---

زمینه و هدف: بر پایۀ بررسی‏های گذشته، کاهش شنوایی منجر به نقص هماهنگی عضلات وساختارهای اساسی درگیر در تکالیف زمانبندی حرکتی گفتار می شود و در فراگیری صداهای گفتار تأثیر منفی می گذارد. از این رو، هدف از انجام این پژوهش، مقایسۀ توانایی انجام حرکات تکراری و متناوب (دیادوکوکینزیس) دهانی توسط دانش آموزان پسر سالم و دانش آموزان دچار کم شنوایی است.
روش بررسی: این مطالعه روی 61 دانش‌آموز دبیرستانی پسر 18-15 ساله انجام شد که 46 نفر از آنها دچار افت شنوایی متوسط ـ شدید، شدید و عمیق بوده، و 15 نفر آنها شنوایی هنجار داشته اند. مدت زمان صرف شده برای انجام تکالیف دیادوکوکینزیس دهانی، با نرم افزار تحلیل‌گر گفتاری Dr. Speech نسخه‏ی چهارم سنجیده شد. سپس داده‏ها توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‏ها: گروه دارای شنوایی هنجار تمام تکالیف دیادوکوکینزیس را نسبت به گروه دارای کاهش شنوایی سریع‏تر انجام داده‏اند غیر از گروه مبتلا به کم شنوایی متوسط ـ شدید، که در بیشتر تکالیف تفاوت معنی‏داری نداشتند. در بین گروه مبتلا به کم شنوایی نیز عملکرد گروه دچار افت شنوایی عمیق با دو گروه دیگر تفاوت معنی‏داری داشت.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش همانند بیشتر تحقیقات مشابه، حاکی از وجود مشکل در زمانبندی‏های حرکتی گفتار در افراد دچار کاهش شنوایی است. در مجموع تفاوت‏ها نشان می‌دهند اختلالات موجود در زمانبندی‏های حرکتی گفتار با درجات مختلف کاهش شنوایی همسو می‌باشند.

---

زمینه و هدف: یکی از شاخص‏های خطر، تولد زودرس است که در صورت وقوع، نیازمند انجام ارزیابی‏های جامع شنوایی است. در این تحقیق با ثبت پاسخ شنوایی ساقۀ مغز، تأثیر جنس و سرعت ارائۀ تحریک بر پاسخ کودکان با تولد زودرس مورد بررسی قرار گرفت .

روش بررسی: مطالعۀ حاضر از نوع مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای بود که با روش نمونه‏گیری در دسترس انجام شد. ادیومتری پاسخ‏های برانگیختۀ شنوایی ساقۀ مغز در 30 کودک هنجار و 30 کودک زودرس از دو جنس، در محدودۀ سنی چهار تا شش سال، با محرک کلیک در دو سرعت ارائۀ تحریک بالا و پایین (سیکل بر ثانیه 1/21 و 1/51)، انجام شد.

یافته‏ها: بین کودکان زودرس و هنجار در فواصل بین امواج I-III در دو سرعت ارائۀ بالا و پایین، فواصل بین امواج III-V در سرعت ارائۀ پایین، I-V در سرعت ارائۀ بالا و زمان نهفتگی مطلق موج III در هر دو سرعت ارائه تفاوت معنی‏داری مشاهده شد(p<0/05). سرعت ارائۀ تحریک بر تعداد شاخص‏های پاسخ شنوایی ساقۀ مغز بیشتری در گروه مورد نسبت به گروه هنجار تأثیر داشت. جنس نیز بر برخی شاخص‏های پاسخ شنوایی ساقۀ مغز تأثیر داشت.

نتیجه‏گیری: در هر دو سرعت ارائۀ تحریک، کودکان زودرس نسبت به هنجار، زمان نهفتگی‏های طولانی‏تری نشان دادند. سرعت ارائۀ تحریک در کودکان زودرس بیش از هنجار تأثیر داشت. این یافته‏ها مؤید تأثیر منفی تولد زودرس بر عملکرد هم‏زمانی عصبی در پاسخ به محرکهای زودگذر شنوایی است.

---

زمینه و هدف: در حالی که در اکثر مبتلایان به وزوز می ‎ توان درجاتی از آسیب شنوایی را مشاهده کرد، درصد کمی از مراجعه‏کنندگان به درمانگاه ‎ های گوش، گلو و بینی و مراکز ارزیابی شنوایی را نیز افرادی تشکیل می ‎ دهند که با وجود آستانه ‎ های شنوایی هنجار از ابتلا به وزوز گوش شکایت می ‎ کنند. مطالعۀ حاضر به‏منظور درک بهتر از دلایل احتمالی بروز پدیدۀ وزوز و با هدف بررسی تغییرات احتمالی در عملکرد ساختارهای شنوایی ساقۀ مغز در افراد دچار وزوز مزمن و برخوردار از آستانه ‎ های شنوایی هنجار انجام شد.

روش بررسی: روش بررسی این پژوهش به‏صورت مقطعی‏ـ‏مقایسه‏ای بود و در مجموع ۵۲ گوش، ۲۶ گوش با وزوز و ۲۶ گوش بدون وزوز، مورد بررسی قرار گرفتند. مؤلفه‎های پاسخ برانگیختۀ ساقۀ مغز از جمله زمان نهفتگی و دامنۀ امواج در دو گروه تعیین شد.

یافته‎ها: اختلاف میانگین زمان نهفتگی مطلق امواج I ، III و V بین دو گروه کمتر از ۱/۰ میلی‏ثانیه بود که از نظر آماری تفاوت معنی‏داری نداشت. همچنین در مقادیر زمان نهفتگی بین‏قله ‎ ای امواج I-III ، III-V و I-V در دو گروه اختلاف معنی‏داری مشاهده نشد. تنها نسبت دامنۀ V/I در گروه مبتلا به وزوز به ‎ طور معنی‏داری بزرگ‏تر بود(p=۰/۰۴).

نتیجه‏گیری: به نظر می ‎ رسد تغییراتی که در دامنۀ امواج به ‎ ویژه امواج انتهایی ‎ تر، ایجاد می‏شوند می‏تواند به‏عنوان نشانه ‎ ای از تغییرات پلاستیک فعالیت نورون‏ها و نقش احتمالی آن در ایجاد وزوز در افراد با شنوایی هنجار در نظر گرفته شود.