---

این مورد در طبقه‏بندی نورولوژیک جای می‏گیرد. بیمار کودکی است که در وضعیت تحصیلی‏اش به‏عنوان فرد مبتلا به ناتوانی یادگیری مطرح شده است. وی، اولین بار قبل از سیزده سالگی برای ارزیابی اختلال در پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) ارجاع داده شده بود.مادر با گذشت زمان متوجه مشکلات عدیدۀ شنوایی فرزندش شده بود و به همین جهت انجام آزمایش مربوط به توانایی‏های پردازش مرکزی شنوایی ضروری به نظر می‏رسید. کودک در شنیدن در حضور نویز و مسیر گفتاری دچار مشکل است و اغلب از اطرافیان می‏خواهد آنچه را گفته‏اند تکرار کنند. در مکان‏یابی صدا نیز بدون مشکل نیست. هیچ‏گونه اختلال تعادلی ندارد. کودک در مدرسه پیشرفت خوبی داشت و تنها مشکل وی در خواندن بود زیرا سطح خواندن او حدود یک پایه، پایین‏تر از حد انتظار بود. قوای هوشی کلی وی در حد هنجار بود.

---

زمینه و هدف: انجام آزمون‏های تعادلی مرسومی مانند الکترونیستاگموگرافی و ویدئونیستاگموگرافی، به‏علت آنکه نیاز به بینایی دارد در نابینایان میسر نمی‏باشد. از آنجا که آزمون پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی، نیاز به بینایی ندارد به نظر می‏رسد آزمون مناسبی برای ارزیابی بخشی از سیستم دهلیزی این افراد باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان وقوع و زمان نهفتگی موج p۱۳ و n۲۳ در  نابینایان مادرزادی و افراد بینا انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای، پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائه محرک تن‏برست ۵۰۰ هرتز با شدت ۹۵ دسی‏بل nHL در ۲۰ فرد بینا و ۲۰ فرد نابینای مادرزاد در محدودۀ سنی ۳۰-۱۸ سال ثبت شد.
یافته‏ها: پاسخ پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در تمامی افراد (۱۰۰%) مشاهده گردید. میانگین زمان نهفتگی امواج p۱۳ و n۲۳، هر دو گوش، در دو گروه اختلاف آماری معنی‏داری را نشان نداد (p>۰/۰۵).
نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد شکل‏گیری مسیر عصبی و قوس رفلکسی پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد نابینا مشابه افراد بینا بوده و رشد این مسیر مستقل از سیستم بینایی صورت می‏گیرد. از این‏رو آزمون پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی می‏تواند آزمون مفیدی در ارزیابی عملکرد بخشی از سیستم دهلیزی نابینایان باشد.

---

زمینه و هدف: اسکلروز متعدد با ویژگی‏های سه‏گانه التهاب، میلین‏زدایی، و اسکارگذاری مشخص می‏شود. سیر این بیماری ممکن است به‏صورت عود‏کننده بهبودیابنده و یا پیش‌رونده باشد. اختلالات شناختی در افراد مبتلا به بیماری اسکلروز متعدد نسبتاً شایع است و هر چه از طول مدت بیماری می‏گذرد میزان اختلال بیشتر می‏شود. برای آگاهی از اختلالات شناختی، پتانسیل‏های وابسته به رخداد ابزار مناسبی هستند. پژوهش حاضر به بررسی تأثیر طول مدت بیماری و مقیاس حالت ناتوانی گسترده بر دامنه و زمان نهفتگی پتانسیل وابسته به رخداد P۳۰۰ شنوایی در افراد مبتلا به بیماری اسکلروز متعدد می‏پردازد.

روش بررسی: در این پژوهش مقطعی و غیرمداخله‌ای، P۳۰۰ شنوایی به روش تحریک متفاوت با استفاده از دو محرک تن‏برست ۱۰۰۰ هرتز و ۲۰۰۰ هرتز روی ۲۱ فرد مبتلا به اسکلروز متعدد با میانگین سنی ۸/۲۷ سال و انحراف معیار ۱/۷ سال در محدودۀ سنی ۵۰-۱۸ سال انجام شد. افراد مورد مطالعه به‏صورت تصادفی ساده انتخاب شدند .

یافته‏ها: بین زمان نهفتگی موج P۳۰۰ با طول مدت بیماری و مقیاس حالت ناتوانی گسترده همبستگی وجود داشت(p<۰/۰۵). نتایج نشان‏دهندۀ میزان بالای همبستگی زمان نهفتگی موج P۳۰۰ در هر دو جایگاه الکترودی بود(r>۰/۵۰) اما بین دامنۀ موج P۳۰۰ با طول مدت بیماری و میان گین مقیاس حالت ناتوانی گسترده همبستگی وجود نداشت(p>۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: ارتباط معنی‏دار بین زمان نهفتگی P۳۰۰ و ناتوانی فیزیکی بیمار می‏تواند حاکی از آن باشد که تغییراتی که در اسکلروز متعدد اتفاق می‏افتد ناشی از تغییر در سیستم عصبی مرکزی است. همچنین بین طول مدت بیماری با اختلالات شناختی ارتباط وجود دارد .

---

زمینه و هدف: بیماری دیابت، به واسطه اختلال در سوخت و ساز گلوکز خون، سبب بروز نارسایی‏های قابل توجهی در دستگاه‏های مختلف بدن همچون شنوایی و تعادل می‏شود. بیماران مبتلا به دیابت، از علائمی نظیر وزوز و گیجی شکایت دارند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیرات احتمالی دیابت نوع I و II را بر دستگاه شنوایی و تعادل انجام گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، پاسخ‏های شنوایی و تعادل دو گروه ۱۵ نفره مبتلا به دیابت شیرین نوع I و II در محدودۀ سنی ۵۰-۴۰ سال به‏ترتیب با میانگین سنی و انحراف معیار ۸۰/۴۳ و ۲۴۶/۴، ۱۳/۴۸ و ۹۷۳/۲، و ۱۰ فرد هنجار ۵۰-۴۰ ساله با میانگین سنی و انحراف معیار ۳۰/۴۵ و ۴۴۸/۴، با استفاده از آزمون ادیومتری تن خالص و پاسخ‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.

یافته‏ها: نتایج آزمون ادیومتری تن خالص در هر دو گروه مبتلا به دیابت نوع I و II در محدودۀ هنجار به‏دست آمد. در مقابل، مقایسۀ دامنۀ پاسخ‏های عضلانی برانگیخته از دهلیز میان گروه هنجار و بیماران مبتلا به دیابت، نشان‏دهندۀ اختلافات آماری معنی‏دار بود(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: می‏توان گفت که در بیماران مبتلا به دیابت نوع I و II ، علی‏رغم به‏دست آمدن پاسخ‏های هنجار دستگاه شنوایی، پاسخ‏های دستگاه دهلیزی در وضعیت هنجاری نبوده و نشان‏دهندۀ درگیری اندام‏های انتهایی دستگاه دهلیزی و مسیر مرکزی مربوط به آن هستند.