---

زمینه و هدف: برای تشریح مکانیسم عملکرد حافظه کوتاه مدت کلامی تاکنون مطالعات بسیاری صورت گرفته است. استفاده از راهبردها و تکنیک‏هایی که فرد زودتر و راحت‏تر به این خزانه دسترسی پیدا کند در علم گفتاردرمانی حائز اهمیت است. راهنما فرآیندی است جهت افزایش دسترسی به نوع خاصی از اطلاعات موجود در حافظه فرد، بواسطه ارائه محرک‏هایی که آن اطلاعات را فعال می‏کند. بنابراین راهنماها، لغاتی هستند که باعث تسهیل بازنمایی لغت هدف می‏شوند. پژوهش حاضر به مقایسه انواع راهنماهای معنایی و واجی در حافظه کوتاه مدت کلامی فرد می‏پردازد.
روش بررسی: نمونه مورد بررسی در پژوهش حاضر، شامل 64 نفر از دانشجویان پسر 18 تا 25 ساله از دانشگاه علوم پزشکی تهران بوده‏اند. از آنجا که بعضی ازعوامل می‏توانند اثر تخریبی بر سرعت واکنش فرد داشته باشند از این رو دقت زیادی در بررسی مواردی نظیر دوزبانگی، لکنت و مشکل تولید انجام گرفت. ابتدا از افراد حائز شرایط آزمون تمایز شنوایی وپمن گرفته شد و افراد دارای اشکال در تمایز شنوایی از روند تحقیق حذف شدند. آزمون مورد نظر از طریق نسخه دوم نرم افزار برنامه‏نویسی شده DMDX به افراد ارائه گردید و زمان واکنش ثبت گردید.
یافته‏ها: یافته‏های حاصل از این بررسی حاکی از آن بود که افراد در تکالیف معنایی سریع‏تر از سایر تکالیف به لغات دسترسی پیدا کردند و بعد از آن به راهنماهای هم‏قافیه سریع‏تر پاسخ دادند. در مقایسه میانگین زمان واکنش، تکالیف معنایی و هم‏قافیه تفاوت معنی‏داری را نشان دادند اما در دو متغیر نامرتبط و تجانس تفاوت معنی‏داری مشاهده نگردید.
نتیجه‏گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر بیانگر این بود که سطح معنایی از همه سطوح سریع‏تر بازیابی می‏شود و بلافاصله به دنبال آن سطح واجی فرد شروع به فعالیت می‏نماید. سطح تجانس دیرتر از سایر سطوح بازیابی می‏گردد و نتایج این قسمت از بررسی با نتایج بعضی از تحقیقات دیگر که به بررسی زمان واکنش در تکالیف واجی پرداخته‏اند، همسویی دارد.