زمینه و هدف: عادتهای دهانی میتوانند اثرات زیانباری بر وضعیت دهان و گفتاری کودک داشته باشند که گاه غیرقابل برگشت و دائمی است. از این رو در مطالعۀ حاضر ارتباط بین عادتهای دهانی با تولید نوک زبانی و وضعیت دهان در کودکان مهدکودکها ی شهر تهران بررسی شد.
روش بررسی: نمونههای مورد مطالعه 400 کودک پسر و دختر 72-24 ماهه فارسی زبان از 16 مهد کودک شهر تهران با نمونهگیری چند مرحله ای انتخاب شدند. مکیدن انگشت ، استفاده از شیشه شیر و استفاده از پستانک در کودکان مورد بررسی قرار گرفت .گردآوری اطلاعات از طریق تکمیل پرسشنامه، بستۀ مهارتهای دهانی کودکان و تولید گفتار صورت گرفت.
یافتهها: از 400 کودک مورد مطالعه 68 نفر از هر دو جنس مبتلا به عادتهای دهانی بودند. از بین آنها 9/52 درصد به مکیدن انگشت ، 2/38 درصد به استفاده از شیشه شیر، 3/7 درصد به مکیدن انگشت همراه با استفاده از شیشه شیر و 4/1 درصد به پستانک عادت داشتند. بین مکیدن انگشت ، بینظمی دندانی و شکل سخت کام ارتباط مستقیم معنیداری وجود داشت که به ترتیب
(r=0/4, p<0/001) و (r=0/39, p<0/001) بود. بین استفاده از شیشه شیر و بینظمی دندانی ارتباط مستقیم معنیداری وجود داشت (r=0/25, p<0/001). همچنین بین مکیدن انگشت و وجود تولید نوک زبانی ارتباط مستقیم معنیداری بهدست آمد (r=0/37, p<0/001). تفاوتی بین دو جنس در موارد فوق مشاهده نشد.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان میدهد که عادتهای دهانی ممکن است تغییرات ساختاری در وضعیت اندامهای دهانی و در نتیجه تولید گفتار ایجاد کنند.
