---

زمینه و هدف: عادت‏های دهانی می‏توانند اثرات زیان‏باری بر وضعیت دهان و گفتاری کودک داشته باشند که گاه غیرقابل برگشت و دائمی است. از این رو در مطالعۀ حاضر ارتباط بین عادت‏های دهانی با تولید نوک زبانی و وضعیت دهان در کودکان مهدکودکها ی شهر تهران بررسی شد.
روش بررسی: نمونه‏های مورد مطالعه 400 کودک پسر و دختر  72-24 ماهه فارسی زبان از 16 مهد کودک شهر تهران با نمونه‏گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. مکیدن انگشت ، استفاده از شیشه شیر و استفاده از پستانک در کودکان مورد بررسی قرار گرفت .گردآوری اطلاعات از طریق تکمیل پرسش‏نامه، بستۀ مهارت‏های دهانی کودکان و تولید گفتار صورت گرفت.
یافته‏ها: از 400 کودک مورد مطالعه 68 نفر از هر دو جنس مبتلا به عادت‏های دهانی بودند. از بین آنها 9/52 درصد به مکیدن انگشت ، 2/38 درصد به استفاده از شیشه شیر، 3/7 درصد به مکیدن انگشت همراه با استفاده از شیشه شیر و 4/1 درصد به پستانک عادت داشتند. بین مکیدن انگشت ، بی‏نظمی دندانی و شکل سخت کام ارتباط مستقیم معنی‏داری وجود داشت که به ترتیب (r=0/4, p<0/001) و (r=0/39, p<0/001) بود. بین استفاده از شیشه شیر و بی‏نظمی دندانی ارتباط مستقیم معنی‏داری وجود داشت (r=0/25, p<0/001). همچنین بین مکیدن انگشت و وجود تولید نوک زبانی ارتباط مستقیم معنی‏داری به‏دست آمد (r=0/37, p<0/001). تفاوتی بین دو جنس در موارد فوق مشاهده نشد.
نتیجه‏گیری: نتایج این مطالعه نشان می‏دهد که عادت‏های دهانی ممکن است تغییرات ساختاری در وضعیت اندامهای دهانی و در نتیجه تولید گفتار ایجاد کنند.

---

زمینه و هدف: توانایی درک این موضوع که دیگران واجد حالات ذهنی‌ هستند که می‌تواند با حالات ذهنی خود فرد یا واقعیت متفاوت باشد، نظریه ذهن نامیده می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی نظریۀ ذهن و رابطۀ آن با کنش‌های اجرایی در کودکان سالم، ناشنوا و کاشت حلزون شده صورت گرفت.

روش بررسی: جامعۀ آماری پژوهش را دانش‏آموزان دختر سالم، ناشنوا و کاشت حلزون شدۀ شهر مشهد تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه‏گیری تصادفی، ۳۰ نفر از کودکان در گروه سنی ۱۲-۸ سال انتخاب شدند. برای اندازه‏گیری تئوری ذهن از مقیاس ۳۸ آیتمی نظریۀ ذهن و برای سنجش کنش‏های اجرایی از آزمون عصب‏روان‏شناختی و شخصیتی کولیج استفاده شد. داده‏ها با استفاده از همبستگی اسپیرمن، آنالیز واریانس یک‏طرفه و آزمون کروسکال والیس تحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی‏داری بین سه گروه در نمرۀ نظریۀ ذهن و در خرده‏مقیاس کنش‌های اجرایی وجود دارد. بین گروه سالم و ناشنوا(p=۰/۰۱) و همچنین بین گروه ناشنوا و کاشت حلزونی(p=۰/۰۱) در متغیر برنامه‏ریزی تفاوت معنی‏داری وجود دارد. اما بین نظریۀ ذهن و کنش‌های اجرایی به‏طور کلی و بین نظریۀ ذهن با هر یک از خرده‏مقیاس کنش‏های اجرایی در این سه گروه همبستگی وجود نداشت.

نتیجه‏گیری: براساس این یافته‏ها، کودکان ناشنوا و کاشت حلزون در زمینۀ نظریۀ ذهن و کنش‌های اجرایی در مقایسه با کودکان سالم عملکرد ضعیف‌تری دارند.