---

زمینه و هدف: آسیب‏ شنوایی تمام جنبه‏های زندگی فرد به‏ویژه مهارت‏های ارتباطی و زبانی را متأثر می‏کند. وقوع کاهش شنوایی به­صورت مادرزادی یا در سال‏های آغازین زندگی، بر توانایی یادگیری کودک از طریق شنیدن تأثیر خواهد گذاشت. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی‏های زبانی کودکان کم‏شنوای پیش‏دبستانی و مقایسه آن با کودکان شنوای همسال از نظر آموزشی بود.
روش بررسی: در این پژوهش که به شکل مقطعی و توصیفی تحلیلی انجام شد، 38 کودک کم‏شنوای شدید و عمیق که قادر به برقراری ارتباط شفاهی بودند و 28 کودک شنوا با همان بافت اجتماعی و فرهنگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به 24 متغیر غیرزبانی از جمله سن، جنس، سن ورود به مرکز پیش‏دبستانی، استفاده تک‏گوشی یا دوگوشی از سمعک و غیره از طریق پرسش‏نامه، و 15 متغیر زبانی از قبیل تعداد گفته، جمله درست، گفته درست و غیره از طریق آزمون هنجاریابی شده TOLD-P-3 و 3 پرسش مکمل برای کودکان کم‏شنوا و شنوا جمع‏آوری و سپس با یکدیگر مقایسه شدند.
یافته‏ها: اختلاف قابل توجهی بین میانگین طول گفته، میانگین طول گفته درست، تعداد جمله‏های خوش‏ساخت در دو گروه مشاهده گردید(p<0/000). اما بین میانگین تعداد و جمله‏های بدساخت تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد(p>0/05).
نتیجه‏گیری: این مطالعه ضعف شدید مهارت‏های زبانی را در کودکان کم‏شنوای پیش‏دبستانی نشان می‏دهد.

---

زمینه و هدف: در ارتباط با توجه، چهار مرحلۀ اساسی تشریح خواهد‏ شد که عبارتند از حافظۀ فعال، مسیر بالا به پایین، انتخاب رقابتی، و فیلترینگ خودکار پایین به بالا برای تحریکات برجسته. هر‏یک از این مراحل، نقشی اساسی در فرآیند توجه ایفا می‏کنند. سه مرحلۀ ابتدایی در کنترل ارادی انسان هستند و در کنار یکدیگر، چرخه‏ای برگشتی را ایجاد می‏کنند. در این مقاله مروری، سعی شده‏است تا با تکیه بر آخرین و پیشرفته‏ترین تحقیقات مرتبط با توجه به‏ویژه توجه شنوایی، نظریه‏ها، سازوکارها، و مراکز دخیل در دستگاه عصبی، به‏تفصیل مطرح شود.

روش‏بررسی: در این مطالعه، به بررسی متون و مقالات مختلفی که از سال 1953 تا 2012 پیرامون توجه شنوایی چاپ شده‏است، پرداخته شد. برای این منظور، از بانک‏های اطلاعاتی PubMed ، Scopus ، ProQuest ، Iran Medex ، و Google scholar استفاده شد. برای جستجو در این بانک‏ها، از واژه auditory attention و واژگان کلیدی مرتبط با آن استفاده شد.

نتیجه‏گیری: می‏توان گفت که توجه شنوایی به‏واسطۀ چهار مؤلفۀ اصلی خود نقش بسیار مهمی در روند پردازش شنوایی داشته و می‏تواند تغییردهندۀ روند مذکور در سطوح متعددی از تجزیه و تحلیل حسی نظیر حلزون، ساقۀ مغز، و قشر شنوایی باشد.

---

زمینه و هدف: کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی مشکلاتی در ذخیرۀ واجی دارند. عملکرد ذخیرۀ واجی که بخش واج‏شناختی حافظۀ فعال را تشکیل می‏دهد، نمود دقیق توالی گفتار است ، بنابراین ارزیابی حافظۀ فعال واج‏شناختی در کودکان فوق حائز اهمیت است. آزمون تکرار ناکلمه یکی از روش‏های ارزیابی حافظۀ فعال واج‏شناختی است. هدف از این پژوهش، ساخت آزمون تکرار ناکلمه و تعیین روایی و پایایی آن برای بررسی ظرفیت حافظۀ فعال واج‏شناختی در کودکان فارسی زبان بود.

روش بررسی: در این پژوهش مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای، ۴۰ ناکلمه براساس معیارهای ساخت ناکلمه با نظر زبان‏شناس ساخته شد و در ۵۳ پسر و ۴۷ دختر در محدودۀ سنی ۷ تا ۱۰ سال اجرا شد. به‏منظور تعیین روایی محتوا، ناکلمه‏های ساخته شده توسط صاحب ‎ نظران مورد بررسی و اظهار نظر قرار گرفت. برای بررسی روایی سازه همبستگی نتایج آزمون تکرار ناکلمه با دو آزمون یادآوری مستقیم اعداد و یادآوری وارونه اعداد سنجیده شد. همچنین به‏منظور بررسی پایایی، این آزمون دوبار و با فاصلۀ زمانی اجرا شد.

یافته‏ها: مقدار روایی محتوایی در این پژوهش ۵/۹۵ با انحراف معیار ۲ به‏دست آمد. بین نتایج آزمون تکرار ناکلمه و آزمون یادآوری مستقیم اعداد و یادآوری وارونۀ اعداد ضریب همبستگی به‏ترتیب ۷۶/۰ و ۷۵/۰ بود . بین اجراهای متوالی آزمون تکرار ناکلمه، ضریب همبستگی ۸/۰ مشاهده شد(p=۰/۰۰۱).

نتیجه‏گیری: نتایج نشان می ‎ دهد که آزمون تکرار ناکلمۀ ساخته شده می‏تواند برای شناسایی اختلالات واجی در کودکان ۷ تا ۱۰ سال فارسی‏زبان مورد استفاده قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: جهت‏یابی براساس پردازش نشانه‏های زمانی و شدتی بین دو گوش حاصل می‏شود. مزایای این توانایی در انسان، درک گفتار در محیط‏های شلوغ براساس تحلیل صحنۀ شنوایی و اثر کوکتل پارتی است. برای بررسی جهت‏یابی کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی و سایر اختلالات، ضروری است عملکرد کودکان هنجار به‏طور کامل بررسی شود. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی جهت‏یابی و تکامل آن در کودکان هنجار انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه روی ۸۰ کودک هنجار دختر شامل ۴۲ نفر و پسر ۳۸ نفر در محدودۀ سنی ۸ تا ۱۱ سال انجام شد. عملکرد جهت‏یابی پس از اعمال تفاوت شدت بین دو گوش از ۱۰- تا ۱۰+ دسی‏بل و ایجاد تفاوت زمان بین دو گوش از ۸۸۰- تا ۸۸۰+ میکروثانیه با دو نویز بالاگذر و پایین گذر بررسی شد.

یافته‏ها: در آزمون تفاوت شدت بین دو گوش تابع جهت‏یابی تقریباً خطی بود، در حالی‏که در آزمون تفاوت زمان بین دو گوش از تفاوت ۲۲۰- تا ۲۲۰+ میکروثانیه تابع خطی و از ۴۴۰- تا ۸۸۰- و ۴۴۰+ تا ۸۸۰+ میکروثانیه، به‏طرف مجانب تمایل می‏یافت. خطای جهت‏یابی در آزمون اول در مقایسه با آزمون دوم کمتر بود(p<۰/۰۰۰۱) و اثر سن فقط در آزمون دوم مشاهده شد(p=۰/۰۰۱).

نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج، در آزمون تفاوت زمان بین دو گوش، جهت‏یابی کودکان ۱۱ سال بهتر از سایر کودکان بود و در آزمون تفاوت شدت بین دو گوش تأثیر سن وجود نداشت.