---

زمینه و هدف: پردازش زمانی، که شامل وضوح، ترتیب، تجمع و پوشش زمانی می­باشد مؤلفۀ اصلی توانایی­های پردازش شنیداری است. نتیجۀ تحقیقات در مورد پردازش زمانی در افراد موسیقی­دان و غیرموسیقی­دان برتری موسیقی­دانان را نسبت به دیگر افراد در مبحث تمایز زمانی نشان می­دهد. در این مطالعه پردازش زمانی در افراد موسیقی­دان و غیر­موسیقی­دان با شنوایی هنجار با آزمون فاصله در نویز مورد بررسی قرار گرفت.
روش بررسی: این مطالعۀ هم­گروهی هم­زمان غیرمداخله­ای روی 24 فرد موسیقی­دان با میانگین سنی 3/25 سال و 24 فرد غیرموسیقی­دان با میانگین سنی 5/24 سال دارای شنوایی هنجار با شرایط سنی و جنسی مشابه در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. پس از انجام آزمون فاصله در نویز، آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ­های صحیح افراد استخراج شد و با آزمون ناپارامتری من­ویتنی­یو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته­ها: بین درصد پاسخ­های صحیح و آستانۀ تقریبی دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی­داری مشاهده شد(p<0/001)، در حالی که بین درصد پاسخ­های صحیح و آستانۀ تقریبی دو جنس در هر دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی­داری به­دست نیامد(p>0/05).
نتیجه­گیری: کمتر بودن مقدار آستانۀ تقریبی و بیشتر بودن میزان درصد پاسخ­های صحیح افراد موسیقی­دان نسبت به افراد غیرموسیقی­دان نشان­دهندۀ پردازش زمانی شنوایی سریع­تر در این افراد بود که می­تواند ناشی از تربیت موسیقایی سیستم شنوایی مرکزی آنها باشد.