف معیار 0/1 بود.
نتیجه‏گیری: براساس نتایج به‏دست آمده، نسخۀ فارسی آزمون حاضر از روایی محتوایی خوبی برخوردار است، و می‏تواند در تشخیص نقایص حافظه شنوایی‏ـ‏‏کلامی مورد استفاده قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: حدت زمانی به توانایی درک تغییرات محرک در طول زمان گفته می‏شود. در پژوهش حاضر نسبت به تهیۀ نسخۀ فارسی آزمون حدت زمانی به روش Phillips (1994) و Stuart (1996) و بررسی نتایج آن در افراد هنجار 18 تا 25 سال از هر دو جنس، اقدام شد.
روش بررسی: در ساخت نسخۀ فارسی آزمون حاضر همانند نسخۀ مرجع از محرک گفتاری، نویز ممتد و نویز منقطع استفاده شد. محرک‏َهای گفتاری شامل چهار فهرست 50 کلمه‏ای بود که نخست در سکوت و سپس توأم با ارائۀ نویز ممتد و منقطع در چهار نسبت سیگنال به نویز 10+، صفر، 10- و 20- دسی‏بل به گوش راست ارائه گردید. مطالعۀ مقطعی حاضر روی 33 فرد هنجار راست دست (19 زن و 14 مرد) با میانگین سنی 02/21 و انحراف معیار 7/1 سال با شیوۀ پاسخ‏گویی نوشتاری، اجرا شد.
یافته‏ها: بین امتیازات آزمون در سکوت با هر یک از چهار نسبت سیگنال به نویز ممتد(p<0/0001) و منقطع(p≤0/0001) و همچنین بین امتیازات آزمون در دو وضعیت ارائه نویز ممتد و منقطع(p<0/0001) تفاوت معنی‏داری مشاهده شد. در بخش‏های مختلف آزمون، بین دو جنس اختلاف معنی‏داری وجود نداشت. همچنین بین سن و امتیاز حدت زمانی در نسبت سیگنال به نویز مثبت 10 دسی‏بل، ارتباط معنی‏داری مشاهده نشد.
نتیجه‏گیری: اجرای آزمون حاضر روی گروهی از افراد برخوردار از شنوایی هنجار، توانایی آزمون ساخته شده در تعیین حدت زمانی با استفاده از محرک‏های گفتاری را نشان داد.

---

زمینه و هدف: پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی دو پاسخ غیرحلزونی با منشاء احتمالی ساکول است. مطالعۀ حاضر با هدف تعیین درصد وجود دو پاسخ و بررسی ارتباط آنها در کودکان کم‏شنوا انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه روی 30 کودک کم‏شنوای حسی عصبی عمیق مادرزاد انجام شد. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائۀ محرک تن‏برست و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی با ارائۀ محرک کلیک ثبت گردید. هر دو پاسخ در سطح شدت آستانۀ راه هوایی به‏صورت یک گوشی از طریق رسیور داخلی ثبت شدند.
یافته‏ها: پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در 3/53 درصد کودکان و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی در 40 درصد کودکان به‏دست آمد. بین درصد ثبت این دو پاسخ، ارتباط معنی‏داری وجود داشت(p=0/005). جنسیت و گوش مورد بررسی بر نتایج آزمون‏ها تأثیری نداشت.
نتیجه‏گیری: در نزدیک به نیمی از کودکان کم‏شنوا، هر دو پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیخته صوتی ثبت گردید. این یافته از یک سو به عدم تأثیر کم‏شنوایی بر عملکرد ساختارهای اتولیتی در برخی از کودکان و از سوی دیگر به احتمال وجود نقص دهلیزی به همراه کم‏شنوایی عمیق در گروه دیگر اشاره دارد. این امر بر ضرورت بررسی عملکرد دستگاه دهلیزی در کنار سایر ارزیابی‏ها برای اطلاع از عملکرد این دستگاه تأکید دارد.

---

زمینه و هدف: تشخیص به‏موقع کم‏شنوایی، مداخلۀ زودهنگام و بهبود مهارت‏های رشدی در کودکان را باعث می‏شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین میانگین سنین تشخیص کم‏شنوایی و انجام کاشت حلزون در کودکان کم‏شنوا و مقایسۀ سن انجام کاشت حلزون در کودکان شناسایی شده با و بدون غربالگری شنوایی صورت گرفت.
روش بررسی: بررسی مقطعی حاضر روی 96 کودک کم‏شنوای حسی عصبی شدید تا عمیق که از خرداد 1387 تا اسفند 1389 در مرکز کاشت حلزون امیراعلم تحت جراحی قرار گرفتند، صورت گرفت. جمع‏آوری داده‏ها با بررسی پرونده موجود در مرکز، مصاحبه با والدین و تکمیل برگۀ تاریخچه‏گیری شامل 4 بخش مشخصات فردی، سابقه تولد، پزشکی و کم‏شنوایی انجام شد.
یافته‏ها: میانگین سن تردید به کم‏شنوایی 73/6 ماه با انحراف معیار 79/5، تشخیص 35/9 ماه با انحراف معیار 79/5، تجویز سمعک 41/13 ماه با انحراف معیار 10/6، شروع برنامۀ توانبخشی 16 ماه با انحراف معیار 36/6، انجام کاشت حلزون 25/41 ماه با انحراف معیار 12/11، شروع استفاده از کاشت 15/42 ماه با انحراف معیار 12/11 بود، بین این سنین تفاوت معنی‏داری وجود داشت(p<0/05). 8/43 درصد از کودکان با غربالگری شنوایی شناسایی شده بودند و بین سن انجام کاشت حلزون در آنها با کودکان بدون غربالگری، تفاوت معنی‏داری وجود داشت0/0001)≥.(p
نتیجه‏گیری: علی‏رغم کاهش بارز سنین تشخیص کم‏شنوایی و مداخله نسبت به گذشته، تأخیر در سنین مذکور نسبت به معیارهای جهانی وجود دارد. غربالگری شنوایی نوزادان در کاهش این سنین، تأثیر چشمگیری دارد.

---

زمینه و هدف: به‏دلیل محدود بودن آزمون‏های استاندارد شده برای افراد فارسی‏زبان دچار اختلالات زبانی، جمع‏آوری نمونه زبانی خودانگیخته، بخش مهمی از پروتکل ارزیابی زبان را تشکیل می‏دهد. بر این اساس، انتخاب کارآمدترین روش نمونه‏گیری زبانی که در مدت زمان کوتاه، اطلاعات مناسبی را از توانش زبانی فرد ارائه کند، حایز اهمیت است. در این مطالعه، به مقایسۀ نمونه‏های زبانی فراخوانی شده توسط شیوه‏های توصیف تصویر و داستان‏گویی با هدف تعیین کارآیی این دو شیوه انجام شد.
روش بررسی: در این پژوهش، 30 دانش‏آموز دختر پایۀ اول ابتدایی به‏روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند. برای بررسی شیوۀ توصیف تصویر، از دو داستان مصور چهار تصویری استفاده شد، و نمونۀ زبانی از طریق داستان‏گویی، با تعریف یک داستان معروف کودکانه به‏دست آمد. دو شاخص مدت زمان جمع‏آوری نمونۀ زبانی و میانگین طول گفته مقایسه شد.
یافته‏ها: تفاوت معنی‏داری بین میانگین طول گفتۀ حاصل از دو روش بالا مشاهده نشد(p>0/05). اما زمان نمونه‏گیری از طریق توصیف تصویر کوتاه‏تر از زمان نمونه‏گیری از طریق داستان‏گویی بود(p<0/05).
نتیجه‏گیری: دو شیوۀ توصیف تصویر و داستان‏گویی توان یکسانی در فراخوانی نمونۀ زبانی دارند. از آنجایی که شیوه توصیف تصاویر در مدت زمان به مراتب کوتاه‏تری نمونۀ زبانی با پیچیدگی یکسان به‏دست می‏دهد، این روش می‏تواند به‏عنوان یک روش بهینه مورد استفاده بالینی قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: حافظۀ شنوایی، اساس رشد مهارت‏های زبانی و فرآیند یادگیری است. هدف از پژوهش حاضر بررسی روند حافظه و یادگیری شنوایی‏ـ‏کلامی در زنان جوان 18 تا 30 سال با استفاده از نسخۀ فارسی آزمون حافظه و یادگیری شنوایی‏ـ‏کلامی ری بود.
روش بررسی: مطالعۀ توصیفی و مقطعی حاضر روی 70 زن هنجار در محدودۀ سنی 18 تا 30 سال با میانگین 2/23 و انحراف معیار 4/2 سال که به روش نمونه‏گیری غیر احتمالی انتخاب شدند، انجام شد و جنبه‏های مختلف حافظه از جمله یادآوری فوری، یادآوری تأخیری، توانایی بازشناسی، سرعت فراموشی، تأثیر تداخل و روند یادگیری با استفاده از نسخۀ فارسی آزمون شنوایی‏ـ‏کلامی ری بررسی شد.
یافته‏ها: میانگین امتیازهای افراد مورد مطالعه از 94/8 با انحراف معیار 91/1 در مرحلۀ اول آزمون ری به 70/13 با انحراف معیار 18/1 در مرحلۀ پنجم افزایش یافت. میانگین یادگیری کلی افراد، 19/12 با انحراف معیار 08/1 و میانگین افزایش یادگیری 76/4 بود. همچنین، میانگین امتیازهای افراد در مرحلۀ یادآوری تأخیری و بازشناسی به‏ترتیب برابر 47/13 با انحراف معیار 2/1 و 72/14 با انحراف معیار 53/0 به‏دست آمد. میزان تداخل پیش‏گستر، تداخل پس‏گستر، سرعت فراموشی و بازیابی به‏ترتیب 86/0، 96/0، 01/1 و 90/0 به‏دست آمد.
نتیجه‏گیری: براساس یافته‏ها، عملکرد حافظه و یادگیری شنوایی‏ـ‏کلامی در زنان فارسی‎‏زبان با جمعیت مشابه در سایر کشورها مطابقت دارد که این امر نشان‏دهندۀ روایی نسخۀ فارسی آزمون حافظۀ شنوایی‏ـ‏کلامی ری در این گروه است.

---

زمینه و هدف: شناسایی دقیق و سریع اختلالات زبان و درمان آن از اولویت بالایی برای درمانگران برخوردار است. یکی از روش‏های بررسی سریع ساختار زبانی، بازگویی داستان است که برای اجرا و تحلیل، سریع‏تر از دیگر روش‏ها است و سیستم امتیاز‏دهی پایایی دارد. هدف از این پژوهش ساخت و تعیین روایی و پایایی آزمون بازگویی داستان در کودکان شش تا هفت ساله فارسی‏زبان بود.
روش بررسی: ابتدا با کمک گفتاردرمانگر، زبان‏شناس و داستان‏نویس کودک، داستانی مناسب کودکان شش تا هفت ساله نوشته شد. برای بررسی روایی محتوایی داستان، از 14 متخصص، نظرسنجی شد. سپس تصاویر مناسب با داستان تهیه و به‏صورت لوح فشرده در آمد، سپس دوباره نظرسنجی صورت گرفت. پایایی به روش آزمون‏ـ‏‏بازآزمون، به فاصلۀ دو هفته روی 72 کودک در گروه سنی شش تا هفت سال شامل 36 دختر، 36 پسر اجرا شد. برای بررسی پایایی مقیاس امتیازدهی از روش پایایی بین ارزیاب استفاده شد.
یافته‏ها: شاخص روایی محتوایی آزمون بازگویی داستان 89 درصد، میزان تکرارپذیری نسبی کل آزمون 83 درصد و خطای معیار اندازه‏گیری آن 76/2 بود. همچنین تکرار‏پذیری نسبی مقیاس امتیازدهی 93 درصد و همبستگی پیرسون برای آن 90 درصد به‏دست آمد. همبستگی امتیاز‏های دو بار انجام آزمون معنی‏دار بود(p<0/01).
نتیجه‏گیری: آزمون بازگویی داستان، روشی سریع برای ارزیابی ساختار‏های زبان کودکان شش تا هفت ساله فارسی‏زبان است. آزمون از لحاظ محتوایی و کیفی، روا بوده و پایایی بالایی دارد.

---

زمینه و هدف: اکتساب گفتار و زبان یکی از مهم‏ترین مؤلفه‏های رشد است که تعامل اجتماعی نقش بنیادی را در این فرایند ایفا می‏کند. تحقیقات اخیر نشان داده است که توانایی‏های زبانی کودک ارتباط نزدیکی با مهارت اجتماعی وی دارد. هدف از این پژوهش بررسی وجود ارتباط بین رشد زبان بیانی و ابعاد مهارت‏های اجتماعی در کودکان چهار تا شش سالۀ فارسی‏زبان بود.
روش بررسی: در این پژوهش، 123کودک 6-4 ساله 76 پسر و 47 دختر که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، از بین کلیه مهدکودک‏های شیراز، انتخاب شدند. انتخاب مهدکودک‏ها براساس نمونه‏گیری خوشه‏ای صورت گرفت. از این کودکان آزمون رشد زبان و مقیاس نظام درجه‏بندی مهارت‏های اجتماعی که شامل دو فرم معلم و والدین است،گرفته شد. داده‏های حاصله با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: ارتباط مثبت و معنی‏داری بین زبان بیانی و ابعاد مهارت‏های اجتماعی مشاهده شد(p<0/001) ولی ضرایب همبستگی بین تحول زبان بیانی و ابعاد مهارت‏های اجتماعی فرم والدین، ضعیف‏تر از فرم معلمان بود(p=0/031). همچنین، بین نظرات معلم و والدین همبستگی معنی‏داری وجود نداشت(p=0/27).
نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج، رشد زبان بیانی با رشد مهارت‏های اجتماعی افزایش می‏یابد. از طرفی در ارتباط با ضعیف بودن این رابطه از دیدگاه والدین می‏توان به عدم پویایی آن و شرایط متفاوت محیط خانه و محیط آموزشی در امر تعلیم و تربیت کودکان اشاره کرد.

---

زمینه و هدف: توجه پیوسته به توانایی حفظ توجه نسبت به محرک‏های هدف در طول یک دورۀ زمانی پیوسته گفته می‏شود. در پژوهش حاضر نسبت به تهیۀ نسخۀ فارسی آزمون ظرفیت توجه پیوستۀ شنوایی و بررسی نتایج آن در کودکان هنجار اقدام شد.
روش بررسی: در تهیۀ نسخۀ فارسی آزمون حاضر همانند آزمون مرجع از محرک گفتاری استفاده شد. محرک‏های گفتاری شامل 100 واژۀ تک‏هجایی متشکل از 20 مرتبه ارائۀ تصادفی واژۀ هدف و تکرار یک فهرست 21 کلمه‏ای از مجموعه واژه‏های تک‏هجایی بود که به‏طور تصادفی در کنار یکدیگر قرار گرفتند. آزمون در سطح راحت شنوایی به‏صورت دو گوشی و دایوتیک روی 46 کودک هنجار 7 تا 11 سال از دو جنس انجام شد.
یافته‏ها: بین سن با متوسط امتیاز خطای بی‏قراری(p=0/004) و امتیاز کل آزمون ظرفیت توجه پیوستۀ شنوایی(p=0/050) اختلاف معنی‏داری وجود داشت. بین سن با متوسط امتیاز خطای کم‏توجهی و همچنین شاخص کاهش ظرفیت توجه، اختلاف معنی‏داری مشاهده نشد. جنسیت بر شاخص‏های مختلف آزمون، تأثیر معنی‏داری نداشت.
نتیجه‏گیری: نتایج به‏دست آمده از آزمون حاضر روی گروهی از کودکان برخوردار از شنوایی هنجار، احتمالاً مؤید توانایی آزمون ارائه شده در تعیین ظرفیت توجه پیوستۀ شنوایی را با استفاده از محرک‏های گفتاری است.