|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
4 نتیجه برای نجفی
محترم نجفی،
دوره 5، شماره 1 - ( 2-1377 )
چکیده
سرگیجه وضعیتی خوش خیم یک سندروم وستیبولر محیطی است که با حملات عود کننده سرگیجه های کوتاه مدت بدنبال تغییر وضعیت سر با مانور هالپایک مشخص می شود. BPV در اثر اینکه ذرات سفت احتمالا از نوع کریستال های کربنات کلسیم از اتوکنیای یوترکیول کنده شده وارد مدخل یکی از کانال های نیمدایره ای (قدامی، خلفی یا افقی) می شود، ایجاد می گردید. وجود این ذرات سبب جا به جایی کوپولا در کانال نیمدایره ای و موجب تحرک غیر قرینه وستیبول خواهد شد که منجر به سرگیجه و نیستاگموس در سطح کانال درگیر می گردد. بدلیل اینکه کانال خلفی در پایین ترین نقطه (Most gravity dependent position) قرار دارد ذرات موجود کنده شده از یوتریکول به احتمال زیاد بخصوص در طول Cecumbency وارد کانال خلفی می شود. احتمال رسوب در کانال قدامی یا افقی شیوع کمتری دارد برای اینکه هیچیک از این دو کانال وابسته به گراویتی نیستند. بهترین روش برای بروز سرگیجه و نیستاگموس به هنگام معاینه در BPV با منشاء کانال افقی، چرخش 90 درجه ای و سریع سر به سمت مبتلا در حالی که بیمار به پشت خوابیده است، می باشد. نیستاگموس سمت غیر مبتلا شدت کمتری دارد ولی مدت آن طولانی تر از سمت مبتلا می باشد. کانال پارزی (کاهش پاسخ کالریک) در سمت مبتلا در حدود یک سوم از بیماران دیده شده است مشابه سایر فرم های BPV، درگیری کانال افقی سبب بروز حملات سرگیجه با غلطیدن در رختخواب می شود. عادت پذیری (تمایل به کاهش سرگیجه و نیستاگموس با تکرار آزمایش) که از مشخصات BPV با درگیری کانال خلفی است در مورد کانال افقی دیده نمی شود. یکی از رو ش های توصیه شده برای خارج ساختن ذرات موجود از کانال افقی چرخش سریع 360 درجه ای سر (Barbecuerotation) به سمت گوش مبتلا با مراحل 90 درجه ای است. در مورد HCBPV بهبودی خود به خودی شایع است که معمولا ناگهانی تر و زودتر (معمولا در عرض 4-2 هفته) اتفاق می افتد
افسانه دوستی، محترم نجفی، قاسم محمد خانی، سعید ساروق فراهانی، شهره جلایی،
دوره 11، شماره 1 - ( 2-1381 )
چکیده
در مطالعه روی 36 فرد دارای شنوایی هنجار در محدوده سنی 18 تا 25 سال برای بررسی تغییر موقت آستانه شنوایی از طریق انتشارات صوتی برانگیخته گذرا از گوش (TEOAEs) مشاهده گرید که نویز می تواند آستانه های تن خالص و دامنه های TEOAEs را تحت تاثیر قرار دهد. زمانی که حلزون گوش، در اثر نویز آسیب می بیند، در مقایسه دو آزمون ادیومتری تن خالص و آزمون TEOAEs، بنظر می رسد که آزمون TEOAE مناسب تر باشد. زیرا این آزمون عینی بوده و تحت تاثیر توجه و هوشیاری فرد آزمایش شونده قرار نمی گیرد و در افراد سخت آزمون نیز قابل ارزیابی است. همچنین، از دقت و سرعت بالایی برخوردار بوده و در یک محیط ساکت، بدون نیاز به اتاق اکوستیک، قابل اجرا می باشد.
الهه شجاعی چاغروند، محترم نجفی، قاسم محمد خانی، غلامرضا علیایی، غلامرضا بابایی،
دوره 11، شماره 1 - ( 2-1381 )
چکیده
به منظور بررسی توانایی تشخیص گفتار در حضور نویز، آزمون تشخیص گفتار در حضور نویز در گروهی از کودکان دبستانی مبتلا به اوتیت میانی همراه با افیوژن در سه نسبت سیگنال به نویز 5+، 0 و 5- دسی بل مورد مطالعه قرار گرفت. در این بررسی 60 دختر و پسر دبستانی مبتلا به اوتیت میانی همراه با افیوژن (گروه مورد) و 30 دختر و پسر دبستانی دارای شنوایی هنجار (گروه شاهد) در محدوده سنی 9-7 سال شرکت داشتند (جمعا 180 گوش). متوسط سنی در گروه مورد 8.05 سال و در گروه شاهد 8.25 سال بود. برای کودکان هر دو گروه مورد و شاهد، آزمون تشخیص گفتار در سکوت و در حضرت نویز در سه نسبت سیگنال به نویز انجام شد. نویز مورد استفاده، نویز گفتاری بود که به صورت همان طرفی ارائه شد. نتایج بدست آمده وجود تفاوت معنادار میان کودکان گروه مورد و گروه شاهد را در هر سه نسبت سیگنال به نویز، نشان داد.
سعید طالبیان، آزاده شادمهر، محمد اکبری، سیده مریم خدامی، سحر موسوی قمی، مرضیه نجفی،
دوره 19، شماره 2 - ( 3-1389 )
چکیده
زمینه و هدف: عضلات شرکتکننده در تولید صدا از مهمترین اعضای دستاندرکار در تکلم هستند. ثبت الکترومیوگرافی فعالیت‌های عضلات با استفاده از الکترودهای سوزنی مشکل است و نیاز به آرامش بیمار و مهارت فرد معاینهکننده دارد. هدف از این تحقیق رسیدن به راهی جدید برای ارزیابی فعالیت عضلات با استفاده از الکترودهای سطحی است. روش بررسی: در این پژوهش 34 زن و 34 مرد هنجار شرکت کردند. افراد بهصورت نشسته روی صندلی قرار میگرفتند. الکترودهای ثبات بر روی عضلات ناحیۀ قدام گلو، شامل تیروییدی هرمی و انگشتری تیروییدی، در دو سمت چپ و راست قرار داده میشدند. تولید همخوانهای سایشی واکدار /z/ و /ž/ و بیواک /s/ و /š/ بهمدت 10 ثانیه و استراحت بینابینی 10 ثانیهای به تعداد 5 تکرار انجام میگرفت. اطلاعات بهدست آمده در حوزۀ زمان و فرکانس مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافتهها: در ثبت الکترومیوگرافی عضلات مسئول تولید همخوانهای سایشی واکدار، میزان فعالیت و میانه طیف فرکانس بهطور معنیداری در مردان بیشتر از زنان بود(p<0/05)، ولی این مقادیر در هر دو گروه، در همخوانهای سایشی واکدار بیشتر از حالت استراحت بود(p<0/001). نتیجهگیری: ثبت سطحی از عضلات تیروییدی هرمی و انگشتری تیروییدی در زنان بسیار سختتر از مردان است. این امر میتواند بهدلیل تفاوتهای آناتومیکی نظیر اندازۀ طول و عرض گردن در زنان باشد. واژگان کلیدی: الکترومیوگرافی سطحی، عضلۀ تیروییدی هرمی، عضلۀ انگشتری تیروییدی
|
|
|
|
|
| This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly. |
|
|
|
|
