---

زمینه و هدف: از دیدگاه رشدی، ارتباط بین زبان و لکنت به‏دلیل این که به‏طور کلی شروع لکنت هم‏زمان و منطبق است با دورۀ سریع رشد زبانی کودکان، موضوع قابل توجهی است. آگاهی واج‏شناختی نمونه‏ای از عملکرد زبانی است که هم‏زمان با زبان رشد می‏کند و زیربنای مهارت‏های گفتاری و شنیداری است. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین لکنت و آگاهی واج‏شناختی و توجه به این مهارت در روند ارزیابی و درمان لکنت بود.
روش بررسی: مطالعۀ حاضر به‏صورت مقطعی‏ـ‏‏مقایسه‏ای روی 53 کودک 8-4 سالۀ شهر تهران انجام شد. برای نمونه‏های مورد بررسی ابتدا تشکیل پرونده توسط آزمونگر از درمانگر و والدین و مربیان به‏عمل آمد. سپس صدای کودکان لکنتی ضبط شده و آنگاه اجرای پژوهش با استفاده از آزمون آگاهی واج‏شناختی انجام شد. پس از آن اطلاعات به‏دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: در امتیاز آزمون آگاهی واج‏شناختی بین گروه‏های لکنتی و غیرلکنتی به‏طور کلی و نیز در زیرگروه‏های سنی تفاوت معنی‏دار وجود داشت(p<0/05). کودکان لکنتی با شدت‏های مختلف در کسب امتیاز تفاوت معنی‏داری را نشان ندادند. کودکان کمتر از چهار سال کمترین امتیاز و کودکان بزرگ‏تر از هفت سال بیشترین امتیاز را کسب کردند و این اختلاف معنی‏دار بود(p<0/05).
نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد در ارزیابی و درمان کودکان لکنتی باید توانمندی آگاهی واج‏شناختی و عوامل سن، نوع و شدت لکنت مورد توجه قرار گیرد.