---

زمینه و هدف: ارزشیابی درونی فرایندی مهم در هر سازمانی است. یکی از سیاست‏های آموزش عالی ارزشیابی هریک از گروه‏های آموزشی است. هدف از ارزشیابی درونی گروه گفتاردرمانی سنجش میزان کیفیت در حوزه‏های آموزش، پژوهش و درمان به‏منظور ارزیابی نقاط قوت، ضعف، فرصت‏ها و تهدیدها و شناسایی راه‏های برطرف کردن ضعف‏ها و تهدیدها است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی‏ـ‏توصیفی در ۱۰ گام به‏منظور بررسی ۱۰ عامل انجام شد. نمونه‏ها شامل دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد، دانش‏آموختگان و مسئولان آنان، اعضاء هیأت علمی و مدیر گروه، کارشناسان و بیماران بودند. در این پژوهش از نرم‏افزار ارزیابی درونی گروه‏های آموزشی و پژوهشی مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی استفاده شد. تجزیه و تحلیل براساس میانگین میانگین‏ها انجام شد.
یافته‏ها: طیف مطلوبیت عوامل به‏ترتیب از بیشترین به کمترین عبارت بودند از: کیفیت تشخیص و درمان و نحوۀ برخورد با بیماران ۱۵/۴ از ۵ و هیأت علمی ۵/۳ در طیف مطلوب، ساختار سازمانی و مدیریت ۳۴/۳، دانش‏آموختگان ۲۱/۳، فرایند تدریس و یادگیری ۱/۳، رسالت‏ها و اهداف ۰۹/۳، دوره‏های آموزشی و برنامه‏های درسی ۹۹/۲، امکانات و تجهیزات آموزشی و پژوهشی ۹/۲، دانشجویان ۷۶/۲ و پژوهش ۶۷/۲ در طیف نسبتاً مطلوب. گروه گفتاردرمانی در کل میانگین ۱۷/۳ (۴/۶۳%) از ۵، طیف نسبتاً مطلوب را به‏دست آورد.
نتیجه‏گیری: گروه گفتاردرمانی قبل از ادغام در وضعیت نسبتاً مطلوب قرار داشت. با توجه به شرایط و امکانات موجود این وضعیت برای گروه مناسب بود.

---

زمینه و هدف: نقص در توانایی تولید محتوا ی زبان و مشکلات حافظۀ بلندمدت و کارکردهای اجرایی در بیماران مبتلا به پارکینسون در مطالعات مختلفی گزارش شده است. شناسایی این اختلالات در برنامه‏ریزی برای مداخلات اولیه مؤثر است . این پژوهش با هدف بررسی س اخت خوشه و تعداد انتقال در این گروه از بیماران انجام شد.

روش بررسی: در این پژوهش ۳۰ بیمار مبتلا به پارکینسون و ۳۰ فرد سالم که از نظر سن، جنس و میزان تحصیلات با هم مطابق بودند مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین ساخت خوشه و تعداد انتقال با استفاده از روش Troyer در بین دو گروه مقایسه شد. داده‏های به‏دست آمده با استفاده از آزمون آماری غیرپارامتری من‏ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‏ها: مقایسۀ بین میانگین ساخت خوشه در بیماران مبتلا به پارکینسون و افراد سالم تفاوت معنی‏داری را نشان داد(p=۰/۰۰۵). همچنین بین میانگین تعداد انتقال‏ها در بین دو گروه تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(p=۰/۰۰۸). در هر دو گروه مورد مطالعه، سن ارتباط معنی‏دار و معکوسی با عملکردهای ساخت خوشه و انتقال داشت(p<۰/۰۰۱).

نتیجه‏گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که فرایند انتقال از یک زیرمجموعۀ معنایی یا واجی به یک زیرمجموعۀ معنایی یا واجی دیگر و نیز ساخت خوشه در بیماران مبتلا به پارکینسون آسیب می‏بیند.