---

زمینه و هدف: عدم تشخیص و مداخله زودهنگام کم شنوایی منجر به تأخیردر رشد گفتار و زبان می شود. بر این پایه، توانبخشی شنوایی، موضوع بسیار مهمی است که توانایی فرد در برقراری ارتباط را می تواند بهبود بخشد. از موفق ترین برنامه های تربیت شنوایی کودکان، برنامه والد ـ کودکSKI-HI  است. هدف اصلی از مطالعه‏ی حاضر متناسب سازی این برنامه برای زبان فارسی و ارزشیابی آن در کودکان مبتلا به آسیب دیدگی شنوایی زیر 3 سال است.
روش بررسی: پس از تدوین و متناسب سازی این برنامه، 15 کودک زیر 3 سال که کاهش شنوایی حسی دوطرفه در حد شدید داشتند و از سمعک مناسب دو گوشی استفاده می کردند، به مدت 6 ماه با برنامه تربیت شنوایی متناسب شده آموزش دیدند و سطح مهارت شنوایی آنها در دو مرحله یعنی پیش از درمان توانبخشی  و پس از آن، ارزیابی شد. بر پایه این اطلاعات، سرعت رشد مهارت شنوایی در مرحله پیش از درمان توانبخشی، شاخص کارایی مداخله (درمان توانبخشی) و شاخص تغییر نسبی محاسبه شد.
یافته‏ها: میانگین سرعت رشد مهارت شنوایی پیش از درمان توانبخشی و شاخص کارایی مداخله به ترتیب 31/0  و87/0  به دست آمد. تفاوت این دو متغیر از نظر آماری معنی دار است. میانگین شاخص تغییر نسبی(38/3 ) نشان داد که سرعت رشد مهارت‏های شنوایی نمونه‏های مورد مطالعه نسبت به مرحله پیش از درمان توانبخشی، 38/2 برابر بیشتر شده است نیز، با احتمال 95 درصد، سرعت رشد مهارت‏های شنوایی در جمعیت مورد مطالعه 46/1 تا 30/3 بیشتر می‏باشد.
نتیجه‏گیری: آموزش با استفاده از برنامۀ تربیت شنوایی والد-کودک متناسب شده SKI-HI می­تواند در رشد مهارت‏های شنوایی کودکان کم‏شنوا به طور چشگیری مؤثر باشد.

---

زمینه و هدف: بیشتر بررسی های موجود روی والدین کودکان کم شنوا حاکی از بروز اختلالاتی در سلامت روانی آنها پس از شناسایی ناشنوایی کودک بوده است. یکی از هدف های عمده هر نوع برنامه مداخله به هنگام مشاوره با والدین است. این مقاله به بررسی تاثیر یک برنامه مشاوره به صورت گروهی بر سلامت روانی والدین کودکان کم شنوا می پردازد.
روش بررسی: این مطالعه به روش شبه آزمایشی و پیش آزمون- پس آزمون تک گروهی صورت گرفت. شرکت کنندگان در پژوهش همه والدین کودکان کم شنوایی بودند که در یک مرکز ویژه کودکان کم شنوا حضور داشتند. ابتدا وضعیت سلامت روانی والدین ارزیابی شد. سپس برنامه مشاوره به صورت گروهی برای آنان اجرا گردید. برنامه شامل 6 جلسه 1.5 ساعته و شکل کلی هر جلسه شامل سخنرانی و بحث های گروهی به روش شناختی- رفتاری بود. وضعیت سلامت روانی والدین پیش از اجرای برنامه و بلافاصله پس از آن با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی و فهرست علایم روانی 90 مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته ها: بیش از نیمی از والدین دچار اختلالات روانشناختی بودند. مقایسه پیش آزمون و پس از آزمون نشان دهنده کاهش معنی دار میزان افسردگی، اضطراب و بیشتر دیگر شاخص های روانی والدین پس از اجرای برنامه مشاوره به روش شناختی- رفتاری در والدین کودکان کم شنوا بود.
نتیجه گیری: نتایج حاکی از وجود اختلالات روانی در والدین کودکان کم شنوا و موثر بودن مداخله های شناختی- رفتاری در بهبود این شاخص ها بود. با توجه به گسترش برنامه های شناسایی کم شنوایی در کودکان در کشورمان پیشنهاد می شود بررسی های بیشتری روی برنامه های مداخله ای روانشناختی مناسب برای والدین صورت گیرد.

---

زمینه و هدف: بیلی‏روبین بالای بدو تولد، یکی از مهم‏ترین عوامل آسیب‏رسان به دستگاه شنوایی است که در صورت عدم درمان مناسب می‏تواند به آسیب مغزی منجر گردد. در مطالعه حاضر، وضعیت شنوایی گروهی از کودکان با سابقۀ زردی شدید نوزادی با استفاده از آزمایش‏های الکتروآکوستیک و الکتروفیزیولوژیک شنوایی بررسی شد.
روش بررسی: این مطالعه روی 45 کودک با میانگین سنی 81/14±1/16 ماه و درجه­ی زردی mg/dl 17 و بالاتر صورت گرفت و آزمایش‏های گسیل‏های صوتی گذرای گوش، رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی برای آنها انجام شد.
یافته‏ها: متوسط درجۀ زردی در کودکان mg/dl 95/8±37/29 بود که در 2/22 درصد موارد کمتر از mg/dl 20، در 4/24 درصد بین mg/dl 20 تا 30 و در 0/48 درصد موارد بالاتر از mg/dl 30 بود. 7/26 درصد کودکان بدون درمان، 4/44 درصد فتوتراپی و در 9/28 درصد آنها تعویض خون انجام شده بود. کمبود اکسیژن در 9/48 درصد موارد و تولد زودرس در 6/26 درصد کودکان مشاهده شد. گسیل‏های صوتی گذرای گوش در 1/71 درصد کودکان ثبت گردید و نتایج رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی تنها در 1/11 درصد کودکان طبیعی بود. مشخصات نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در 7/57 درصد کودکان مشاهده شد.
نتیجه‏گیری: انجام آزمایش‏های شنوایی حساس به منطقۀ آسیب در زردی، برای آگاهی از تأثیرات عملکردی و شدت اختلال، ضروری است. با توجه به فراوانی بالای نوروپاتی/ناهمزمانی شنوایی در نوزادان با بیلی‏روبین بالا، برای شناسایی آنها لازم است وضعیت شنوایی حداقل با دو آزمایش گسیل‏های صوتی گوش و پاسخ شنوایی ساقه مغز مورد بررسی قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: نقاطی از حلزون که سلول‏های موئی داخلی و یا فیبرهای عصبی آن غیرفعال شده‏اند را منطقه مرده می‏نامند. هدف از انجام این مطالعه شناسایی مناطق مرده حلزونی در کودکان مبتلا به کم شنوایی حسی عصبی متوسط تا عمیق با استفاده از آزمون نویز یکسان‏ساز آستانه‏ها بود.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، آزمون نویز یکسان‏ساز آستانه‏ها با استفاده از تمامی فرکانس‏های موجود در لوح فشرده آزمون، روی 30 کودک در محدودۀ سنی 5 الی 14 سال (میانگین 8/2 ± 5/8 سال) انجام شد.
یافته‏ها: در 3/58 درصد از مجموع گوش‏ها، در حداقل یک فرکانس آزمایشی معیار مثبت در تشخیص منطقه مرده به دست آمد. طبقه­بندی بر اساس فرکانس‏های ارزیابی شده نشان داد در 20 درصد فرکانس‏ها معیار مثبت کسب شده است. در 24 درصد نتایج غیرقطعی و در 56 درصد نیز هیچ منطقه مرده‏ای مشاهده نشد. بین نسبت سیگنال به نویز در سطح آستانه فرکانس‏های فاقد منطقه مرده و فرکانس‏های دارای آن اختلاف معنی‏داری مشاهده گردید و اختلاف میانگین آستانه‏های مطلق بین دو گروه نیز در فرکانس‏های 1000 هرتز و پایین‏تر معنی‏دار بود(p<0/05).
نتیجه‏گیری: نتایج این مطالعه نشان داد فراوانی مناطق مرده در کودکان دچار کم شنوایی حسی عصبی، خصوصاً هنگامی که آستانه فرکانس آزمایشی از 70 دسی‏بل فراتر رود، افزایش می‏یابد.

---

زمینه و هدف: مطالعات انجام شده از دهه 1900، اختلاف کودکان کم‏شنوای شدید و عمیق با کودکان هنجار در طیف گسترده‏ای از تمرینات حرکتی، به‏ویژه حفظ تعادل را نشان داده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی مهارت‏های تعادلی ایستا و پویا در کودکان کم‏شنوای شدید تا عمیق مادرزاد و مقایسۀ آن با کودکان هنجار هم سن صورت گرفت.
روش بررسی: بررسی مقطعی حاضر روی 30 کودک کم‏شنوای شدید تا عمیق و 40 کودک هنجار 10-6 ساله انجام شد. ارزیابی مهارت‏های تعادلی با زیرآزمون تعادلی نه مرحله‏ای، نسخه دوم آزمون قابلیت حرکتی بروئینینکس‏ـ‏اوسرتسکی انجام شد.
یافته‏ها: کودکان کم‏شنوا در هفت مرحله از آزمون، درصد ردی از 7/16 تا 0/100 درصد و گروه هنجار تنها در سه مرحله آزمون، درصد ردی از 5/2 تا 5/57 درصد داشتند که اختلاف آنها معنی‏دار بود(p<0/0001). بین دو گروه در دو مهارت ایستادن روی یک پا با چشم‏های بسته روی زمین و سپس روی تخته تعادلی، تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(p<0/0001).
نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد رشد مهارت‏های تعادلی ایستا نسبت به مهارت‏های پویا، دیرتر به وقوع می‏پیوندد. از آنجا که کودکان کم‏شنوای شدید تا عمیق نسبت به کودکان هنجار، در هر دو مهارت‏های تعادلی ایستا و پویا ضعیف‏تر عمل می‏کنند، ارزیابی رفتاری مهارت‏های تعادلی می‏تواند به شناسایی اختلالات تعادلی کمک نماید.

---

زمینه و هدف: پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی دو پاسخ غیرحلزونی با منشاء احتمالی ساکول است. مطالعۀ حاضر با هدف تعیین درصد وجود دو پاسخ و بررسی ارتباط آنها در کودکان کم‏شنوا انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه روی 30 کودک کم‏شنوای حسی عصبی عمیق مادرزاد انجام شد. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائۀ محرک تن‏برست و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی با ارائۀ محرک کلیک ثبت گردید. هر دو پاسخ در سطح شدت آستانۀ راه هوایی به‏صورت یک گوشی از طریق رسیور داخلی ثبت شدند.
یافته‏ها: پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در 3/53 درصد کودکان و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیختۀ صوتی در 40 درصد کودکان به‏دست آمد. بین درصد ثبت این دو پاسخ، ارتباط معنی‏داری وجود داشت(p=0/005). جنسیت و گوش مورد بررسی بر نتایج آزمون‏ها تأثیری نداشت.
نتیجه‏گیری: در نزدیک به نیمی از کودکان کم‏شنوا، هر دو پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی و پاسخ منفی با زمان نهفتگی کوتاه برانگیخته صوتی ثبت گردید. این یافته از یک سو به عدم تأثیر کم‏شنوایی بر عملکرد ساختارهای اتولیتی در برخی از کودکان و از سوی دیگر به احتمال وجود نقص دهلیزی به همراه کم‏شنوایی عمیق در گروه دیگر اشاره دارد. این امر بر ضرورت بررسی عملکرد دستگاه دهلیزی در کنار سایر ارزیابی‏ها برای اطلاع از عملکرد این دستگاه تأکید دارد.

---

زمینه و هدف: گوش دادن دایکوتیک به معنای ارائۀ دو محرک شنوایی متفاوت، به‏طور هم‏زمان به هر ‏یک از گوش ‎ هاست. در مطالعۀ حاضر، ضمن ساخت نسخۀ فارسی آزمون شنوایی دایکوتیک برگن، نتایج مقدماتی آن در زمینۀ توجه شنیداری و برتری طرفی زبان در بزرگسالان با شنوایی هنجار گزارش شد.

روش بررسی: نسخۀ فارسی آزمون شنوایی دایکوتیک برگن با استفاده از شش هجای با بافت هم‏خوان‏ـ‏واکه برای بررسی سه وضعیت عدم اعمال توجه، توجه به راست و توجه‏ به چپ به‏طور جداگانه، تهیه شد. سپس، این آزمون روی ۵۴ جوان راست دست با شنوایی هنجار از دو جنس با میانگین سنی ۲۴/۲۳ و انحراف معیار ۷۸/۲ سال اجرا شد.

یافته‏ها: در دو وضعیت عدم اعمال توجه و توجه به راست، فراوانی پاسخ درست در گوش راست به‏ترتیب ۳/۸۳ و ۱/۹۸ درصد، و در وضعیت توجه به چپ، فراوانی پاسخ درست در گوش چپ معادل ۶/۷۹- درصد، به میزان معنی‏داری بالاتر بود(p<۰/۰۰۰۱). شاخص برتری طرفی در وضعیت عدم اعمال توجه ۳۳/۳۱، توجه به راست ۳۰/۷۳ و توجه به چپ ۵۰/۳۷- درصد بود و بین آنها اختلاف معنی‏داری وجود داشت(p<۰/۰۰۰۱)‏.

نتیجه‏گیری: در وضعیت بدون اعمال توجه، برتری گوش راست مشاهده شد که مقدار آن به‏نحو چشمگیری از توجه انتخابی به راست و چپ، در اثر دخالت پردازش بالا به پایین قشر مغز بر پردازش پایین به بالای محرک، متأثر شد. این نتایج مقدماتی، نشان‏دهندۀ کارایی آزمون شنوایی دایکوتیک برگن در بررسی توجه شنیداری و برتری طرفی زبان است.