---

برنامه حفاظت شنوایی از جمله مباحث کاربردی در شنوایی شناسی صنعتی است. در این زمینه و بویژه در ایران تجربیات عملی، محدود می باشد. اجرای کاربردی برنامه فوق معمولا با یکسری مشکلات خاص همراه است به نحوی که اگر دقت کافی اعمال نگردد ممکن است برنامه از سیر اصلی منحرف شود. در مقاله حاضر ابتدا نگاه گذرا به اصول علمی یک برنامه حفاظت شنوایی خواهیم داشت و بدنبال آن بعنوان یک نمونه عملی، مشروح گزارش اجرای برنامه حفاظت شنوایی در شرکت پارس مینو توسط گروه شنوایی شناسی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی تهران در زمستان 1374 را ارائه خواهیم نمود.

---

تومور عصب هشتم یا اکوستیک نورینوما درصد زیادی از تومورهای زاویه پلی-مخچه ای را شامل می شوند. این تومور از نظر هیستولوژی خوش خیم گزارش شده است. چنانچه تومور بیش از حد بزرگ شود می تواند علایم نورولوژیک، مانند عدم تعادل با منشاء مخچه ای، ادم پاپی، اختلال عملکرد سایر اعصاب جمجمه ای و ... را به همراه داشته باشد. اکوستیک نورینوما معمولا به صورت یکطرفه ظاهر می شود و علایم ادیولوژیک آن نیز از افت شنوایی یک طرفه حکایت می کند. اما در مورد تومورهای بزرگ، علایم می تواند به صورت دو طرفه هم تظاهر نماید. که بالطبع نتایج ارزیابی های شنوایی را تحت تاثیر قرار می دهد. در گزارش حاضر یک مورد بیمار 31 ساله مبتلا به اکوستیک نورینوما در گوش راست معرفی می شود که در ارزیابی های شنوایی آن علاوه بر اختلال در گوش راست، تغییراتی نیز در آزمون اصوات خالص، اکوستیک رفلکس و ABR گوش چپ مشاهده می گردد.

---

متداول‏ترین عامل کم‏شنوایی در بزرگسالان، قرارگیری در برابر نویز، اثرات سن، تعامل نویز و اثرات سن و تعامل نویز با سایر متغیرها می‏باشد. خصوصیات فردی از جمله عواملی است که در میزان کم‏شنوایی ناشی از نویز مؤثر می‏‏باشد.در حیطه حفاظت شنوایی، شناخت متغیرهایی که مستقیماً بر دستگاه شنوایی مؤثر بوده و یا به‏عنوان عوامل مستعدکننده کم‏شنوایی در حضور نویز مطرح می‏باشند، بسیار حائز اهمیت است.در این مقاله 3 پارامتر اساسی ذیل مورد بررسی قرار گرفته است:‏‏پارامترهای فیزیکی-پارامترهای غیر شنوایی-‏پارامترهای شنوایی

---

پارامترهای OAEs علاوه بر فرکانس وسطح محرک و وضعیت ساختارهای صدور ارتعاشات درگوش داخلی به خصوصیات و ویژگیهای راههای انتقال صوت نیز بستگی دارد. در نتیجه غیر طبیعی بودن OAEs همیشه نشان دهنده غیر طبیعی بودن حلزون نیست. گوش میانی ارتعاشات را در دو راستا منتقل می کند: انتقال رو به جلو (از کانال گوش به حلزون) و انتقال به عقب یا برگشت صوت (از حلزون به مجرای گوش). بیماریهای گوش میانی هر دو انتقال را تحت تاثیر قرار می دهند.در این مقاله هدف بررسی اثرات آنی تغییرات فشار تمپان بر OAE برانگیخته شده با کلیک در افراد سالم می باشد. تغییرات فشار محیطی در یک اتاق فشار بر روی  افرادی که از نظر شنوایی و گوش میانی سالم بودند اعمال شد. فشار تدریجاً در گامهای dapa 100 برای افزایش و کاهش فشار تمپان تغییر یافت و از توازن فشار گوش میانی در حین آزمایش اجتناب شد. فشار نسبی بالا و پایین (dapa 320) حفره تمپان از طریق تمپانومتری پیگیری و CEOAE ها در هر گام از تغییر فشار ثبت گردید که در ثبت CEOAE در طی فشار تدریجی بالا و پایین، دامنه کمتر و زمان نهفتگی های کوتاهتری بدست آمد که اغلب در باند فرکانسی 750 تا 3000 هرتز چشمگیر بود.

---

کیست ارکنوئید: این کیست یک ناهنجاری مادرزادی در مجاورت فضای تحت ارکنوئید است. غشاء آن از سلول‏های ارکنوئید و کلاف‏های کلاژن چند لایه شکل گرفته که حاوی مایع مغزی نخاعی می باشد. اگرچه ممکن است تقریباً در هر جای از محور عصبی دیده شود. معمول ترین محل، شیار سیلوین و حفره جمجمه ای میانی است. مادر زادی بودن کیست های ارکنوئید بر پایه بروز معمول آن در کودکی پیشنهاد شده است.

---

در مطالعه روی 36 فرد دارای شنوایی هنجار در محدوده سنی 18 تا 25 سال برای بررسی تغییر موقت آستانه شنوایی از طریق انتشارات صوتی برانگیخته گذرا از گوش (TEOAEs) مشاهده گرید که نویز می تواند آستانه های تن خالص و دامنه های TEOAEs را تحت تاثیر قرار دهد. زمانی که حلزون گوش، در اثر نویز آسیب می بیند، در مقایسه دو آزمون ادیومتری تن خالص و آزمون TEOAEs، بنظر می رسد که آزمون TEOAE مناسب تر باشد. زیرا این آزمون عینی بوده و تحت تاثیر توجه و هوشیاری فرد آزمایش شونده قرار نمی گیرد و در افراد سخت آزمون نیز قابل ارزیابی است. همچنین، از دقت و سرعت بالایی برخوردار بوده و در یک محیط ساکت، بدون نیاز به اتاق اکوستیک، قابل اجرا می باشد.

---

هدف: بررسی مشخصات فیزیکی گسیل های صوتی خودبخودی گوش ، گسیل های صوتی برانگیخته گذرا از گوش و گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش پسران (11-7) سال با شنوایی هنجار.
مواد و روشها : این مطالعه مقطعی روی 100 پسر دبستانی 11-7 ساله با شنوایی هنجار و ساکن منطقه 12 تهران صورت گرفت. نمونه ها تحت معاینه اتوسکپی ، ادیومتری تن خالص و ایمیتانس قرار گرفتند و در صورت طبیعی بودن نتایج آزمون OAEs انجام شد. اثر گوش مورد مطالعه و دست برتری نیز بررسی گردید.
نتایج: در آزمون SOAE ، حدود 30 درصد از افراد مورد مطالعه ، واجد گسیلهای صوتی خودبخودی گوش بودند که تعداد، میانگین فرکانس و میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ تفاوت معنی داری را نشان ندادند. در آزمون TEOAE ، میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه در پاسخ کلی و در فرکانس های 1 و 3 کیلو هرتز تفاوت معنی داری را نشان دادند (p<0.05). که این تفاوت مبین فراوانی بیشتر دامنه ها در گوش راست می‌باشد. در آزمون TEOAE ، میانگین دامنه گسیل ها بین افراد راست برتر و چپ برتر تفاوت معنی داری را نشان ندادند. در آزمون TEOAE ، میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه تفاوت معنی داری را نشان ندادند. در آزمون DPOAE ، میانگین دامنه گسیل ها در فرکانس های 1611 ، 2026 ، 2564 هرتز ، بین افراد راست برتر و چپ برتر ، تفاوت معنی داری را نشان دادند (p<0.05). که این تفاوت مبین فراوانی بیشتر دامنه ها در افراد چپ برتر می‌باشد. در آزمون TEOAE ، میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه تفاوت معنی داری را نشان ندادند. در آزمون DPOAE ، میانگین دامنه گسیل ها در فرکانس های ، 1611 ، 2026 ، 2564 ، هرتز ، بین افراد راست برتر و چپ برتر ، تفاوت معنی داری را نشان دادند (p<0.05) که این تفاوت مبین فراوانی بیشتر دامنه ها در افراد چپ برتر می‌باشد.
بحث : یافته های حاصله در سه مورد با سایر مطالعات متفاوت است که عبارتند از برابری تعداد SOAE در دو گوش ، یکسانی دامنه DPOAE دو گوش ، تأثیر دست برتری بر میانگین دامنه گسیل ها در برخی فرکانس ها. بنابراین لازم است این نکات در آزمون OAE پسران نوجوان مدنظر قرار گیرند.

---

زمینه و هدف: یکی از بارزترین شکایات کودکان مبتلا به اختلال یادگیری، مشکل آن‏ها در درک گفتار در حضور نویز زمینه است. مطالعات مختلف نشان داده اند که دسته زیتونی- حلزونی داخلی در شنوایی در حضور نویز نقش دارند. با استفاده از مهار دگرسویی گسیل‏های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک تن برست،  می توان عملکرد این اعصاب را ارزیابی کرد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی ویژگی‏های فرکانسی دسته زیتونی- حلزونی داخلی با استفاده از مهار دگرسویی گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک تن برست در فرکانس های 1، 2، 3و4 کیلو هرتز در پاسخ به نویز سفید دگرسویی در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مورد- شاهد بود. گروه های مورد مطالعه از 34 دانش آموز مبتلا به اختلال یادگیری  11-7 ساله و 31 دانش آموز هنجار در محدوده سنی مشابه تشکیل شده بود. مهار دگرسویی گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک تن برست با مقایسه دامنه‏های آنها در دو حالت با و بدون ارائه نویز سفید دگرسویی ارزیابی شد.
یافته‏ها: در حالت بدون ارائه نویز، تفاوت آماری معنی داری در دامنه گسیل ها بین دو گروه دیده نشد. در هر دوگروه، با ارائه نویز نسبت به حالت بدون ارائه نویز، کاهش آماری بارزی در دامنه  در فرکانس های 1، 2، 3و4 کیلو هرتز دیده شد. مقدار این کاهش در فرکانس‏های 1، 2و4 کیلو هرتز در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری به طور معنی داری کمتر از گروه هنجار بود.
نتیجه‏گیری: کاهش بارز اثر مهاری گسیل‏های صوتی برانگیخته گذرای گوش با محرک تن برست در فرکانس‏های 1، 2و4 کیلو هرتزدر دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری، می تواند نشان دهنده کاهش فعالیت دسته زیتونی- حلزونی داخلی در این نواحی فرکانسی باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که ارزیابی عملکرد دسته زیتونی- حلزونی داخلی با استفاده از مهار در مجموعه آزمون‏های تشخیصی کودکان مبتلا به اختلال یادگیری لحاظ شود.

---

زمینه و هدف: اختلال یادگیری از شایع ترین مشکلات کودکان دبستانی می باشد و تقریبا 10 درصد این کودکان با این مشکل مواجه هستند. مشخص شده است که اختلال یادگیری با اشکالات ظریف در کدبندی اطلاعات شنوایی در سیستم شنوایی مرکزی همراه می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی پتانسیل های برانگیخته میان رس شنوایی در کودکان دبستانی مبتلا به اختلال یادگیری در مقایسه با کودکان هم سن و سال هنجار می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، پتانسیل های برانگیخته میان رس شنوایی با استفاده از کلیک روی 31 کودک مبتلا به اختلال یادگیری 12-7 ساله و 31 فرد هم سن و سال هنجار انجام شد. دامنه و زمان نهفتگی امواج حاصله با افزایش شدت محرک و تحریک دو گوشی مقایسه گردید.
یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که دامنه امواج پتانسیل های برانگیخته میان رس شنوایی در افراد مبتلا به اختلال یادگیری از گروه شاهد در تمامی امواج غیر از Na و Pa گوش راست به طور معنی داری کمتر بود ولی برای زمان نهفتگی بین دو گروه تفاوت معنی داری دیده نشد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه احتمالا پتانسیل های برانگیخته میان رس شنوایی می توانند در ارزیابی و تشخیص اختلال یادگیری کارآیی قابل توجهی داشته باشند هر چند که هنوز به مطالعات بیشتری نیاز است.

---

زمینه و هدف: بررسی گسیل های صوتی برانگیخته با محرک کلیک از آن جهت از اهمیت چشمگیری برخوردار است که ارتباط نزدیکی با ساز و کار حلزون دارد و عملکرد آن را منکعس می کند. با توجه به ساختار خاص این گسیل ها، برای بررسی آن نیازمند روشی هستیم که هم از لحاظ زمان و هم از لحاظ فرکانس قابل تجزیه و تحلیل باشد. در بین روش های مختلف موجود روش های تبدیل زمان- فرکانس برای تجزیه تحلیل این سیگنال ها بسیار مناسب هستند. در پژوهش حاضر، هدف این است که با استفاده از گسیل های صوتی برانگیخته با محرک کلیک و تبدیل اطلاعات حاصل از آن به اطلاعات زمان- فرکانس، به بررسی پاسخ فرکانسی حلزون در نوزادان پرداخته و با پاسخ فرکانسی حلزون بزرگسالان مقایسه شود.
روش بررسی: این مطالعه به صورت مطالعه هم گروهی، اجرا شد. جمعیت مورد مطالعه شامل 23 نوزاد 1 تا 28 روزه هنجار و 31 بزرگسال 18 تا 25 ساله هنجار بودند. آزمون گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش با ارایه محرک کلیک در هر دو گوش، اجرا شد. سپس این تحریکات ثبت شد و به صورت off-line در نرم افزار تبدیل زمان- فرکانس، مورد بررسی قرار گرفت. دامنه و میزان نسبت سیگنال به نویز در هر فرکانس با استفاده از این نرم افزار تعیین گردید. در نهایت نتایج دو گروه بررسی و مقایسه شد.
یافته ها: درصد تکرارپذیری نسبت سیگنال به نویز و دامنه پاسخ در آزمون گسیل های صوتی برانگیخته گذرای گوش در نوزادان 1 تا 28 روزه بیشتر از بزرگسالان 18 تا 25 ساله می باشد، ولی در دو گروه مورد بررسی بین جنس دختر و پسر و نیز بین گوش راست و چپ تفاوت بارزی وجود ندارد.
نتیجه گیری: پاسخ فرکانسی حلزون نوزادان با بزرگسالان متفاوت است. در حلزون نوزادان، پاسخ فرکانس های بالا قوی تر از بزرگسالان می باشد.

---

زمینه و هدف: ارزشیابی به‏طور عمده سنجش شایستگی است. ارتقاء کیفی آموزش، پژوهش، بهداشت و نیز درمان توانبخشی از مهم­ترین وظایف مسئولان گروهها است. بهبود سطح آموزشی دانشجویان شنوایی‏شناسی از نظر علمی و عملی، هدف غایی این رشته که خدمت‏رسانی به جامعه از بعد شنوایی و تعادل است را تأمین می‏کند. هدف از این بررسی، ارزیابی نقاط قوت، ضعف، فرصت‏ها و تهدیدهای گروه شنوایی‏شناسی و شناسایی راههای مرتفع ساختن ضعف‏ها و تهدیدها است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی توصیفی روی نمونه‏های مورد ارزیابی یعنی دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد، اعضاء هیأت علمی و مدیر گروه (در 9 حوزه تحت عنوان ساختار سازمانی مدیریت، برنامه‏های آموزشی، فرآیند تدریس و یادگیری، دانشجویان، فضاها و تجهیزات آموزشی، دانش‏آموختگان، هیئت علمی، پژوهش و درمان) انجام شده است. اطلاعات حوزه‏های مورد ارزیابی توسط پرسشنامه جمع­آوری گردید. نتایج بر حسب درصد بیان گردید.
یافته‏ها: در این مطالعه گروه بالاترین امتیاز (54/4 از 5) را در حوزه درمان و کمترین امتیاز (39/3) را در حوزه فضاها و امکانات آموزشی کسب نمود. امتیازات کسب شده در حوزه‏های 9گانه به ترتیب: ساختار سازمانی و مدیریت 36/4 (31/87 درصد)، دوره‏های آموزشی و برنامه درسی 17/4 (58/83 درصد)، فرایند تدریس و یادگیری 01/4 (26/80 درصد)، دانشجویان 43/3 (6/68درصد)، فضاها و تجهیزات از سه دیدگاه دانشجویان کارشناسی، کارشناسی ارشد و هیأت علمی 60/3 (11/72درصد)، دانش‏آموختگان60/3 (03/72 درصد)، هیأت علمی 03/4 (6/80 درصد)، پژوهش 52/3 (4/70 درصد) و درمان و کیفیت آن 54/4 (8/90 درصد) بود. به این ترتیب عامل اصلی که گروه می‏باشد از 9 حوزه مورد ارزشیابی 89/3 از 5 (88/77 درصد) را بدست آورد.
نتیجه‏گیری: در این بررسی گروه شنوایی‏شناسی در وضعیت مطلوب قرار دارد. در صورت توجه به نقاط قوت و ضعف و فرصت‏ها و تهدیدهای گروه به نظر می‏رسد بتوان این وضعیت را به بسیار مطلوب تبدیل نمود.

---

زمینه و هدف: بلوغ کامل پتانسیل‏های برانگیخته میان‏رس شنوایی در مقایسه با پاسخ‏های شنوایی ساقه مغز، در زمان طولانی‏تری رخ می‏دهد. این امر ثبت این امواج را در برخی از کودکان دچار مشکل می‏سازد.  مطالعۀ حاضر با هدف بررسی تأثیر سن بر میزان کشف و ثبت این امواج در بزرگسالان و کودکان  انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی، 15 کودک 12-7 سال و 31 بزرگسال در محدودۀ سنی 50 -20 ساله  با شنوایی محیطی هنجار مورد بررسی قرار گرفتند. دامنه و زمان نهفتگی پتانسیل‏ها با استفاده از پروتکل‏های موجود ثبت و مقایسه شد. به‏علاوه برای بررسی دقیق‏تر تأثیر سن براین امواج، کودکان نیز به دو زیر گروه بزرگ‏تر و کوچک‏تر از10 سال تقسیم شدند. 
یافته‏ها: میانگین زمان نهفتگی موج Na در بزرگسالان(86/20میلی‏ثانیه) کمتر از کودکان (84/22میلی‏ثانیه) بود(p=0/0025). برعکس میانگین زمان نهفتگی موجNb  در بزرگسالان (93/44میلی‏ثانیه) بیشتر از کودکان (02/42 میلی‏ثانیه) بود (p=0/0001). به‏علاوه هیچ تفاوت معنی‏داری بین دامنه و زمان نهفتگی امواج پتانسیل‏های بین دو زیر گروه کودکان وجود نداشت، فقط میزان تغییرپذیری نتایج در گروه کمتر  از 10 سال بیشتر بود.
نتیجه‏گیری: پتانسیل‏های برانگیخته میان‏رس شنوایی در افراد بزرگ‏تر از 7 سال از ثبات مطلوبی برخوردارند. لیکن بین ویژگی‏های این امواج در کودکان و بزرگسالان تفاوت وجود دارد، به‏طوریکه بلوغ کامل این امواج تا فراتر از دهه اول زندگی ادامه پیدا می‏کند، ازآنجائی که این  پتانسیل‏ها در تمام کودکان مورد مطالعه ثبت گردید، استفاده از این آزمون برای بررسی کودکان توصیه می شود.

---

زمینه و هدف: اشکال در دریافت و تلفیق ورودی‏های حسی به‏خصوص حس شنوایی از بارزترین مشکلات کودکان مبتلا به اتیسم می‏باشد. ساقه مغز در دریافت، کدبندی و تلفیق حس شنوایی نقش کلیدی دارد. با استفاده از پاسخ شنوایی ساقه مغز می‏توان عملکرد بخش شنوایی ساقه مغز را مورد بررسی قرار داد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی ویژگی‏های پاسخ شنوایی ساقه مغز در کودکان مبتلا به اتیسم در مقایسه با کودکان هنجار می‏باشد.
روش بررسی: این مطالعۀ مورد ـ شاهدی روی 30 کودک (58 گوش) مبتلا به اتیسم و 30 کودک (57 گوش) هنجار 12-6 ساله انجام شد. کودکان مبتلا به اتیسم با استفاده از پرسش‏نامه اصلاح‏شده مصاحبه تشخیصی اتیسم به دو زیرگروه خفیف و شدید تقسیم شدند. پاسخ‏های شنوایی ساقه مغز با استفاده از محرک کلیک در گروه‏های مورد و شاهد ثبت و مقایسه شد.
یافته‏ها: میانگین زمان نهفتگی امواج  III، V، I-III و I-V بین دو گروه هنجار و اوتیسم تفاوت معنی‏داری داشت (p<0/05). با مقایسه نتایج دو زیرگروه اتیسم با گروه هنجار مشاهده شد که در واقع زمان نهفتگی امواج در زیرگروه اتیسم شدید نسبت به گروه هنجار و زیرگروه اتیسم خفیف به صورت معنی‏داری افزایش یافته بود (p<0/05) و دو گروه دیگر تفاوتی نداشتند.
نتیجه‏گیری: افزایش زمان نهفتگی امواج در گروه مبتلا به اتیسم شدید، نشان‏دهندۀ درگیری سطوح پایین ساقه مغز می‏باشد. احتمالاً درگیری ساقه مغز سبب تشدید علائم اوتیسم در کودکان می‏گردد. از این رو، پیشنهاد می‏شود ارزیابی عملکرد ساقه مغز با استفاده از پاسخ‏های شنوایی در مجموعه آزمون‏های تشخیصی اتیسم گنجانده شود.

---

زمینه و هدف: بلوک شدن گیرندۀ آدنوزین توسط کافئین در دستگاه عصبی مرکزی سبب افزایش سطح نوروترنسمیترهایی نظیر گلوتامات می‏شود. با توجه به وجود گیرنده آدنوزین در تمام مناطق مغز از جمله مسیر شنوایی مرکزی به‏نظر می‏رسد کافئین بتواند با اثر بر این گیرنده‏ها سبب تغییراتی در نقل و انتقالات عصبی در این مسیر شود. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی اثر کافئین بر زمان نهفتگی و دامنه پاسخ‏های شنوایی ساقه مغز می‏باشد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود. افراد مورد مطالعه شامل 43 نفر دانشجویان هنجار مرد 25-18 سال بودند. به هر یک از آنها صفر، دو و سه میلی‏گرم به‏ازای هر کیلو گرم وزن بدن، کافئین طی سه جلسه متفاوت داده شد. پاسخ‏های شنوایی ساقه مغز قبل و 30 دقیقه پس از مصرف کافئین ثبت شد. نتایج به منظور بررسی اثر کافئین بر ویژگی‏های پاسخ‏های شنوایی ساقه مغز بوسیله آزمون فریدمن و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: زمان نهفتگی امواج III ، V و I-V پس از مصرف دوزهای دو و سه میلی‏گرم به‏ازای هرکیلوگرم وزن بدن و زمان نهفتگی موج I پس از مصرف سه میلی­گرم نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‏داری نشان داد(p<0/01).
نتیجه‏گیری: افزایش سطح گلوتامات در اثر بلوک شدن گیرنده آدنوزین سبب تغییراتی در سرعت انتقال عصبی در مسیر شنوایی مرکزی می‏شود.

---

زمینه و هدف: وزوز اختلالی است که علی‏رغم شیوع گسترده آن هنوز اطلاع دقیقی از منشأ آن در دست نیست. هدف از این مطالعه اندازه‏گیری و مقایسه میانگین آستانه پاسخ‏های پایدار شنوایی در دو مدولاسیون 20 و 40 هرتز در بیماران دچار وزوز ذهنی ایدیوپاتیک و افراد هنجار است تا به بررسی جایگاه وزوز در این بیماران پرداخته شود.
روش بررسی: این مطالعه تحلیلی و به شیوه مورد ـ شاهد روی 19 فرد دچار وزوز ذهنی ایدیوپاتیک و 24 فرد هنجار در محدوده سنی 40-18 ساله انجام شد. کلیه بیماران از نظر نداشتن هر نوع بیماری زمینه‏ساز وزوز و سلامت سیستم شنوایی بررسی شدند و سپس با مدولاسیون‏های20 و40 هرتز تحت آزمون پاسخ‏های پایدار شنوایی قرار گرفتند. افراد گروه مورد، از بیماران مبتلا به وزوز مراجعه‏کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم انتخاب شدند.
یافته‏ها: میانگین آستانه پاسخ‏های پایدار شنوایی در مدولاسیون 40 هرتز در دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی‏دار داشت(p<0/05) ولی در مدولاسیون 20 هرتز معنی‏دار نبود. این شرایط در هر دو حالت میانگین‏گیری دو گوش و تفکیک گوش‏ها صادق بود.
نتیجه‏گیری: به‏نظر می‏رسد منشأ پاسخ‏های 40 هرتز‘ قشر اولیه شنوایی و نواحی مغز میانی و زیرقشری‘ در این بیماران درگیر باشد؛ یا حداقل منشأ وزوز این افراد به نوعی با عملکرد غیرطبیعی در نواحی فوق مرتبط است. هر چند در زمینه پاسخ‏های 20 هرتز هنوز بررسی‏های بیشتری مورد نیاز است.

---

زمینه و هدف: متعاقب محرومیت زودهنگام بینایی، شبکه عصبی درگیر در پردازش اطلاعات فضایی شنوایی سازماندهی مجدد عمیقی را نشان می‏دهد. به‏منظور بررسی این فرایند، پتانسیل‏های وابسته به رخداد، اطلاعات دقیقی در زمینه الگوهای زمانی فعالیت عصبی همراه با فرایندهای درکی و شناختی فراهم می‏نمایند. در مطالعه حاضر مقایسه زمان نهفتگی و دامنه پتانسیل P300 شنوایی در افراد بینا و نابینای زودهنگام انجام گرفته است.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، پتانسیل P300 شنوایی به‏روش تحریک متفاوت با استفاده از دو محرک تن‏برست 1000 و 2000 هرتز در 40 نفر بینا و 19 فرد نابینای زودهنگام در محدوده سنی 25ـ18 سال ثبت شد.
یافته‏ها: میانگین زمان نهفتگی پاسخ P300 افراد نابینای زودهنگام کمتر از افراد بینا به‏دست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی‏دار بود(p=0/00) اما میانگین دامنه پاسخ P300 در دو گروه تفاوتی نشان نداد(p>0/05).
نتیجه‏گیری: کاهش زمان نهفتگی پتانسیل P300 در افراد نابینای زودهنگام در مقایسه با افراد بینا نشان می‏دهد که احتمالاً پردازش خودکار و طبقه‏بندی اطلاعات در افراد نابینا به‏دنبال جبران حسی سریع‏تر است و به نظر می‏رسد به‏دلیل ساخت‏پذیری عصبی سرعت پردازش و توجه شنوایی در افراد نابینا بیشتر است.

---

زمینه و هدف: در سال‏های اخیر تأثیر مستقیم هورمون آلدوسترون در حفظ وضعیت شنوایی افراد مسن مورد توجه قرار گرفته است. از این‏رو این پژوهش با هدف تعیین ارتباط سطح خونی هورمون آلدوسترون با وضعیت شنوایی بیماران سالمند مراجعه‏کننده به مراکز گوش و گلو و بینی شهر همدان در سال‏های 86ـ1385 انجام گرفت.
روش بررسی: در این پژوهش موردـ شاهدی حجم نمونه شامل 54 فرد بالای 60 سال بود. 28 نفر در گروه شاهد با شنوایی هنجار و26 داوطلب مبتلا به پیرگوشی به‏عنوان گروه مورد انتخاب شدند. افراد مبتلا به هر نوع یافته بیوشیمیایی غیرطبیعی و سابقه‏ی مواجهه با عوامل ایجادکننده‏ی کم شنوایی حسی ـ عصبی از مطالعه حذف شدند. سپس سطح خونی پتاسیم، سدیم و هورمون آلدوسترون در آنها اندازه‏گیری شد و ارزیابی شنوایی نیز توسط ادیومتری تن خالص، گفتاری و ایمیتانس صورت گرفت.
یافته‏ها: ارتباط بین سطح هورمون آلدوسترون با وضعیت شنوایی، جنس، الگوی کم شنوایی و میزان بازشناسی گفتار در سالمندان تأیید نگردید. همچنین ارتباط بین سطح سدیم و پتاسیم با وضعیت شنوایی نیز مشاهده نشد(p>0/05).
نتیجه‏گیری: در پژوهش حاضر نقش حفاظت کننده آلدوسترون بر کم‏شنوایی ناشی از سن تأیید نگردید که این موضوع ممکن است به­دلیل تفاوت‏های فردی و اپیدمیولوژیک، خطای آزمایشگاهی و یا تعداد کم نمونه‏ی مورد مطالعه باشد.

---

زمینه و هدف: فرکانس تحریک بر دامنه و زمان نهفتگی موج P300 افراد هنجار بینا مؤثر می‏باشد. با توجه به اینکه در نابینایان قشر بینایی به حواس دیگر اختصاص می‏یابد و پتانسیل P300 یک پتانسیل قشری است، این مطالعه با هدف بررسی موج P300 با تحریک شنوایی فرکانس پایین و  بالا در نابینایان زودهنگام انجام شد.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی، 15 نابینای مطلق زودهنگام (8 مرد و 7 زن) با میانگین سنی 27/4±13/25 سال مورد بررسی قرار گرفتند. در تحریک فرکانس بالا از 1000 هرتز به عنوان تن استاندارد و از 2000 هرتز به عنوان تن هدف و در تحریک فرکانس پایین، برای تن استاندارد از 250 هرتز و برای تن هدف از 500 هرتز استفاده گردید. تحریک‏ها با  شدت 70 دسی‏بل HL به‏صورت دوگوشی ارائه شدند. در حالی که فرد به تحریک هدف توجه می‏کرد، دامنه و زمان نهفتگی پاسخ P300  ثبت می‏گردید.
یافته‏ها: میانگین دامنه با ارائه فرکانس پایین در نابینایان زودهنگام 17/8±59/17 و با فرکانس بالا 53/5±13/14 میکروولت به‏دست آمد. میانگین زمان نهفتگی با فرکانس پایین 71/21±38/317 و با فرکانس بالا 33/31±60/295 میلی‏ثانیه بود. اختلاف میانگین‏ها برای دامنه(p=0/008‌) و برای زمان نهفتگی(p=0/001) معنی‏دار بود.
نتیجه‏گیری: تغییر فرکانس از پایین به بالا سبب کاهش دامنه و کوتاه‏تر شدن زمان نهفتگی موج P300 می‏شود. بنابراین به نظر می‏رسد که فرکانس تحریک بر پاسخ P300 در افراد نابینای زودهنگام مؤثر است.

---

زمینه و هدف: پردازش زمانی که شامل وضوح، ترتیب، تجمع و پوشش زمانی است، مؤلفه اصلی توانایی‌های پردازش شنوایی است که اهمیت ویژه‏ای در درک اصوات پیچیده مانند گفتار و موسیقی دارد. نتیجه پژوهش‏ها در مورد پردازش زمانی در افراد نابینا برتری آنها را نسبت به دیگر افراد در مبحث تمایز زمانی نشان می‏دهد. هدف از این مطالعه مقایسۀ پردازش زمانی در افراد بینا و نابینا با شنوایی هنجار توسط آزمون فاصله در نویز بود.
روش بررسی: این پژوهش توصیفی‏ـ‏تحلیلی غیرمداخله‌ای روی 22 نابینای مادرزاد، 11 زن و 11 مرد، با میانگین سنی 22/26 سال و 22 فرد بینا، 11 زن و 11 مرد، با شنوایی هنجار با میانگین سنی 04/24 سال در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. پس از انجام آزمون فاصله در نویز، آستانۀ تقریبی و درصد پاسخ‏های درست افراد استخراج شده و با آزمون ناپارامتری من‏ـ‏ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: بین میانگین درصد پاسخ‏های درست و میانگین آستانۀ تقریبی در گروه مورد و شاهد اختلاف معنی‏داری مشاهده شد(p<0/05) در حالی که نتایج هر دو جنس در دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی‏داری نشان نداد(p>0/05).
نتیجه‏گیری: کمتر بودن مقدار آستانۀ تقریبی و بیشتر بودن میزان درصد پاسخ‏های درست افراد نابینا نسبت به افراد بینا نشان‏دهندۀ پردازش زمانی سریع‏تر در افراد نابینا احتمالاً به‏دلیل ساخت‏پذیری عصبی جبرانی به دنبال محرومیت از بینایی است.

---

زمینه و هدف: در بیماران مبتلا به میگرن وقوع علائم و نشانه‏های نورواتولوژیک به‏ویژه علائم دهلیزی از موارد شایع است. در این مطالعه نیز هدف اصلی از پژوهش، بررسی بخشی از سیستم دهلیزی مرکزی افراد مبتلا به میگرن با استفاده از آزمون‏های نیستاگموس خودبه‏خودی، نگاه خیره و آزمایش تعقیب‏آرام در فاز بین حمله‏ای این بیماران بود.
روش بررسی: این مطالعه روی 30 بیمار مبتلا به میگرن و 38 فرد هنجار در محدودۀ سنی 18 تا 48 سال انجام شد. آزمایش نیستاگموس خودبه‏خودی، نیستاگموس نگاه خیره در جهت‏های راست، چپ و بالا و نیز آزمایش تعقیب‏آرام در سه سرعت 1/0، 2/0 و 4/0 هرتز در این دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.
یافته‏ها: پنج نفر از افراد گروه مورد و پنج نفر از افراد گروه شاهد، نیستاگموس کمتر از سه درجه را نشان دادند که از نظر آماری تفاوتی بین این دو گروه مشاهده نشد. در هر دو گروه مورد و شاهد هیچ‏گونه نیستاگموس نگاه خیره در جهت‏های نگاه به روبه‏رو، راست، چپ و بالا در زاویه 20 درجه دیده نشد.
یافته‏های این مطالعه معنی‏داری آماری بهره و فاز تعقیب‏آرام را فقط در یکی از فرکانس‏های مورد بررسی نشان می‏دهد اما این معنی‏داری از لحاظ بالینی در محدوۀ طبیعی قرار گرفته است. به‏علاوه ساکادیک بودن تعقیب‏آرام در افراد گروه مورد، از دیگر یافته‏های مطالعه حاضر است.
نتیجه‏گیری: این نتایج پیشنهادکننده وجود نقایص نورواتولوژیک جزئی در میگرن است که به احتمال زیاد ناشی از وجود نقص در عملکرد سیستم چشمی‏ـ‏حرکتی با منشأ دهلیزی‏ـ‏مخچه‏ای است.