زمینه و هدف: استرس با رضایت از زندگی و بیماریهای جسمانی مرتبط است. یکی از عوامل استرس، تولد کودک مبتلا به ناتوانی است. کودکانی که از نظر ذهنی یا جسمی ناتوان هستند، بهخصوص کودک ناشنوا یا کمشنوا استرس خاصی را بر والدین بهویژه مادر تحمیل میکنند. هدف این پژوهش مقایسه میزان استرس در مادران دارای کودک کمشنوا با سایر مادران دارای کودک کمتوان ذهنی، کمبینا و عادی میباشد.
روش بررسی: در این پژوهش مقایسهای ۱۲۰ مادر در چهار گروه دارای فرزند کمتوان ذهنی، کمبینا، کمشنوا و عادی، و بهروش تصادفی خوشهای در شهرستان کرج انتخاب شدند. جهت تعیین میزان استرس از پرسشنامه رویدادها و تغییرات زندگی Mc Cubbin و همکاران بهعنوان ابزار پژوهش استفاده گردید.
یافتهها: نتایج بیانگر آن بود که میزان استرس مادران دارای کودک کمشنوا با دیگر مادران کودکان استثنایی و کودکان عادی، در کل و در خردهمقیاسهای فشارهای درونخانوادگی، مالی و تجاری، ناشی از تغییر شغل، بیماری و پرستاری و کم و زیاد شدن اعضای خانواده دارای تفاوت معنیداری بود(p<۰/۰۵). در دیگر خردهمقیاسها تفاوت معنیداری بین گروهها دیده نشد.
نتیجهگیری: از آنجایی که ناشنوایی یک معلولیت پنهان است، کودک کمشنوا مجموعهای از مشکلات آموزشی و اجتماعی را با خود بههمراه دارد که برای والدین بهویژه مادر استرس زیادی ایجاد میکند. برای کاهش استرس مادران راهکارهایی چون مشاورههای خانوادگی، آموزش مهارتهای مقابلهای مناسب در برابر استرس، حمایت اجتماعی کافی، ایجاد کلاسهای آموزشی مخصوص والدین ضروری انگاشته میشود.
