---

زمینه و هدف: در حالی که درستی عملکرد سمعک ها یکی از شرایط لازم برای به حداکثر رساندن مهارت زبان و گفتار در کودکان مبتلا به کم شنوایی محسوب می شود، مطالعات بسیاری نشانگر این هستند که سمعک های برخی از کودکان دچار کاهش شنوایی در حد مطلوب کار نمی کنند. هدف از مطالعه حاضر بررسی نوع اشکالات سمعک کودکان دچار افت شنوایی می باشد که در مدارس باغچه بان کودکان کم شنوا آموزش می بینند.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی، اشکالات سمعک های گروهی از کودکان مدارس باغچه بان تهران ارزیابی شد. این کودکان از مدرسه به کلینیک شنوایی شناسی دانشکده توان بخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کردند و در این مرکز 62 سمعک و ضمایم آن که مربوط به 41 کودک بود دقیقا بررسی گردید. در ابتدا با استفاده از استتوکلیپس عملکرد سمعک بررسی شد. سپس سمعک در دستگاه آنالیزور مورد ارزیابی الکترواکوستیک قرار گرفت و مقادیر قله منحنی های حداکثر بهره و حداکثر خروجی تعیین شد. کلیه مقادیر و اطلاعات مربوط به نوع اشکال به تفکیک نوع سمعک در پرسشنامه ثبت گردید و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته ها: در کل سمعک های مورد بررسی، 56.46 درصد سمعک ها سالم و 43.54 درصد سمعک ها معیوب بود. بیشترین معایب سمعک، به ترتیب مربوط به باتری (%24.19) و کنترل کننده های سمعک (%20.96) بود. اشکالات اجزای خارجی بیشتر از اجزای داخلی بود. 70.96 درصد قالبها دارای اشکال بود. برای تمامی سمعک های دارای عملکرد، بین میانگین داده های قله منحنی های حداکثر بهره و حداکثر خروجی در کوپلر آنچه در کاتولوگ ها آمده است با آنچه در ارزیابی های این مطالعه بدست آمد تفاوت معنی دار وجود داشت.
نتیجه گیری: بیشترین اشکال سمعک های کودکان ناشنوا، مربوط به باتری و کنترل کننده های آنها بود که این موارد از اجزای خارجی سمعک می باشند. حدود نیمی از سمعک ها معیوب و حدود سه چهارم قالبها دارای اشکال بود. یافته های این مطالعه حاکی از ضرورت ارتقای کیفیت سمعک و قالب دانش آموزان مدارس باغچه بان و نیز بهبود سطح مشاوره پس از دریافت سمعک می باشد.

---

زمینه و هدف: شکایت معمول کودکان مبتلا به اختلال یادگیری مشکل در درک گفتار در حضور نویز زمینه است. مطالعات انجام شده روی حیوانات و انسان ها نشان داده است که دسته زیتونی حلزونی داخلی در شنوایی در حضور نویز زمینه نقش دارد. عملکرد این اعصاب می تواند به وسیله اثر مهار گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک کلیک در پاسخ به نویز سفید دگرسویی ارزیابی شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر مهار گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش با استفاده از محرک کلیک در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری و دانش آموزان هنجار اجرا شد.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع تحلیلی مداخله ای است. گروه های مورد مطالعه شامل 20 دانش آموز پسر مبتلا به اختلال یادگیری و 20 دانش آموز پسر هنجار بودند. اثر مهار گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک کلیک به وسیله مقایسه سطوح گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش با دو وضعیت با و بدون ارایه نویز سفید دگرسویی با شدت 65 دسی بل سطح فشار صوتی ارزیابی شد.
یافته ها: در حالت بدون ارایه نویز، تفاوت معنی داری در دامنه گسیل های صوتی بین دو گروه مشاهده نشد در حالیکه با ارایه نویز، تفاوت معنی داری در دامنه گسیل ها در دو گروه وجود داشت. بین اثر مهار گسیل ها در دانش آموزان هنجار و مبتلا به اختلال یادگیری تفاوت معنی داری وجود داشت.
نتیجه گیری: کاهش بارز اثر مهار گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک کلیک در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری بیانگر کاهش در فعالیت دسته زیتونی حلزونی داخلی و مسیر وابران در این دانش آموزان می باشد، که توانایی آنها را برای شنیدن در حضور نویز زمینه تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به این یافته ها بهتر است از اثر مهار گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک کلیک در مجموعه آزمون های ارزیابی کودکان مبتلا به اختلال یادگیری استفاده کرد.

---

زمینه: آنمی فانکونی بیماری ارثی بوده و به‏صورت اتوزومال مغلوب منتقل می‏شود و با پان‏سیتوپنی پیشرونده و اختلالات مادرزادی متعدد و افزایش استعداد ابتلا به لوسمی میلوژن حاد و کانسرهای اپیتلیال به‏ویژه در ناحیه سر و گردن و سیستم ادراری و تناسلی مشخص می‏شود. فنوتیپ ظاهری این بیماری به صورت قد کوتاه، لکه‏های شیر قهوه‏ای متعدد روی پوست، چشمان کوچک، عقب ماندگی ذهنی و اختلالات اسکلتی و اختلالات شنوایی می‏باشد.
مورد: بیمار مورد نظر مرد 23 ساله کشاورزی است که مورد شناخته شده آنمی فانکونی از ده سالگی می‏باشدکه تحت درمان بوده و از 5 سال قبل درمان را  بدون اطلاع پزشک قطع کرده است. بیمار در سن 23 سالگی با تشخیص پنومونی در اورژانس بیمارستان بستری و تحت درمان قرار گرفت در آن زمان به دلیل کاهش شنوایی که از چند ماه قبل ذکر می‏نمود به واحد ادیومتری ارجاع شد. طی آزمایش‏های ادیومتری کاهش شنوایی عمیق دو طرفه مشاهده گردید.
نتیجه‏گیری: یکی از اختلالات مادرزادی دیده شده در این بیماری اختلالات شنوایی است که بیشتر به صورت افت شنوایی انتقالی تنگی مجرای شنوایی خارجی و بدشکلی‏های لاله گوش و گاهی کاهش شنوایی حسی ـ عصبی پیشرونده می‏باشد. در بیمار مورد نظر در معاینات بالینی لاله و مجرای گوش و پرده تمپان طبیعی و نتایج آزمون تمپانومتری نوع An بوده و نتیجه ادیومتری افت شنوائی عمیق دوطرفه را نشان می‏داد که این مورد از یافته‏های بسیار نادر در بیماری مورد نظر می‏باشد.

---

زمینه و هدف: اختلال تعادل، یکی از تأثیرات غیرشنیداری نویز ناشی از محیط‏های صنعتی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه، تأثیرات نویز بر دستگاه دهلیزی کارگران مبتلا به کم‏شنوایی ناشی از نویز با استفاده از دو آزمون پتانسیل‏های برانگیخته دهلیزی و کالریک مورد بررسی قرار گرفت.
روش بررسی: آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیخته دهلیزی و آزمون کالریک روی 30 مرد مبتلا به کم‏شنوایی ناشی از نویز به عنوان گروه مورد و 30 مرد هنجار (شاهد) در محدوده سنی 30 تا 50 سال انجام شد. شاخص‏های مورد بررسی شامل درصد ضعف طرفی، زمان نهفتگی امواج p13 و n23 و دامنه n23ـ p13بود. آزمون کالریک روی 20 فرد از گروه مورد انجام شد.
یافته‏ها: بین دو گروه، تفاوت معنی‏داری در درصد ضعف طرفی مشاهده نشد(p>0/05). میانگین زمان نهفتگی موج p13 در گوش راست با p=0/003 و در گوش چپ با p=0/01، بین دو گروه تفاوت معنی‏داری را نشان داد، در حالی‏که تفاوت معنی‏دار زمان نهفتگی موج n23 تنها در گوش راست مشاهده گردید(p=0/03). تفاوت بارزی بین دامنه n23ـ p13میان دو گروه، وجود نداشت(p>0/05).
نتیجه‏گیری: احتمالاً در افراد مبتلا به کم شنوایی ناشی از نویز، بخش تحتانی گوش داخلی یکی از مناطق با آسیب‏پذیری بالا است. در کل در این افراد نتایج غیرطبیعی هر دو آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیخته دهلیزی و کالریک بسیار بیشتر از علائم عملکردی (وقوع سرگیجه) است که می­تواند از جبران مرکزی و قرینه بودن اختلال ناشی شده باشد.

---

زمینه و هدف: وضوح گفتار به‏عنوان عامل قابلیت فهم گفتار توصیف می‏شود. سنجش وضوح گفتار کاربردهای زیادی دارد که تعیین شدت اختلال گفتاری از جمله این موارد است. روش‏ها و تکالیف گفتاری متفاوتی برای ارزیابی وضوح گفتار مطرح شده است که در بین آنها تکالیف مربوط به شناسایی کلمه از روایی بالایی برخوردار است. هدف از این پژوهش ساخت آزمونی است که وضوح گفتار را در کودکان 3 تا 5 ساله اندازه‏گیری کند.
روش بررسی: در مرحله اول، تعداد زیادی کلمه گردآوری شد. جهت بررسی روایی محتوایی کلمات از 9 نفر از متخصصان گفتاردرمانی و یک نفر زبان‏شناس نظرسنجی شد. از بین این کلمه‏ها 34 کلمه که دارای روایی بالاتر از 70 درصد بودند به‏عنوان کلمه‏های آزمون انتخاب شدند، سپس تصاویر مربوط به کلمه‏ها تهیه شده و با همکاری متخصص گفتاردرمانی، تصاویر مناسب کلمات انتخاب شدند. 100 کودک دختر و پسر در محدودۀ سنی 5-3 سال در این آزمون شرکت کردند. پایایی به‏روش پایایی بین ارزیاب اجرا شد.
یافته‏ها: نتایج بررسی پایایی نشان از تکرارپذیری آزمون وضوح گفتار، 85/0 و ضریب همبستگی اسپیرمن 81/0 داشت.
نتیجه‏گیری: آزمون وضوح گفتار یک روش سریع جهت ارزیابی وضوح گفتار کودکان 3 تا 5 ساله می‏باشد. همچنین نتایج داده‏های آماری نشان می‏دهد که این آزمون از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است.

---

زمینه و هدف: بررسی و ارزیابی اختلال صوت شامل ارزیابی درکی، آکوستیکی، آئرودینامیکی و فیزیولوژیکی است. در سال‏های اخیر علاوه بر روش‎های ذکر شده، ارزیابی مبتنی بر نظر بیمار نیز به‏عنوان یکی از اجزاء ضروری ارزیابی صوت در نظر گرفته می‏شود. هدف اصلی این پژوهش ساخت ابزاری بود که بتواند مشکلات جسمی، عملکردی و عاطفی بیماران صوت بزرگسال را مورد سنجش قرار دهد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع ساخت آزمون است. پرسش‏نامۀ سنجش نشانه‏های اختلال صوت پس از طی مراحل مختلف از جمله بررسی پرسش‏نامه‏های مشابه خارجی ساخته شد. روایی محتوایی این پرسش‏نامه براساس قضاوت هفت نفر از متخصصان گفتاردرمانگر به‏دست آمد. این پرسش‏نامه روی 60 بیمار مبتلا به اختلال صوت باسواد (40 مرد و 20 زن) در محدودۀ سنی 18 تا 60 سال اجرا شد و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ و دونیمه کردن تعیین شد.
یافته‏ها: شاخص روایی محتوایی برای کل پرسش‏نامه مطلوب و برابر 94/0 بود. ضریب آلفا برای بخش‏ها و کل پرسش‏نامه بالاتر از 7/0 و ضریب دونیمه کردن 96/0 به‏دست آمد. ضریب همبستگی بخش‏ها با کل پرسش‏نامه معنی‏دار بود(p<0/01).
نتیجه‏گیری: پرسش‏نامۀ سنجش نشانه‏های اختلال صوت در بزرگسالان از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار بوده و منعکس‏کنندۀ مشکلات جسمی، عملکردی و عاطفی بیماران صوت است. اجرای پرسش‏نامه و امتیازدهی آن ساده بوده و به نظر می‏رسد که استفاده از این پرسش‏نامه در کنار سایر روش‏های ارزیابی در انتخاب بهترین و مناسب‏ترین شیوۀ درمان کمک‏کننده و راه‏گشا باشد.

---

زمینه و هدف: یکی از آزمون‏های تشخیصی در بررسی عملکرد سیستم دهلیزی، آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی است. این پژوهش با دو هدف بررسی امکان‏پذیری انجام آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی در کودکان فلج مغزی اسپاستیک ۱۲-۷ساله و عملکرد سیستم دهلیزی گردنی آنان در مقایسه با کودکان هنجار با استفاده از این آزمون صورت گرفت.

روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای ۳۱ کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک، ۸ دختر و ۲۳ پسر با میانگین سنی ۷۷/۸ سال و انحراف معیار ۵۲/۱ سال، و ۳۱ کودک هنجار شامل ۱۳ دختر و ۱۸ پسر با میانگین سنی ۷۷/۸ سال و انحراف معیار ۵۲/۱ سال شرکت داشتند و مورد ارزیابی پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی با استفاده از محرک تن‏برست ۵۰۰ هرتز قرار گرفتند. شاخص‏های مورد بررسی شامل زمان نهفتگی قله‏های p13 و n23 ، دامنۀ n23 - p13 و آستانه بود.

یافته‏ها: پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی ثبت شده در ۳۱ کودک هنجار دوطرفه بود. در حالی‏که، این پاسخ در ۲۱ مورد از کودکان دچار فلج مغزی در هر دو گوش، سه مورد در گوش راست و پنج مورد در گوش چپ و دو مورد بدون پاسخ بود. در دو گروه از نظر زمان نهفتگی قلۀ n23 ، دامنه و آستانۀ n23 - p13 تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: یافته‏های حاصل از این مطالعه نشان داد که آزمون پتانسیل‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی در کودکان فلج مغزی قابل اجرا است. بین دو گروه تفاوت معنی‏داری در شاخص‏های مورد بررسی دیده شد که بررسی علل آنها به مطالعات بیشتری نیاز دارد.

---

زمینه و هدف: جهت‏یابی براساس پردازش نشانه‏های زمانی و شدتی بین دو گوش حاصل می‏شود. مزایای این توانایی در انسان، درک گفتار در محیط‏های شلوغ براساس تحلیل صحنۀ شنوایی و اثر کوکتل پارتی است. برای بررسی جهت‏یابی کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی و سایر اختلالات، ضروری است عملکرد کودکان هنجار به‏طور کامل بررسی شود. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی جهت‏یابی و تکامل آن در کودکان هنجار انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه روی ۸۰ کودک هنجار دختر شامل ۴۲ نفر و پسر ۳۸ نفر در محدودۀ سنی ۸ تا ۱۱ سال انجام شد. عملکرد جهت‏یابی پس از اعمال تفاوت شدت بین دو گوش از ۱۰- تا ۱۰+ دسی‏بل و ایجاد تفاوت زمان بین دو گوش از ۸۸۰- تا ۸۸۰+ میکروثانیه با دو نویز بالاگذر و پایین گذر بررسی شد.

یافته‏ها: در آزمون تفاوت شدت بین دو گوش تابع جهت‏یابی تقریباً خطی بود، در حالی‏که در آزمون تفاوت زمان بین دو گوش از تفاوت ۲۲۰- تا ۲۲۰+ میکروثانیه تابع خطی و از ۴۴۰- تا ۸۸۰- و ۴۴۰+ تا ۸۸۰+ میکروثانیه، به‏طرف مجانب تمایل می‏یافت. خطای جهت‏یابی در آزمون اول در مقایسه با آزمون دوم کمتر بود(p<۰/۰۰۰۱) و اثر سن فقط در آزمون دوم مشاهده شد(p=۰/۰۰۱).

نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج، در آزمون تفاوت زمان بین دو گوش، جهت‏یابی کودکان ۱۱ سال بهتر از سایر کودکان بود و در آزمون تفاوت شدت بین دو گوش تأثیر سن وجود نداشت.