---

زمینه و هدف: آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی، توانایی بررسی دستگاه عصبی مرکزی شنوایی را دارد. با توجه به فقدان الگوی فارسی، پژوهش حاضر با هدف ساخت آزمون فارسی واژه‏های اسپوندی تناوبی و بررسی آن در افراد هنجار انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی توصیفی ـ تحلیلی، ابتدا آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی به فارسی طراحی و سپس روی نوار ضبط گردید و سرانجام  روی 58 فرد هنجار نیمی زن و نیمی مرد، با میانگین سنی 72/29 سال اجرا شد. نمونه گیری طی سه ماه در دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.
یافته‏ها: میانگین امتیاز آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی تصحیح شده افراد هنجار 364/98 بوده است. حداقل و حداکثر امتیاز خطای مربوط به وضعیت‏های رقابتی و غیررقابتی 6- و 8، هر گوش 75/4- و 5 و مجموع خطای دو گوش 88/3- و 75/3 بوده است. میانگین درصد خطای گوش راست، چپ و مجموع خطای دو گوش گروه هنجار در آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی خام و تصحیح شده بستگی به جنس ندارد. حداکثر تعداد معکوس‏ها در گروه هنجار یک دفعه بوده است.
نتیجه‏گیری: براساس نتایج بدست آمده از این پژوهش که با سایر پژوهش های مشابه مطابقت دارد به نظر می رسد آزمون فارسی واژه‏های اسپوندی تناوبی، آزمونی توانا در ارزیابی پردازش شنوایی افراد فارسی زبان است.

---

زمینه و هدف: در شنوایی شناسی بالینی ارزیابی هر گوش به‏طور جداگانه مستلزم اطلاع نسبت به کاهش بین‏گوشی است بنابراین هدف کلی از این پژوهش بررسی کاهش بین‏گوشی در مورد محرک گفتاری فارسی در افراد طبیعی 25ـ18 ساله می‏باشد.
روش بررسی: پژوهش حاضر با استفاده از یک بررسی مقطعی‏ـ‏تحلیلی در 50 فرد هنجار 25ـ18 ساله با شنوایی طبیعی که شامل 25 زن و 25 مرد بود در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت گرفت. در این بررسی آستانه دریافت گفتار با و بدون ارائه نویز با استفاده از روش نزولی ارزیابی می‏گردید سپس میزان کاهش بین‏گوشی برای کلمات اسپوندایک فارسی با استفاده از گوشی رو گوشی  TDH-39 محاسبه می‏گردید.
یافته‏ها: در این پژوهش میانگین کاهش بین‏گوشی گفتاری 25/3±06/53 دسی‏ًبل به‏دست آمد. بین میانگین کاهش بین‏گوشی گفتاری در زنان (dB40/3±24/52) و مردان (93/2±88/53) اختلاف معنی‏داری مشاهده نشد(p>0/05).کمترین مقدار کاهش بین‏گوشی گفتاری در زنان و برابر 45 دسی‏بل به‏دست آمد و بیشترین مقدار کاهش بین‏گوشی گفتاری در مردان و برابر 60 دسی‏بل بود. در ضمن مشخص گردید زبان مادری نیز روی میزان کاهش بین‏گوشی گفتاری تأثیر ندارد.
نتیجه‏گیری: در ارزیابی‏های گفتاری فارسی کمترین میزان کاهش بین‏گوشی گفتاری را می‏توان 45 دسی‏بل در نظر گرفت ولی برای تعمیم نتایج نیاز به بررسی در تعداد نمونه‏های بیشتر می‏باشد.

---

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به میگرن به‏طور شایع شکایات دهلیزی را گزارش می‏نمایند. گاهی حتی در نبود این‏گونه شکایات، آزمون‏های نورواتولوژیک در فواصل بین حملات، سردرد نابهنجاری را نشان می‏دهند که نشانگر اختلال عملکرد دهلیزی تحت بالینی در این بیماران است. جهت ارزیابی بخشی از سیستم دهلیزی در این بیماران، در مطالعۀ حاضر پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد مبتلا به میگرن و افراد هنجار مقایسه شده است.
روش بررسی: افراد مورد مطالعه شامل 25 فرد دچار میگرن و 26 فرد داوطلب هنجار با محدودۀ سنی 53-20 سال بود. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائه محرک تن‏برست 500 هرتز با شدت 95 دسی‏بل  nHL به ثبت رسید.
یافته‏ها: میانگین دامنه و زمان نهفتگی قله p13  در مبتلایان به میگرن به‏ترتیب کمتر و بیشتر از افراد هنجار به‏دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار بود. به‏طوری که برای دامنه، در گوش راست و چپ p=0/001 و برای زمان نهفتگی p13 ، در گوش راست p=0/004و در گوش چپ p=0/02 به‏دست آمد. تفاوتی بین میانگین زمان نهفتگی قله n23 و نسبت دامنه در دو گروه مشاهده نگردید(p>0/05).
نتیجه‏گیری: با توجه به مشاهدۀ زمان نهفتگی تأخیر یافته در پاسخ بیماران دچار میگرن، احتمال درگیری نوار دهلیزی‏ـ‏نخاعی در ساقه مغز وجود دارد. با این وجود، به‏علت محدود بودن تعداد نمونه‏های مورد بررسی، جهت تعمیم نتایج به کل بیماران دچار میگرن نیاز به تحقیقات گسترده‏تری می‏باشد.

---

زمینه و هدف: در بسیاری از مبتلایان به میگرن، مصرف داروهای پیشگیری‏کننده در کاهش حملات و علائم بیماری از جمله شکایات دهلیزی مؤثر است. با توجه به بهبود شکایات، احتمال تأثیر‏پذیری ساختارهای عصبی مسئول، به دنبال مصرف داروها وجود دارد. بنابراین هدف مطالعۀ حاضر، مقایسۀ پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی در مبتلایان به میگرن با و بدون درمان با داروهای پیشگیری‏کننده بود.
روش بررسی: افراد مطالعه شامل 46 فرد مبتلا به میگرن در دو گروه بیماران تحت درمان با داروهای پیشگیری‏کننده 21 نفر و گروه بدون درمان 25 نفر بودند. محدودۀ سنی بیماران ‏60‏‏-‏‏‏20 سال بود. پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی با ارائۀ محرک تن‏برست 500 هرتز با شدت 95 دسی‏بل nHL ثبت شد.
یافته‏ها: میانگین نسبت دامنه‏ای با p=0/02 و زمان نهفتگی بین قله‏ای در گوش راست با p=0/03 و در گوش چپ با  p=0/001در گروه تحت درمان بیشتر از گروه بدون درمان به‏دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار بود. تفاوتی بین میانگین زمان نهفتگی قله p13، n23 و دامنۀ مطلق در دو گروه مشاهده نشد(p>0/05).
نتیجه‏گیری: داروهای پیشگیری‏کنندۀ میگرن، احتمالاً در بهبود میانگین پارامترهای اصلی پاسخ در گروه بیماران تحت درمان نقش دارند.

---

زمینه و هدف: پردازش زمانی شنوایی جنبۀ مهمی از عملکرد شنوایی است و نقص در آن می‏تواند مانع کسب گفتار، زبان و خواندن شود. وضوح زمانی از زیرمجموعه‏های پردازش زمانی است و با آزمون‏های تشخیص فاصله قابل ارزیابی است. از آنجا که اختلالات واج‏شناختی کودکان نارساخوان‏ـ‏نارسانویس به نقایص پردازش زمانی شنوایی هم مربوط است، این مطالعه با هدف بررسی نتایج آزمون فاصله در نویز در آنها انجام شده است.
روش بررسی: آزمون فاصله در نویز روی 28 کودک هنجار و 24 کودک نارساخوان‏ـ‏نارسانویس 12-11 ساله انجام شد. سپس میانگین آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ‏های درست در دو گروه مقایسه شد.
یافته‏ها: میانگین آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ‏های درست گوش راست و چپ در دو گروه تفاوتی نداشت. میانگین آستانۀ تقریبی کودکان نارساخوان‏ـ‏نارسانویس با 97/6 و انحراف معیار 09/1 میلی‏ثانیه بیشتر از گروه هنجار با 05/5 و انحراف معیار 92/0 میلی‏ثانیه و میانگین پاسخ‏های درست آنها با 05/58 و انحراف معیار 98/4 درصد کمتر از گروه هنجار با 97/69 و انحراف معیار 16/7 درصد به‏دست آمد(p<0/001).
نتیجه‏گیری: وضوح زمانی ناهنجاری در کودکان نارساخوان‏ـ‏نارسانویس براساس آزمون فاصله در نویز دیده شد. از آنجا که نواحی ساقۀ مغز و قشر شنوایی، بخشی از پردازش زمانی شنوایی را عهده‏دار هستند، احتمالاً تفاوت‏های ساختاری و عملکردی افراد هنجار و نارساخوان‏ـ‏نارسانویس در این نواحی سبب رمزگذاری ناهنجار اطلاعات زمانی شنوایی و در نتیجه نقایص پردازش زمانی شنوایی می‏شود.

---

زمینه و هدف: اختلالات شنوایی و تعادل در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک ممکن است به‏عنوان پیامد آسیب ایمنی گوش داخلی رخ دهد. آزمون پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی ابزاری جدید در بررسی مسیر دهلیزی‏ـ‏نخاعی است. در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو، اختلالات تعادلی از جمله هیدروپس آندولنف ممکن است در نتیجۀ رسوب کمپلکس‏های ایمنی در اطراف ساکول رخ دهد. گرچه وجود ناهنجاری در سیستم دهلیزی این بیماران اثبات شده، تاکنون عملکرد بخشی از سیستم دهلیزی شامل مسیر دهلیزی‏ـ‏نخاعی در این بیماران بررسی نشده است. از ‏این رو، مطالعه حاضر با هدف مقایسۀ این پتانسیل ‏ ها بین بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو و افراد هنجار انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای، پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی با ارائۀ محرک تن‏برست 500 هرتز با شدت 95 دسی‏بل nHL در 26 فرد هنجار و 20 بیمار مبتلا به لوپوس در مرحلۀ غیرفعال بیماری در محدودۀ‏ سنی 50-20 سال ثبت شد.

یافته‏ها: پتانسیل‏ها در 100درصد نمونه‏ها مشاهده شد. میانگین دامنۀ قله به قله و نسبت عدم تقارن بین دو گروه اختلاف آماری معنی‏داری را نشان نداد. میانگین زمان نهفتگی قله‏های p13 و n23 در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو به ‎ صورت معنی‏داری نسبت به افراد هنجار بیشتر بود(p <0/05). مدت زمان بیماری تأثیری بر پارامترهای آزمون نداشت.

نتیجه‏گیری: با توجه به مشاهدۀ تأخیر زمان نهفتگی در پاسخ بیماران، احتمال وجود ضایعه در ورای لابیرنت به ‎ ویژه در مسیر دهلیزی‏ـ‏نخاعی وجود دارد. به‏علت محدود بودن تعداد نمونه‏های مورد بررسی، امکان تعمیم نتایج به کل بیماران لوپوس اریتماتوی سیستمیک نیست.

---

زمینه و هدف: بیماران دچار دیابت نوع Ι به‏طور شایع از سرگیجه، احساس شناور‏بودن، وزوز، ضعف و عرق‏کردن شکایت دارند. مطالعۀ حاضر با هدف مقایسۀ پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد مبتلا به دیابت نوع Ι و افراد هنجار انجام شده است.

روش بررسی: این مطالعه روی ‏24‏ فرد مبتلا به دیابت نوع Ι و ‏24‏ فرد داوطلب هنجار در محدودۀ سنی 40-15 سال صورت گرفت. پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی با ارائۀ محرک تن‏برست ‏500‏ هرتز با شدت 95 دسی‏بل nHL به ثبت رسید. برای مقایسۀ نتایج بین دو گروه از آزمون ‏ t ‏ مستقل و بررسی اثر هموگلوبین گلیکه‏شده بر پارامترهای پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی از آنالیز همبستگی استفاده شد.

یافته‏ها: میانگین زمان نهفتگی p13 و زمان نهفتگی n23 در مبتلایان به دیابت نوع Ι بیشتر از افراد هنجار به‏دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‏دار بود . برای زمان نهفتگی p13 ، در گوش راست p=0/013 و در گوش چپ p=0/01 و برای زمان نهفتگی n23 ، در گوش راست p<0/001 و در گوش چپ p=0/005 به ‏دست آمد. تفاوتی بین میانگین دامنۀ مطلق و نسبت عدم تقارن و درصد وقوع پتانسیل‏ها در دو گروه مشاهده نشد. هموگلوبین گلیکه‏شده نیز بر هیچ‏یک از پارامترهای پاسخ در مبتلایان تأثیرگذار نبود(p>0/05).

نتیجه‏‏گیری: با توجه به مشاهدۀ زمان نهفتگی تأخیر‏یافته در پاسخ بیماران دیابتی نوع Ι، احتمال ضایعه در ورای لابیرنت به‏ویژه در نوار دهلیزی‏ـ‏نخاعی ساقۀ مغز وجود دارد. با ‏این وجود، به علت محدود بودن تعداد نمونه‏های مورد بررسی، نیاز به تحقیقات گسترده‏تری در این مورد است.

---

زمینه و هدف: سرگیجۀ گردنی سرگیجه‏ای است که به‏دنبال وضعیت خاص گردن ایجاد می‏شود و جاذبۀ زمین در برانگیختن آن بی‏تأثیر است. شیوع دقیق سرگیجه گردنی مشخص نیست ولی ۵۸-۲۰ درصد بیماران در پی ضربۀ ناگهانی به سر، علائم آن را تجربه می‏کنند. در این مقاله علل، تشخیص و درمان سرگیجه گردنی مورد بحث و بررسی قرار می‏گیرد.

روش بررسی: در ابتدا مقالات مربوط به سرگیجۀ گردنی از بانک‏های اطلاعاتی Google scholar ،PubMed ،Scopus ،Ovid و CINAHL از سال ۱۹۸۷ تا سال ۲۰۱۲ مورد جستجو قرار گرفتند. سپس مقالاتی که در آنها اختلالات گردن با سرگیجه و عدم تعادل همراه بود جستجو شدند.

نتیجه‏گیری: مقالات با عنوان خاص سرگیجۀ گردنی محدود بود. مطالعات بالینی در مورد سرگیجۀ گردنی تا به الان بر چند نکته دلالت دارند. همه آنها دال بر این هستند که هنوز قادر به تشخیص قطعی آن نیستیم و آزمون منفرد ویژه‏ای برای تشخیص آن هنوز مطرح نشده است. تشخیص آن مبتنی بر رد گزینه‏های دیگر است . اخیراً آزمون تعقیب آرام با چرخش گردن برای تشخیص سرگیجۀ گردنی ارا ئ ه شده که هنوز کاملاً معتبر نشده است. پروتکلی برای تشخیص سرگیجۀ گردنی وجود ندارد و اکثر تشخیص‏ها براساس تجارب بالینی محدود پزشکان است. فیزیوتراپی، دارودرمانی و درمان‏های دستی گزینه‏هایی برای درمان هستند ولی درمان مشخص مؤثری هنوز برای آن وجود ندارد و تنها در یک مطالعۀ ترکیبی از درمان‏ها برای سرگیجه گردنی به‏عنوان پروتکل مطرح شده است.

---

زمینه و هدف: آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی، توانایی بررسی دستگاه عصبی مرکزی شنوایی را دارد. تحقیقات نشان می‏دهد که افراد لکنتی، فعالیت بیشتری در سیستم حرکتی با غلبۀ نیمکرۀ راست مغز و مخچه دارند. فعالیت در سمت برتر (معمولاً سمت چپ) کاهش می‏یابد. به نظر می‏رسد نقایص شنوایی از جمله نقص پردازش شنوایی، در افراد لکنتی وجود داشته باشد. این مطالعه با هدف مقایسۀ نتایج آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی فارسی در افراد لکنتی رشدی پایدار و هنجار انجام شد.

روش بررسی: مطالعۀ مقطعی حاضر روی افراد ۱۱ تا ۴۰ سال با لکنت رشدی پایدار، که شامل ۸ زن و ۲۲ مرد بودند، انجام گرفت. گروه هنجار از نظر جنس و تعداد با گروه لکنت منطبق شد. آزمون‏های پایۀ شنوایی و واژه‏های اسپوندی تناوبی برای افراد لکنتی و هنجار انجام شد و نتایج امتیاز آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی تصحیح شده و شاخص‏های کیفی دو گروه با یکدیگر مقایسه شد.

یافته‏ها: افراد لکنتی در امتیاز آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی تصحیح شده در طبقه هنجار قرار گرفتند. بین میانگین درصد خطای رقابتی راست، رقابتی چپ، گوش راست، گوش چپ و مجموع، بین گروه لکنتی و هنجار در امتیاز آزمون واژه‏های اسپوندی تناوبی تصحیح شده تفاوت معنی‏داری وجود داشت(p<۰/۰۵). همچنین بین وجود لکنت و وجود اثر ترتیب رابطۀ معنی‏دار وجود داشت(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: براساس نتایج این پژوهش افراد لکنتی ممکن است در فعالیت‏های قشری و زیرقشری مغز متفاوت با افراد هنجار باشند و احتمالأ توانایی پردازش شنوایی ضعیف‏تری نسبت به افراد هنجار داشته باشند.

---

۷زمینه و هدف: اگرچه آزمون اعداد دایکوتیک دوتایی برای بررسی سیستم پردازش شنوایی مرکزی افراد بزرگسال مناسب است اما آزمون اعداد دایکوتیک منفرد به‏دلیل سادگی برای کودکان مناسب‏تر است. این پژوهش با هدف ساخت آزمون حاضر به زبان فارسی و یافتن مقادیر هنجار مقدماتی آن در کودکان انجام شد.

روش بررسی: نسخۀ فارسی آزمون حاضر از ۳ لیست ۲۵ عددی مختلف برای ارزیابی در هریک از مراحل یادآوری آزاد، پاسخ‏دهی هدایت شده به گوش راست و پاسخ‏دهی هدایت شده به گوش چپ تشکیل شده است. اعداد هر لیست به ‎ صورت دایکوتیک روی لوح فشرده ضبط شدند. مطالعۀ مقطعی حاضر روی ۱۲۶ پسر ۷ تا ۹ سال انجام شد. پایایی آزمون با تکرار ارزیابی‏ها در ۲۹ نفر از نمونه‏ها، دو تا چهار هفته پس از انجام آزمون اولیه مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‎ها: میانگین امتیازهای گوش راست و گوش چپ به‏ترتیب از حدود ۷۹/۹۵ و ۶۹/۸۹ درصد در هفت سالگی به حدود ۵۹/۹۸ و ۲۹/۹۶ درصد در هشت سالگی افزایش یافت و میانگین میزان برتری گوش راست از حدود ۱۳/۶ درصد در هفت سالگی به حدود دو درصد در هشت سالگی کاهش یافت(p=۰/۰۰۱). تفاوت محسوسی بین امتیازهای حاصل از دو مرحلۀ یادآوری آزاد و پاسخ‏دهی هدایت شده مشاهده نشد(p>۰/۰۵). ثبات بالایی بین نتایج حاصل از آزمون اولیه و آزمون مجدد دیده شد(p>۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: نسخۀ فارسی آزمون حاضر از پایایی مطلوبی برای ارزیابی پسران ۷ تا ۹ ساله برخوردار است و می‏تواند برای بررسی تلفیق دوگوشی در دانش‏آموزان پسری که در این محدودۀ سنی قرار می‏گیرند استفاده شود.