---

زمینه و هدف: مدت‏ها مربیان به‏دنبال روشی بودند که بتواند گفتار را برای افراد کم‏شنوا قابل رؤیت کند. در دهه‏های اخیر روش‏های چندی ابداع شد که مهم‏ترین آن گفتار نشانه‏ای است که حدود 50 سال پیش توسط کورنت در سال 1967 ابداع شد. هدف مقالۀ حاضر، بررسی نتایج پژوهش‏های انجام شده پیرامون گفتار نشانه‏ای و اثربخشی آن بر مهارت‏های زبانی کودکان کم‏شنوا بود.
روش بررسی: در این مقاله، پژوهش‏هایی که به بررسی گفتار نشانه‏ای و تأثیر آن بر جنبه‏های مختلف گفتار و خواندن و نوشتن کودکان کم‏شنوا پرداخته بودند، مرور شدند. این مطالعات با کلید واژه cued speech از بانک‏های اطلاعاتی Proquest،  Medlineو Scopus و نیز پایان‏نامه‏ها و کتاب‏های معتبر از سال 1972 تا 2011 استخراج شده‏اند.
نتیجه‏گیری: گفتار نشانه‏ای از جمله روش‏های شفاهی است که همه صداها را قابل دیدن و قابل دسترس می‏کند. این روش ادراک گفتار را بسیار ساده می‏سازد؛ همچنین مهارت‏های لب‏خوانی و توانایی استفاده از باقی‏مانده شنوایی را در کودکان کم‏شنوا بهبود می‏بخشد. گفتار نشانه‏ای توانایی برقراری ارتباط و درک و تمایز گفتار را از سنین کودکی افزایش می‏دهد و گفتار و توانایی بهره‏گیری از کاشت حلزون را بهبود می‏بخشد. هدف اصلی از ابداع گفتار نشانه‏ای ارتقاء سطح خواندن و نوشتن کودکان کم‏شنوا بوده است که در این حیطه به نظر کاملاً موفق می‏رسد.