---

زمینه و هدف: عضلات شرکت­کننده در تولید صدا از مهم­ترین اعضای دست­اندرکار در تکلم هستند. ثبت الکترومیوگرافی فعالیت‌های عضلات با استفاده از الکترودهای سوزنی مشکل است و نیاز به آرامش بیمار و مهارت فرد معاینه­کننده دارد. هدف از این تحقیق رسیدن به راهی جدید برای ارزیابی فعالیت عضلات با استفاده از الکترودهای سطحی است.
روش بررسی: در این پژوهش 34 زن و 34 مرد هنجار شرکت کردند. افراد به­صورت نشسته روی صندلی قرار می­گرفتند. الکترودهای ثبات بر روی عضلات ناحیۀ قدام گلو، شامل تیروییدی هرمی و انگشتری تیروییدی، در دو سمت چپ و راست قرار داده می­شدند. تولید همخوان­های سایشی واکدار /z/ و /ž/ و بی­واک /s/ و /š/ به­مدت 10 ثانیه و استراحت بینابینی 10 ثانیه­ای به تعداد 5 تکرار انجام می­گرفت. اطلاعات به­دست آمده در حوزۀ زمان و فرکانس مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته­ها: در ثبت الکترومیوگرافی عضلات مسئول تولید همخوان­های سایشی واکدار، میزان فعالیت و میانه طیف فرکانس به­طور معنی­داری در مردان بیشتر از زنان بود(p<0/05)، ولی این مقادیر در هر دو گروه، در همخوان­های سایشی واکدار بیشتر از حالت استراحت بود(p<0/001).
نتیجه­گیری: ثبت سطحی از عضلات تیروییدی هرمی و انگشتری تیروییدی در زنان بسیار سخت­تر از مردان است. این امر می­تواند به­دلیل تفاوت­های آناتومیکی نظیر اندازۀ طول و عرض گردن در زنان باشد.
واژگان کلیدی: الکترومیوگرافی سطحی، عضلۀ تیروییدی هرمی، عضلۀ انگشتری تیروییدی

---

زمینه و هدف: انجام آزمون‏های تعادلی مرسومی مانند الکترونیستاگموگرافی و ویدئونیستاگموگرافی، به‏علت آنکه نیاز به بینایی دارد در نابینایان میسر نمی‏باشد. از آنجا که آزمون پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی، نیاز به بینایی ندارد به نظر می‏رسد آزمون مناسبی برای ارزیابی بخشی از سیستم دهلیزی این افراد باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان وقوع و زمان نهفتگی موج p13 و n23 در  نابینایان مادرزادی و افراد بینا انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای، پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائه محرک تن‏برست 500 هرتز با شدت 95 دسی‏بل nHL در 20 فرد بینا و 20 فرد نابینای مادرزاد در محدودۀ سنی 30-18 سال ثبت شد.
یافته‏ها: پاسخ پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در تمامی افراد (100%) مشاهده گردید. میانگین زمان نهفتگی امواج p13 و n23، هر دو گوش، در دو گروه اختلاف آماری معنی‏داری را نشان نداد (p>0/05).
نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد شکل‏گیری مسیر عصبی و قوس رفلکسی پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد نابینا مشابه افراد بینا بوده و رشد این مسیر مستقل از سیستم بینایی صورت می‏گیرد. از این‏رو آزمون پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی می‏تواند آزمون مفیدی در ارزیابی عملکرد بخشی از سیستم دهلیزی نابینایان باشد.

---

زمینه و هدف: در ارتباط با توجه، چهار مرحلۀ اساسی تشریح خواهد‏ شد که عبارتند از حافظۀ فعال، مسیر بالا به پایین، انتخاب رقابتی، و فیلترینگ خودکار پایین به بالا برای تحریکات برجسته. هر‏یک از این مراحل، نقشی اساسی در فرآیند توجه ایفا می‏کنند. سه مرحلۀ ابتدایی در کنترل ارادی انسان هستند و در کنار یکدیگر، چرخه‏ای برگشتی را ایجاد می‏کنند. در این مقاله مروری، سعی شده‏است تا با تکیه بر آخرین و پیشرفته‏ترین تحقیقات مرتبط با توجه به‏ویژه توجه شنوایی، نظریه‏ها، سازوکارها، و مراکز دخیل در دستگاه عصبی، به‏تفصیل مطرح شود.

روش‏بررسی: در این مطالعه، به بررسی متون و مقالات مختلفی که از سال 1953 تا 2012 پیرامون توجه شنوایی چاپ شده‏است، پرداخته شد. برای این منظور، از بانک‏های اطلاعاتی PubMed ، Scopus ، ProQuest ، Iran Medex ، و Google scholar استفاده شد. برای جستجو در این بانک‏ها، از واژه auditory attention و واژگان کلیدی مرتبط با آن استفاده شد.

نتیجه‏گیری: می‏توان گفت که توجه شنوایی به‏واسطۀ چهار مؤلفۀ اصلی خود نقش بسیار مهمی در روند پردازش شنوایی داشته و می‏تواند تغییردهندۀ روند مذکور در سطوح متعددی از تجزیه و تحلیل حسی نظیر حلزون، ساقۀ مغز، و قشر شنوایی باشد.

---

زمینه و هدف: بیماری دیابت، به واسطه اختلال در سوخت و ساز گلوکز خون، سبب بروز نارسایی‏های قابل توجهی در دستگاه‏های مختلف بدن همچون شنوایی و تعادل می‏شود. بیماران مبتلا به دیابت، از علائمی نظیر وزوز و گیجی شکایت دارند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیرات احتمالی دیابت نوع I و II را بر دستگاه شنوایی و تعادل انجام گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، پاسخ‏های شنوایی و تعادل دو گروه ۱۵ نفره مبتلا به دیابت شیرین نوع I و II در محدودۀ سنی ۵۰-۴۰ سال به‏ترتیب با میانگین سنی و انحراف معیار ۸۰/۴۳ و ۲۴۶/۴، ۱۳/۴۸ و ۹۷۳/۲، و ۱۰ فرد هنجار ۵۰-۴۰ ساله با میانگین سنی و انحراف معیار ۳۰/۴۵ و ۴۴۸/۴، با استفاده از آزمون ادیومتری تن خالص و پاسخ‏های عضلانی برانگیختۀ دهلیزی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.

یافته‏ها: نتایج آزمون ادیومتری تن خالص در هر دو گروه مبتلا به دیابت نوع I و II در محدودۀ هنجار به‏دست آمد. در مقابل، مقایسۀ دامنۀ پاسخ‏های عضلانی برانگیخته از دهلیز میان گروه هنجار و بیماران مبتلا به دیابت، نشان‏دهندۀ اختلافات آماری معنی‏دار بود(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: می‏توان گفت که در بیماران مبتلا به دیابت نوع I و II ، علی‏رغم به‏دست آمدن پاسخ‏های هنجار دستگاه شنوایی، پاسخ‏های دستگاه دهلیزی در وضعیت هنجاری نبوده و نشان‏دهندۀ درگیری اندام‏های انتهایی دستگاه دهلیزی و مسیر مرکزی مربوط به آن هستند.