---

زمینه و هدف: در بیماران مبتلا به میگرن وقوع علائم و نشانه‏های نورواتولوژیک به‏ویژه علائم دهلیزی از موارد شایع است. در این مطالعه نیز هدف اصلی از پژوهش، بررسی بخشی از سیستم دهلیزی مرکزی افراد مبتلا به میگرن با استفاده از آزمون‏های نیستاگموس خودبه‏خودی، نگاه خیره و آزمایش تعقیب‏آرام در فاز بین حمله‏ای این بیماران بود.
روش بررسی: این مطالعه روی 30 بیمار مبتلا به میگرن و 38 فرد هنجار در محدودۀ سنی 18 تا 48 سال انجام شد. آزمایش نیستاگموس خودبه‏خودی، نیستاگموس نگاه خیره در جهت‏های راست، چپ و بالا و نیز آزمایش تعقیب‏آرام در سه سرعت 1/0، 2/0 و 4/0 هرتز در این دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.
یافته‏ها: پنج نفر از افراد گروه مورد و پنج نفر از افراد گروه شاهد، نیستاگموس کمتر از سه درجه را نشان دادند که از نظر آماری تفاوتی بین این دو گروه مشاهده نشد. در هر دو گروه مورد و شاهد هیچ‏گونه نیستاگموس نگاه خیره در جهت‏های نگاه به روبه‏رو، راست، چپ و بالا در زاویه 20 درجه دیده نشد.
یافته‏های این مطالعه معنی‏داری آماری بهره و فاز تعقیب‏آرام را فقط در یکی از فرکانس‏های مورد بررسی نشان می‏دهد اما این معنی‏داری از لحاظ بالینی در محدوۀ طبیعی قرار گرفته است. به‏علاوه ساکادیک بودن تعقیب‏آرام در افراد گروه مورد، از دیگر یافته‏های مطالعه حاضر است.
نتیجه‏گیری: این نتایج پیشنهادکننده وجود نقایص نورواتولوژیک جزئی در میگرن است که به احتمال زیاد ناشی از وجود نقص در عملکرد سیستم چشمی‏ـ‏حرکتی با منشأ دهلیزی‏ـ‏مخچه‏ای است.