---

زمینه و هدف: وزوز گوش بیماری آزاردهنده‏ای است که می‏تواند باعث مشکلات عمده‏ای از جمله بی‏خوابی، اختلال در تمرکز و کاهش کیفیت زندگی شود. این مطالعه به منظور بررسی اثر بخشی هیپنوتیزم‏درمانی در درمان وزوزگوش ذهنی انجام شده است.
روش بررسی: این مطالعه یک تحقیق آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه شاهد بود. تعداد افراد در هر گروه ۱۰ نفر و شامل افرادی بود که از وزوزگوش ذهنی رنج می‏بردند. هر دو گروه از نظر میزان شدت وزوز گوش و محدودۀ سنی همسان بودند. افراد در هر دو گروه پرسش‏نامه کلینیکی وزوز گوش را در دو مرحله پیش‏آزمون‏ـ‏پس‏آزمون تکمیل کرده و شدت وزوز گوش آنها به صورت خودگزارشی از یک تا ده ثبت می‏شد. افراد گروه مورد برای ۱۰ جلسه تحت هیپنوتیزم‏درمانی قرار گرفتند. روی گروه شاهد هیچ گونه درمان روانشناختی انجام نشد. یافته‏ها با استفاده از آزمون‏های t‏  مستقل و وابسته مقایسه شدند.
یافته‏ها: بین امتیازهای پیش‏آزمون‏ـ‏پس‏آزمون و همچنین بین امتیازهای پس آزمون دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی‏داری وجود داشت(p=۰/۰۰۱).
نتیجه‏گیری: نتایج نشان داد که هیپنوتیزم‏درمانی توانسته است به‏طور مؤثری از شدت وزوزگوش بیماران در گروه مورد بکاهد به‏عبارتی مؤید اثربخش بودن هیپنوتیزم‏درمانی در درمان وزوزگوش ذهنی بود.

---

زمینه و هدف: مهارت ‎ های تصحیح مکالمه برای برقراری موفقیت‏آمیز ارتباط کلامی دوطرفه، ضروری هستند. اختلالات شناختی زبانی می‏تواند بر این مهارت ها تأثیر منفی داشته باشد. با توجه به مسائل ویژۀ شناختی زبانی کودکان کم‏شنوا و کمبود اطلاعات دربارۀ راه ‎ کارهای تصحیح مکالمۀ آنها، این مطالعه انجام شد.

روش بررسی: در این پژوهش مقطعی ۵۸ کودک کم‏شنوای متوسط (۳۸ پسر و ۲۰ دختر) با دامنۀ سنی ۷-۶ سال از شهر اهواز شرکت داشتند. فراوانی به‎کارگیری راه ‎کارهای تصحیح مکالمه، امتیاز هوش، حافظه، واژه ‎ یابی، غنای واژگانی و میانگین طول جمله از طریق آزمون‏های شناختی زبانی در ۱۰ موقعیت مکانی به‏دست آمد. آنالیز داده‏ها در نسخۀ ۱۸ نرم‏افزار SPSS با آزمون ‎ های t مستقل، پیرسون و رگرسیون لجستیک انجام شد.

یافته‏ها: بین به‎کارگیری راه ‎ کار شفاف‏سازی و هوش ارتباطی اجتماعی رابطۀ مستقیم(p=۰/۰۴۵) و بین به‎کارگیری انواع راه ‎ کارهای تصحیح مکالمه و توانمندی ‎ های زبانی کودکان کم ‎ شنوای متوسط همبستگی مستقیم(p<۰/۰۵) دیده شد.

نتیجه‏گیری: کودکان کم ‎ شنوای متوسط شش تا هفت ساله از راه ‎ کار تکرار کردن، بیشتر از سایر راه ‎ کارها برای اصلاح مکالمه استفاده کردند. با افزایش یک واحد در توانایی واژه ‎ یابی یا افزایش یک واحد در میانگین طول جمله کودکان مورد مطالعه، می ‎ توان انتظار داشت که یک واحد بر میزان استفاده از راه ‎ کار تکرار کردن افزوده می ‎شود.