زمینه و هدف: با آن که با پیشرفت فناوری کاشت حلزون، توانایی درک گفتار بیماران بهبود یافته است اما کاشت به تنهایی کافی نیست و بیمار به توانبخشی شنوایی نیاز دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی روند پیشرفت درک گفتار کودکان دارای کاشت حلزون بود.
روش بررسی: در این پژوهش ۱۴ کودک کاشت شده با میانگین سنی ۵/۵ سال بین ۱۰ تا ۴۳ جلسه تربیت شنوایی شدند. تمایز و درک کودکان هر سه ماه یکبار ارزیابی شد. ارزیابی سوم تنها برای ۴ نفر انجام شد.
یافتهها: میانگین امتیاز کلی ارزیابیهای اول ۲۱/۴۳ درصد، دوم ۷۶/۶۳ درصد و سوم ۷۸ درصد بهدست آمد. کلیه کودکان از ارزیابی اول در توانایی آگاهی از صدا امتیاز کامل داشتند. در تمایز اصوات محیطی در ارزیابیهای اول ۳۰/۷۱ درصد، دوم ۳۶/۸۴ درصد و سوم ۱۰۰ درصد کودکان به امتیاز کامل دست یافتند. در تمایز اصوات گفتاری، امتیازات کامل بهترتیب ۷۰/۳۴ درصد، ۵۰/۵۷ درصد و ۷۱/۸۵ درصد و در بررسی حافظه شنوایی، ۲۱ درصد، ۱۳/۵۷ درصد و ۲/۸۳ درصد بود. در مهارت بازگویی داستان و درک در مرحله اول هیچ یک بهطور کامل پاسخ ندادند و در ارزیابیهای دوم و سوم ۸۳/۱۲ درصد و ۸۳/۱۲ درصد کودکان امتیاز کامل داشتند. مقایسۀ نتایج حاصله اختلاف معنیداری بین ارزیابی اول و دوم نشان داد(p=۰/۰۰۲).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج، آگاهی از صدا توانایی است که به سرعت شکل میگیرد. برای دستیابی به سایر قابلیتهای تمایز صدای گفتاری و غیرگفتاری بهویژه درک گفتار که آخرین و مهمترین توانایی برای برقراری ارتباط محسوب میشود نیاز به آموزشهای وسیعتری دارد.
