---

مواد و روش: میزان نویز موجود در محیط برای هر کارگر توسط دزیمتر اندازه‏گیری شد. میکروفن به یقه پیراهن متصل گردید و دزیمتر روی کمربند نصب شد. ارزیابی‏های شنوایی پیش از شروع کار در کارخانه انجام می‏پذیرفت.
یافته‏ها: تعداد سال‏های تجربه کاری در کارخانه ارتباط مستقیمی با میزان افت شنوایی در کارگران محیط‏های نویز دارد.
بحث و نتیجه‏گیری: یافته‏های حاصل از این مطالعه نشان می‏دهد کارگران درب و پنجره‏سازی در معرض سطح بالایی از نویز قرار داشته و آستانه‏های شنوایی‏شان به میزان زیادی از آلودگی صوتی متأثر می‏شود. این یافته‏ها در تأیید مطالعات پیشین صورت گرفته در این راستاست.

---

زمینه و هدف: آلودگی صوتی عامل اصلی بروز کاهش شنوایی شغلی در صنایع محسوب می‏گردد. بنابر گزارش‏های سازمان بهداشت جهانی، در بسیاری از نقاط جهان نیروهای کاری در تماس با تراز صدای بیش از  dBA90-85 می‏باشند. هدف از این تحقیق ساخت جاذب­های صوتی بر پایه بازیافت ترکیبی پلی‏اتیلن ترفتالات و پلی‏استایرن جهت کنترل آلودگی صوتی به روشی اقتصادی می‏باشد.
روش بررسی: نمونه‏های جاذب صوتی از پلیمرهای پلی‏اتیلن ترفتالات و پلی‏استایرن با درصد وزنی مساوی و همچنین از الیاف پلی‏استر  و با بکارگیری رزین‏های بر پایه پلی‏وینیل‏استات در ضخامت‏های 5 و 10 سانتی‏متر ساخته شد. سپس توسط سیستم آکوستیک امپدانس تیوب میزان درصد ضریب جذب صوتی تعیین گردید و با پشم سنگ مقایسه گردید. 
یافته‏ها: میزان میانگین درصد ضریب جذب صوت در نمونه‏های با مش‏بندی 1 تا 5 میلی‏متر و با ضخامت 10 سانتی‏متر در فرکانس‏های 50 الی 630 و 1250 و 1600 هرتز نسبت به نمونه‏های با مش‏بندی 6 تا 20 میلی‏متر بیشتر بود(p<0/05). مقادیر میانگین نمونه‏های ساخته شده با میانگین درصد جذب پشم سنگ نیز اختلاف معنی‏ًداری داشت(p=0/005).
نتیجه‏گیری: استفاده از جاذب‏های پلیمری بر پایه بازیافت به دلیل مقرون به صرفه بودن و پیشگیری برخی از بیماری‏های کار می‏تواند نقش بسیار مهمی را در اقتصاد ملی ایفا نماید.

---

زمینه و هدف: کم‏شنوایی ناشی از نویز، شایع‏ترین بیماری شغلی در بسیاری از صنایع است. هدف مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر مواجهه با نویز شدید بر مشخصه‏های قابل اندازه‏گیری گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش در خرگوش بود.
روش بررسی: تحقیق حاضر روی 12 خرگوش نر سفید سالم بالغ نیوزیلندی در دو گروه شاهد، بدون مواجهه با نویز، و گروه مورد، در معرض نویز سفید با پهنای باند 8000-500 هرتز و با سطح فشار صوتی 100 دسی‏بل A به‏مدت هشت ساعت در روز طی پنج روز متوالی، انجام شد. تغییرات شنوایی حیوانات با آزمون گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش در روزهای صفر (قبل از مواجهه)، هشتم (یک ساعت پس از آخرین مواجهه)، و دهم (48 ساعت پس از آخرین مواجهه) سنجش و نتایج مقایسه شدند.
یافته‏ها: بیشترین میانگین دامنه گسیل‏های صوتی در گروه در معرض نویز در روزهای هشتم و دهم، به‏ترتیب مربوط به فرکانس‏های 5/5888، 5/8166، 9855، 3956، و 5/3098 هرتز و کمترین مقدار آن مربوط به فرکانس 588 هرتز بود(p=0/001).
نتیجه‏گیری: تغییرات دامنۀ پاسخ آزمون گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش ناشی از مواجهه با نویز، ابتدا در فرکانس‏های بالا و سپس در فرکانس‏های میانه رخ می‏دهد. همچنین مواجهه با نویز شدید می‏تواند سبب کاهش در دامنۀ این گسیل‏ها شود. بنابراین می‏توان نتیجه گرفت آزمون گسیل‏های صوتی حاصل اعوجاج گوش، آزمون معتبری برای ردیابی استعداد فردی به کم‏شنوایی ناشی از نویز باشد.